Χθες βρέθηκα σε μια βαριά κουβέντα, από εκείνες τις πολιτικές, τις φορτισμένες, όπου κάποιοι –με στόμφο και αυτοπεποίθηση– ζητούσαν εκλογές, αλλά όταν τους ρωτούσες τι προτείνουν και ποιος μπορεί κατά τη γνώμη τους να αναλάβει τα ηνία της χώρας, απάντηση σοβαρή δεν έπαιρνες.
Και τότε, πολύ απλά, απάντησα: «Εκλογές; Ευχαριστώ, εγώ δεν θα πάρω».
Όχι γιατί με τρομάζουν οι εκλογές –είναι πυλώνας της δημοκρατίας. Αλλά γιατί αυτή τη στιγμή η χώρα χρειάζεται σταθερότητα, όχι νέα πολιτικά πειράματα, και ένας λόγος παραπάνω που ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο ρευστότητα: πόλεμος στην Ουκρανία, εντάσεις με Ρωσία και ΗΠΑ, κρίση στη Μέση Ανατολή, Ισραήλ, Γάζα. Οι διεθνείς ισορροπίες αλλάζουν κάθε μήνα. Και σε αυτό το περιβάλλον εμείς στην Ελλάδα να ρίξουμε την κυβέρνησή μας; Να μπούμε σε έναν κύκλο αβεβαιότητας, απλώς και μόνο γιατί «δεν μας αρέσει»;
Η σταθερότητα είναι υπεύθυνη επιλογή. Δεν είναι βαρετή –είναι πολύτιμη. Και όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να την παρουσιάσουν ως τέλμα, η πραγματικότητα λέει αλλιώς: ανάπτυξη, επενδύσεις, αναβαθμίσεις, γίνεται δουλίτσα σε όλα τα επίπεδα, σε κάποια περισσότερη, σε κάποια λιγότερη, αλλά δουλίτσα γίνεται.
Και για να το πούμε κι αυτό: δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή σοβαρή εναλλακτική στον Μητσοτάκη. Ούτε σε αξιοπιστία, ούτε σε ικανότητα διαχείρισης κρίσεων.
Οπότε, όχι. Εκλογές τώρα; Όχι ευχαριστώ.
