Επτά χρόνια μετά το ιστορικό δημοψήφισμα για το Brexit, και τρία μετά την επισημοποίηση της αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ, τα δεδομένα έχουν αλλάξει σημαντικά, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη βρετανική κοινή γνώμη.
Συγκεκριμένα, οι τάσεις σε ό,τι αφορά το Brexit έχουν πλέον αντιστραφεί - και παγιωθεί - καθώς τη δεδομένη χρονική στιγμή το 60% των Βρετανών θα επέλεγε την επιστροφή της χώρας στην ΕΕ, όταν πίσω στο 2016 το αντίστοιχο ποσοστό που είχε επιλέξει την παραμονή ήταν στο 48%. Ωστόσο, η ανάλυση αυτής της τάσης έχει πολύ ενδιαφέρον, καθώς εξηγείται μόνο μέσω της αλλαγής στάσης ενός σημαντικού ποσοστού ψηφοφόρων οι οποίοι είχαν ταχθεί υπέρ του Brexit πίσω στο 2016. Αυτό γιατί, σύμφωνα με σειρά ερευνών, οι ψηφοφόροι του Remain δεν έχουν αλλάξει στάση μέσα στα εφτά τελευταία χρόνια, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία όσων απείχαν στον δημοψήφισμα του 2016 θα ψήφιζαν σήμερα υπέρ της παραμονής της χώρας τους στην ΕΕ.
Σε ένα βαθύτερο επίπεδο, η αλλαγή της στάσης ενός περίπου 20% των Brexiteers εξηγείται από την ευρύτερη αποτυχία του εγχειρήματος. Μπορεί το Ηνωμένο Βασίλειο να κατάφερε να περιορίσει μεν τη μετανάστευση των Ευρωπαίων από τα κράτη του πρώην Ανατολικού Μπλοκ - το οποίο αποτέλεσε ένα από τα κοινά μυστικά του δημοψηφίσματος - ωστόσο το Λονδίνο συνειδητοποιεί όσο περνάει ο καιρός τόσο πως δεν γίνεται, όσο και πως δεν το συμφέρει, να απομακρυνθεί από τις Βρυξέλλες. Τα δύο κολοσσιαίας σημασίας γεγονότα που συγκλόνισαν την Ευρώπη μετά το Brexit - ήτοι η πανδημία του Covid-19 και ο ρωσό-ουκρανικός πόλεμος - ανάγκασαν τόσο το Λονδίνο, όσο και τις Βρυξέλλες - σε έναν βαθμό - να συνειδητοποιήσουν πως η βέλτιστη αντιμετώπιση τους απαιτούσε έναν πολύ στενότερο συντονισμό από εκείνον που θα προϋπέθετε μια σχέση τρίτων κρατών μεταξύ τους.
H αλλαγή της τάσης στο εκλογικό σώμα αποτυπώνεται και από τη στάση της κυβέρνησης του Ρίσι Σούνακ, ο οποίος έχει εγκαταλείψει πλέον τη ρητορική του «σκληρού» Brexit, και βρίσκει κοινό τόπο με την ΕΕ σε κρίσιμα θέματα για το Ηνωμένο Βασίλειο. Παράλληλα, ο Κιρ Σταρμερ, επικεφαλής της αντιπολίτευσης των Εργατικών - οι οποίοι προηγούνται με 18% - έχει και εκείνος αποκλείσει την επιστροφή στην ΕΕ, ωστόσο θέτει ως προτεραιότητα τη βελτίωση των διμερών σχέσεων. Μέχρι στιγμής, το Brexit - αλλά και ο ευρωσκεπτικισμός της προηγούμενης δεκαετίας - αποδεικνύεται πως κόστισε πολύ περισσότερο συγκριτικά με όσα οφέλη και αν έφερε το πολιτικό του αποτέλεσμα.
