Δεν έχει τέλος η αντιπολίτευση μέσα από θεωρίες συνωμοσίας
Στο ναδίρ της αξιοπιστίας της εξακολουθεί να βρίσκεται η αντιπολίτευση, αδυνατώντας ν’ ακολουθήσει τη λογική και ν’ αρθρώσει έναν σοβαρό πολιτικό λόγο προς όφελος του συνόλου του πολιτικού συστήματος στη χώρα – και εν όψει προεκλογικής περιόδου.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Ανεξαρτήτως κομμάτων ή πολιτικών αρχηγών, σύσσωμος ο αντιπολιτευτικός πόλος εξακολουθεί να αναμασά θεωρίες συνωμοσίας και άλλα «καινά δαιμόνια» αντί να παράγει ουσιαστικό λόγο και ν’ αντιπαρατίθεται με ευθύ τρόπο στην κυβέρνηση, επιδιώκοντας απλώς να εισπράξει την απογοήτευση μερίδας της κοινής γνώμης ή –ακόμα χειρότερα– ν’ ασπαστεί η ίδια μερίδα τις θεωρίες συνωμοσίας που αναπαράγουν με περισσή ευκολία η αντιπολίτευση και τα στελέχη της.
Η τραγωδία των Τεμπών υπήρξε και παραμένει το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Στην αρχή ήταν οι θεωρίες για τα παράνομα φορτία και το ξυλόλιο που έφτασαν να διακινούνται μαζικά από πολιτικούς αρχηγούς ακόμη και στην αίθουσα της Ολομέλειας της Βουλής ή να κατηγορούν τον πρωθυπουργό και το περιβάλλον του για… παράνομο εμπόριο και συγκάλυψη της υπόθεσης.
Αν και τα σενάρια αυτά διαψεύστηκαν από την πραγματικότητα, εξακολουθούν να διακινούνται και σήμερα, αλλά όχι με την ίδια ένταση και έκταση. Υπήρξαν ωστόσο κατά καιρούς άλλα αντίστοιχα σενάρια που υποστηρίχθηκαν με μανία από στελέχη της αντιπολίτευσης με μοναδικό γνώμονα να κάνουν κακό στην κυβέρνηση.
Όπως τα αιτήματα για την εκταφή των θυμάτων των Τεμπών και τη διενέργεια τοξικολογικών εξετάσεων, όπου η απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι βρήκε αυτόκλητους υπερασπιστές πάμπολλα στελέχη της αντιπολίτευσης που «κατασκήνωσαν» και εκείνα στο Σύνταγμα για να είναι στο πλευρό του.
Καινούργιο... κοσκινάκι
Δυστυχώς, όμως, το πάθημα δεν έγινε μάθημα και στην υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ και τις αγροτικές κινητοποιήσεις είναι ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι που παρουσιάζουν την ίδια ανεύθυνη στάση.
Ακόμη και το ΠΑΣΟΚ είναι χαρακτηριστικό ότι δεν στήριξε στη Βουλή με λαϊκίστικα επιχειρήματα τη νομοθετική πρωτοβουλία να περάσουν οι αρμοδιότητες για τους ελέγχους και τη διανομή των επιδοτήσεων στην ΑΑΔΕ, ενώ τα κόμματα της Αριστεράς έχουν βγει με τα… τρακτέρ στα μπλόκα και είναι κοινό μυστικό ότι οι περισσότεροι αγροτοσυνδικαλιστές που βρίσκονται στις εθνικές οδούς είναι στελέχη του ΚΚΕ, που συνεχίζει κατά την προσφιλή του συνήθεια να στηρίζει ακτιβιστικές ενέργειες όπως είναι το κλείσιμο των δρόμων ακόμη και κατά την εορταστική περίοδο.
Σε μια περίοδο δηλαδή κατά την οποία πρακτικά αδιαφορεί εάν αυτές οι κινητοποιήσεις στρέφονται κατά του μεγαλύτερου μέρους του κοινωνικού συνόλου, που είναι όσοι θέλουν να ταξιδέψουν προκειμένου να βρεθούν στα σπίτια τους και στα κοντινά τους πρόσωπα.
Ειδικά σε ό,τι αφορά τις αγροτικές κινητοποιήσεις και βέβαια την υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ και την αυτονόητη ανάγκη να ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι σε ό,τι αφορά τις επιδοτήσεις, σχεδόν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν κοινή στάση. Ερμηνεύουν τις κινητοποιήσεις και το αίτημα να μην αλλάξει ο ΟΠΕΚΕΠΕ και το καθεστώς των επιδοτήσεων ως ένα πρόβλημα που αφορά αποκλειστικά την κυβέρνηση και την εικόνα της και γι’ αυτό τάσσονται στο πλευρό των αγροτών – αδιαφορώντας στο τέλος της ημέρας για τους έντιμους και κατ’ επάγγελμα αγρότες που υπόκεινται τις συνέπειες όσων κάνουν οι λίγοι και διεφθαρμένοι.
Δεν αντιδρούν δηλαδή, διότι έχουν κάτι ουσιαστικό ν’ αντιπροτείνουν και να συμμετάσχουν με δημιουργικό τρόπο στην προσπάθεια να ξεριζωθεί το διεφθαρμένο σύστημα του παρελθόντος και να μπει τάξη στην όλη διαδικασία, αλλά απλώς αντιδρούν μόνο για ν’ αντιδράσουν. Και ουδόλως είναι τυχαίο στην περίπτωση αυτή πως αποκαλύπτεται καθημερινά ότι θιασώτες αυτού του παλιού συστήματος είναι συνδικαλιστές και άλλοι που ανήκουν στην «αγκαλιά» των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
