Με την άνεση εκείνου που ξεχνά τις δικές του πολιτικές ευθύνες, η Ρένα Δούρου αποφάσισε να κουνήσει το δάχτυλο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για την εξωτερική πολιτική της χώρας. Μίλησε για «απειλές στην εθνική κυριαρχία», λες και η Ελλάδα σήμερα δεν έχει την ισχυρότερη διπλωματική και στρατιωτική παρουσία των τελευταίων δεκαετιών, από τις αμυντικές συμφωνίες με ΗΠΑ και Γαλλία μέχρι την αναβάθμιση του διεθνούς της ρόλου στην Ε.Ε. και στη Μεσόγειο.
Η κ. Δούρου, που δεν βρήκε ποτέ μια συγγνώμη για τη Συμφωνία των Πρεσπών, επιχειρεί να εμφανιστεί ως υπεύθυνη φωνή για τα εθνικά ζητήματα. Όμως, η μνήμη είναι νωπή: επί ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα αποκλείστηκε συστηματικά από διεθνή φόρα, η Τουρκία αλώνιζε στο Αιγαίο, και η χώρα ήταν θεατής στις εξελίξεις της περιοχής. Αυτά δεν τα λένε πολιτικοί αντίπαλοι· τα καταγράφουν οι ίδιοι οι διεθνείς οργανισμοί.
Το να καταγγέλλει σήμερα την «εγκατάλειψη του EastMed» ή το «τουρκολιβυκό μνημόνιο», είναι τουλάχιστον υποκριτικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός που απέφυγε κάθε σοβαρή δέσμευση στα ενεργειακά έργα, αφήνοντας πίσω μια χώρα χωρίς καμία στρατηγική θωράκιση. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αντίθετα, έχει βάλει την Ελλάδα στο ενεργειακό και γεωπολιτικό σταυροδρόμι της Ανατολικής Μεσογείου.
Τέλος, η αναφορά της στην «ανάκτηση αξιοπιστίας» του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει περισσότερο με ευσεβή πόθο. Ένα κόμμα που διασπάται συνεχώς, που αδυνατεί να βρει ηγέτη και που επενδύει μόνο στην τοξικότητα και τη λάσπη, δεν μπορεί να πείσει ούτε τους δικούς του ψηφοφόρους. Η χώρα έχει προχωρήσει μπροστά· η κ. Δούρου και το κόμμα της παραμένουν εγκλωβισμένοι στο παρελθόν τους.
