Ενα τριήμερο στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μεταξύ Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, πείθει και τον πλέον ένθερμο ευρωπαϊστή ότι όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει, αλλά και όταν ξημερώνει, βραδιάζει πάντα στον ίδιο το σκοπό. Οπως λέει και η παροιμία, ο κόσμος το ’χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι: Στα μεγάλα προβλήματα οι «μεγάλοι» μεταξύ των 27 αποδεικνύονται μικροί. Στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία μέχρι να καταλάβουν τι είχε συμβεί ο Πούτιν έκανε πάρτι, ενώ στη Σύνοδο Κορυφής υπήρξαν ηγέτες που δυσκολεύτηκαν να διαχωρίσουν τους τρομοκράτες της Χαμάς από τον παλαιστινιακό λαό.
Δεν λέμε ονόματα, αν και παρά τη ρήτρα εμπιστευτικότητας που ατύπως ισχύει στο «Κράτος των Βρυξελλών», όλοι γνωρίζουν ποιοι παρεμβάλλουν εμπόδια ώστε η Ε.Ε. να έχει ενιαία στάση στο μεσανατολικό ζήτημα. Τελικά πείστηκαν και είχαμε ομοφωνία επί των συμπερασμάτων, αφού προηγουμένως συμφώνησαν στο κείμενο πότε χρησιμοποιείται ο πληθυντικός («παύσεις») και πότε ο ενικός («παύση»). Πάλι καλά να λέτε, γιατί εάν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο είχε μείνει μετεξεταστέο στη γραμματική θα έμεναν στα προσεχώς το μεταναστευτικό, η κλιματική κρίση και η αναθεώρηση του δημοσιονομικού πλαισίου 2021-2027.
Ενδεικτική των διαιρέσεων στις Βρυξέλλες είναι η ανοιχτή επιστολή που έστειλαν στους ηγέτες των 27 κρατών-μελών 800 υπάλληλοι και διπλωμάτες που εργάζονται εκεί και πληρώνονται από εμάς, επικρίνοντας την «άνευ όρων» υποστήριξη στο Ισραήλ! Τα συμπεράσματα δικά σας.
