Η Βουλή έγινε το πεδίο μιας έντονης πολιτικής αναμέτρησης γύρω από το νέο εργασιακό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, που υπόσχεται να ενισχύσει την προστασία των εργαζομένων, τη σταθερότητα στην αγορά εργασίας και την αύξηση των μισθών. Η κυβέρνηση παρουσίασε το σχέδιο ως συνεκτική μεταρρύθμιση προς όφελος όλων, ενώ η αντιπολίτευση επιδόθηκε σε μια ατελέσφορη καταιγίδα υπερβολών, αποκομμένη από την πραγματικότητα της ελληνικής εργασίας.
Ο εισηγητής της κυβέρνησης, Σταύρος Παπασωτηρίου, τόνισε ότι το νομοσχέδιο «Δίκαιη Εργασία για Όλους» εισάγει σημαντικές παρεμβάσεις υπέρ της κοινωνικής πλειονότητας, με μείωση εισφορών, αύξηση μισθών, διεύρυνση δικαιωμάτων και ενίσχυση της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων. Η κυβέρνηση δεσμεύεται για κατώτατο μισθό 950 € και μέσο 1.500 € έως το 2027, ενώ έχει ήδη δημιουργήσει πάνω από 500.000 θέσεις εργασίας σε σχέση με το 2019. Από την άλλη, η αντιπολίτευση καταγγέλλει ότι το νομοσχέδιο καταστρατηγεί εργασιακά δικαιώματα, παραβιάζει τον χρόνο εργασίας και υπονομεύει τις συλλογικές συμβάσεις, σε μια προσπάθεια να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους και να αποκομίσει πολιτικά οφέλη.
Η αντιπαράθεση στη Βουλή δεν είναι απλώς μια σύγκρουση απόψεων, αλλά μια μάχη αφήγησης για το μέλλον της εργασίας στην Ελλάδα. Από τη μία πλευρά, η κυβέρνηση επιδιώκει να παρουσιάσει το νομοσχέδιο ως εργαλείο δικαιοσύνης, ασφάλειας και οικονομικής ενίσχυσης για τους εργαζόμενους. Από την άλλη, η αντιπολίτευση επιχειρεί να το παρουσιάσει ως καταστροφή, συχνά με υπερβολές και ανακρίβειες που δυσχεραίνουν την ίδια τη σοβαρότητα του πολιτικού διαλόγου.
Η κυβέρνηση απαντά στις κατηγορίες: με σχέδιο και τεκμηρίωση
Η Νέα Δημοκρατία υποστηρίζει ότι κάθε ρύθμιση πέραν του κανονικού ωραρίου εργασίας εφαρμόζεται μόνο με τη συναίνεση του εργαζόμενου, και για περιορισμένο αριθμό ημερών. Οι επικριτές της επικεντρώνονται σε υποθετικά σενάρια και παραβλέπουν ότι το νομοσχέδιο εισάγει απλοποιημένες διαδικασίες προσλήψεων, ενισχυμένη προστασία υγείας και ασφάλειας, διεύρυνση δικαιωμάτων και μείωση ασφαλιστικών εισφορών, όλα προς όφελος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Η κυβέρνηση επισημαίνει επίσης την πραγματική εικόνα της αγοράς εργασίας: χαμηλότερη ανεργία των τελευταίων 18 ετών, περισσότερους νέους και γυναίκες στην πλήρη απασχόληση, και αύξηση των δηλωμένων υπερωριών μέσω της ψηφιακής κάρτας εργασίας. Με αυτά τα στοιχεία, η κυβέρνηση καταδεικνύει ότι η πολιτική της δεν είναι θεωρητική, αλλά εφαρμόσιμη και αποτελεσματική.
ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ: η στείρα καταγγελία χωρίς εναλλακτική
Ο Παύλος Χρηστίδης και οι συνάδελφοί του επέλεξαν να παρουσιάσουν το νομοσχέδιο ως καταστροφή, μιλώντας για «ζούγκλα» στην αγορά εργασίας και «κατάργηση του 8ώρου». Καθ’ όλη τη διάρκεια της ομιλίας τους, αγνόησαν τις δεκάδες ρυθμίσεις που προστατεύουν τους εργαζόμενους και υποστήριξαν ότι κάθε νέα δυνατότητα της κυβέρνησης είναι απλώς εργαλείο εκμετάλλευσης. Η καυστική προσέγγιση τους φανερώνει πολιτική στρατηγική επικοινωνιακής έντασης, αλλά όχι ρεαλιστική πρόταση για το πώς η αγορά εργασίας μπορεί να λειτουργήσει πιο ασφαλής και δίκαιη.
ΣΥΡΙΖΑ: υπερβολές και καταστροφολογία
Ο Γιώργος Γαβρήλος επέλεξε να μιλήσει για «κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων», «εργασία-σκλαβιά» και «τρομοκρατία των εργαζομένων». Παρά τις υπερβολές, αγνόησε τα στοιχεία για τις θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν, την αύξηση πραγματικών αποδοχών και την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας. Η επικέντρωσή τους στη δημιουργία φόβου για πολιτικά οφέλη δείχνει ότι η αντιπολίτευση επιλέγει να καταγγέλλει αντί να προτείνει, απομακρύνοντας το κοινό από τον ουσιαστικό διάλογο.
ΚΚΕ: η ιστορική υπερβολή
Ο Χρήστος Κατσώτης αναφέρθηκε σε αναφορές 140 χρόνων πίσω, για να καταγγείλει ότι το νομοσχέδιο γυρίζει την εργατική τάξη στον μεσαίωνα. Χρησιμοποίησε δραματικούς χαρακτηρισμούς όπως «έκτρωμα» και «βαρβαρότητα», χωρίς να προτείνει συγκεκριμένα μέτρα που θα βελτίωναν τη λειτουργία της αγοράς εργασίας. Η ρητορική αυτή αποδεικνύει την εμμονή της κομματικής γραμμής στην καταγγελία, εις βάρος μιας εποικοδομητικής κοινοβουλευτικής συζήτησης.
Νέα Αριστερά, Ελληνική Λύση και Νίκη: ακραία επιμονή στην καταστροφή
Οι βουλευτές αυτών των κομμάτων κατέφυγαν σε εικόνες υπερβολής: «κατάρρευση οικογενειακής ζωής», «φυσική και ηθική εξάντληση», «εργασία ως υποχρέωση χωρίς δικαιώματα». Αν και θέτουν ζητήματα που χρήζουν προσοχής, η εμμονή τους σε ακραία σενάρια παραγνωρίζει τα θετικά στοιχεία του νομοσχεδίου, όπως η προστασία υγείας, η μείωση εισφορών και η ενίσχυση της ισορροπίας επαγγελματικής και προσωπικής ζωής όταν εφαρμόζεται σωστά.
Πολιτική πανικού από την αντιπολίτευση
Η αντιπαράθεση για το εργασιακό νομοσχέδιο αναδεικνύει τη διαφορά στρατηγικής: η κυβέρνηση επιχειρεί να παρουσιάσει ένα συνεκτικό, τεκμηριωμένο σχέδιο που ισορροπεί μεταξύ προστασίας των εργαζομένων και ανταγωνιστικότητας της αγοράς, ενώ η αντιπολίτευση επενδύει σε υπερβολές, καταγγελίες και πολιτική πανικού, αποφεύγοντας να προσφέρει ρεαλιστικές εναλλακτικές. Η μάχη αυτή δείχνει ότι η Νέα Δημοκρατία έχει το πάνω χέρι στο κοινοβουλευτικό και επικοινωνιακό πεδίο, καθώς η αντιπολίτευση φαίνεται περισσότερο επικεντρωμένη στην εντυπωσιακή ρητορική παρά στη ρεαλιστική αντιμετώπιση των προβλημάτων της ελληνικής εργασίας.
