Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προφανώς δεν αναμένει τα εύσημα της αντιπολίτευσης για την αναγνώριση της προσπάθειας που καταβάλλει ώστε η Ελλάδα να ανακτήσει το κύρος και την αξιοπιστία της σ’ ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον. Αλλωστε όλοι αντιλαμβάνονται ότι η συμμετοχή του σε κρίσιμες διασκέψεις δεν έχουν τυπικό χαρακτήρα.
Ο πρωθυπουργός, σε όλες τις κρίσεις, επέδειξε σθένος και οξυδέρκεια επιλέγοντας τη σωστή πλευρά της Ιστορίας: συμμετέχοντας ενεργά στο πλευρό των συμμάχων, όπως στον πόλεμο στην Ουκρανία και τώρα στη Μέση Ανατολή, αντί να κρύβεται πίσω από μια πολιτική ουδετερότητας, που ενίοτε κατέληγε σε βάρος των εθνικών συμφερόντων. Εφερε την Ελλάδα στο επίκεντρο των εξελίξεων, γιατί δεν έθεσε ποτέ το εθνικό συμφέρον στην κρίση του κομματικού ακροατηρίου. Συνεπής στις αρχές της Ν.Δ., υλοποίησε χωρίς εθνικιστικές κορόνες την ιδρυτική διακήρυξή της ως παράταξης: «που ταυτίζει το Εθνος με τον Λαό, την Πατρίδα με τους Ανθρώπους της, την Πολιτεία με τους Πολίτες της, την Πρόοδο με το Κοινό Αγαθό, την Πολιτική Ελευθερία με την Εννομη Τάξη και την Κοινωνική Δικαιοσύνη».
Αυτοί είναι οι λόγοι που τον εμπιστεύονται οι πολίτες: γιατί έχουν πειστεί ότι τον ενδιαφέρουν τα «αληθινά συμφέροντα του έθνους», που βρίσκονται πέραν των κομματικών ετικετών.
