Αυτό που στην Ελλάδα του 2025 όλοι πέφτουν από τα σύννεφα με την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, πραγματικά εμένα με ξεπερνάει! Αν θέλουμε να κάνουμε πάντως μια αυτοκριτική σαν πολίτες της χώρας που έφτανε απλά τη δεκαετία του 1980 να έχεις μια πράσινη κάρτα για να λύσεις τα προβλήματα της ζωής σου, και αν θέλουμε να είμαστε και δίκαιοι ως προς τον καθρέφτη μας πρωτίστως, θα πρέπει για αρχή να αναρωτηθούμε ποια είναι η πρώτη σκέψη μας όταν βλέπουμε την κλήση έστω της δημοτικής αστυνομίας στο παρμπρίζ μας για το παράνομο παρκάρισμα.
Δε θα γράψω ποια είναι, εξάλλου όλοι ξέρουμε, όπως και ξέρουμε πολύ καλά πως λειτουργεί το σύστημα που διαμόρφωσαν οι συμπεριφορές δεκαετιών, που ταυτόχρονα γέννησαν την κουλτούρα του γνωστού μπάρμπα στην Κορώνη, του πιο περιζήτητου θείου της μεταοθωμανικής εποχής.
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει άλματα για να εδραιωθεί επιτέλους η αξιοκρατία στη διαδικασία των προσλήψεων στο Δημόσιο, αλλά και η κατάργηση της γραφειοκρατίας - την υπογραφή της οποίας έχε βάλει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας - συνέβαλλε δραστικά στο να περιοριστεί η κουλτούρα του πελατειακού συστήματος, αφού ο ψηφιακός μετασχηματισμός και η αυτοματοποίηση, έχει παρακάμψει ένα τεράστιο μέρος των “διαμεσολαβητών “ που θα ξέθαβαν το φάκελο από τις στοίβες και θα απαντούσαν ακόμα και σε ένα αίτημα του πολίτη με τη μορφή πολιτικής χάριτος, και όχι στα πλαίσια του επαγγελματικού καθήκοντος ενός συνεπή δημοσίου υπαλλήλου.
Χθες διαβάζοντας την Κυριακάτικη ανάρτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, πρώτη φορά σαν Έλληνας πολίτης είδα έναν πολιτικό και δη Πρωθυπουργό, να κάνει μια αυστηρότατη αυτοκριτική, αποτινάσσοντας από πάνω του οποιουδήποτε είδους ελαφρυντικά, και κοιτάζοντας το πρόβλημα και τη λύση του κατάματα, να δηλώνει πως όσοι εμπλέκονται ως αποδέκτες των κονδυλίων, θα κληθούν να τα επιστρέψουν οι ίδιοι, και πως καμία τέτοιου είδους πολιτική συμπεριφορά δε θα γίνει ανεκτή από τον ίδιο για λίγους σταυρούς.
Σε μια δεύτερη ανάγνωση όμως, δεν ξέρω ειλικρινά κατά πόσο είναι εφικτό ο Έλληνας να αλλάξει μέσα σε λίγες μέρες ή μήνες την απαίτησή του από αυτούς που δίνει το σταυρό του, να απορρίψει την κουλτούρα και τη συνήθεια να ζητάει το λεγόμενο μέσο να τον εξυπηρετεί παντού και για πάντα, και να επικηρύξει τα ρουσφέτια.
Εν κατακλείδι, για να γυρίσει ο ήλιος πάντως πίσω τη δεκαετία του 1980 και να ξε-εκπαιδευτούν οι γενιές να ζητάνε ρουσφέτι, θέλει δουλειά πολύ.
