πυρκαγιά (η) 1. αυτή στην οποία όλοι είναι ειδικοί «ακούγοντας κάθε δημόσια συζήτηση εύκολα θα καταλάβεις ότι δεν υπάρχει επιστήμη που να μην είναι πυρκαγιά» 2. αυτή που είναι προδιαγεγραμμένη «δυστυχώς η κατάληξη ενός δικυκλιστή που επιμένει να μη φορά κράνος είναι πυρκαγιά»
Σε αντίθεση με τους περισσότερους συμπολίτες που συμμετέχουν στον δημόσιο διάλογο για τις πυρκαγιές, είμαι εντελώς άσχετος με την πυρόσβεση. Δεν έχω ιδέα πώς, πότε και γιατί πρέπει να επιχειρούν τα εναέρια και επίγεια μέσα και το μόνο που καταλαβαίνω είναι πως όσο πιο πολύ φυσάει τόσο πιο δύσκολη γίνεται κάθε προσπάθεια κατάσβεσης. Ξέρω όμως καλά πως η χρήση της λέξης «σοκ», που και φέτος ακούω στα ρεπορτάζ για τη φωτιά στην Αττική, είναι εντελώς ατυχής. Αν σε μια χώρα που καίγεται κάθε καλοκαίρι υπάρχουν ακόμα α) πολίτες που επιμένουν
να αδιαφορούν για τα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας, όπως π.χ. να καθαρίζουν τα οικόπεδά τους ή να μην κάνουν επικίνδυνες εργασίες τις μέρες του καύσωνα και β) πολιτεία που αρνείται να κάνει τις δουλειές που απαιτούνται, όπως π.χ. να αστυνομεύει με αυστηρότητα, να συλλέγει τις στοίβες των καθαρισμένων ξερόκλαδων και να φροντίζει για τη συντήρηση του δικτύου ηλεκτροδότησης, τότε η καταστροφή από πυρκαγιά θα εξακολουθήσει να είναι μια οδυνηρή καλοκαιρινή ρουτίνα.
Χειρότερο
Μου είναι πολύ δύσκολο να σκεφτώ κάτι χειρότερο από τις καταστροφές μιας μεγάλης πυρκαγιάς, αλλά νομίζω ότι οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι οι οποίοι, προτού ακόμα υπάρξει οποιαδήποτε ένδειξη για ολιγωρία ή ευθύνες, σπεύδουν να εκμεταλλευτούν την (κατανοητή ακόμα κι όταν δεν είναι δικαιολογημένη) αγανάκτηση προκειμένου να εξυπηρετήσουν την ατζέντα τους, είναι πολύ κοντά.
Από πότε τους νοιάζουν τα φανάρια;
Μου είναι ακατανόητη η αναστάτωση που προκάλεσαν σε κάποιους συμπολίτες οι διακοπές λειτουργίας των φωτεινών σηματοδοτών σε πολλούς δρόμους του Λεκανοπεδίου. Τι σημασία έχει η λειτουργία των φαναριών σε μια χώρα στην οποία η συμμόρφωση με τον ΚΟΚ είναι σχεδόν προαιρετική;
Αναπληρώσεις
Δεν ξέρω αν η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή σκοπεύει να διατηρήσει το μπρέικ ντανς ως «άθλημα» και στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, τουλάχιστον σε αυτούς του 2028 στο Λος Αντζελες, αλλά αν όχι νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει αναπλήρωση με το τανγκό, το βαλς ή το τσάμικο (ομαδικό και ατομικό).
