Η παραίτηση του Τιμ Ντέιβι από τη διεύθυνση του BBC δεν είναι απλώς μια διοικητική εξέλιξη. Είναι η αποκάλυψη ενός συστήματος ενημέρωσης που έχει χάσει τον προσανατολισμό του. Όταν το πιο έγκυρο δημόσιο ενημερωτικό δίκτυο της Ευρώπης παραποιεί ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ, για να τον εμφανίσει πιο επικίνδυνο, δεν πρόκειται για λάθος. Πρόκειται για ιδεολογική χειραγώγηση. Και όταν αυτό συμβαίνει στο BBC, φανταστείτε τι γίνεται στο CNN, στους New York Times ή στη Le Monde.
Τα δυτικά ΜΜΕ δεν καταγράφουν πλέον την πραγματικότητα, τη διαμορφώνουν. Οι woke επιμελητές της είδησης αποφασίζουν τι επιτρέπεται να ειπωθεί και ποιος θα ακουστεί. Ο Τραμπ και άλλοι συντηρητικοί ηγέτες, όπως η Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία, παρουσιάζονται ως φασίστες, απλώς και μόνο επειδή δεν χωρούν στα καλούπια της πολιτικής ορθότητας. Αν δεν μιλάς τη γλώσσα της συμπερίληψης και των ευαίσθητων ταυτοτήτων, είσαι αυτομάτως επικίνδυνος. Δεν υπάρχει πια ρεπορτάζ, υπάρχει αφήγηση. Οι New York Times έχουν ζητήσει συγγνώμη για ανακρίβειες σε θέματα όπως η πανδημία ή η Γάζα, αλλά η γραμμή παραμένει: ειδήσεις κομμένες και ραμμένες πάνω στην ιδεολογική μόδα της εποχής.
Η περίπτωση της Γάζας είναι χαρακτηριστική. Τον Μάιο του 2025, διεθνή και ελληνικά μέσα μετέδωσαν ότι 14.000 παιδιά πεθαίνουν από την πείνα. Η πληροφορία προήλθε αποκλειστικά από το υπουργείο Υγείας της Γάζας, δηλαδή από τη Χαμάς, με την υποστήριξη ενός ΟΗΕ που δεν έκανε διασταύρωση. Η είδηση αναπαράχθηκε στην Ελλάδα σε πολλά ΜΜΕ, συνοδευόμενη από συγκινητικές φωτογραφίες, μερικές από άλλους πολέμους ή και παραποιημένες με τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης, και δραματικές λεζάντες. Λίγες ημέρες αργότερα, ο ΟΗΕ και διάφορα ΜΜΕ όπως το BBC, αναγκάστηκαν να αναθεωρήσουν ριζικά τα στοιχεία, παραδεχόμενοι ότι δεν υπήρχε τεκμηρίωση για τους αριθμούς αυτούς. Το ψέμα όμως είχε ήδη ταξιδέψει σε εκατομμύρια οθόνες.
Το ίδιο συνέβη και με την υποτιθέμενη γενοκτονία. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε με πολιτική ευκολία, βασισμένος σε δεδομένα της Χαμάς που αναπαρήχθησαν χωρίς έλεγχο από οργανισμούς και ΜΜΕ. Όποιος τολμούσε να ζητήσει αποδείξεις, κατηγορούνταν για αναλγησία. Η δημοσιογραφία μετατράπηκε σε εργαλείο ηθικού εκβιασμού.
Στη Γαλλία, η Libération, η Le Monde και το France 24 προβάλουν μονομερώς την παλαιστινιακή αφήγηση. Στην Ελλάδα, οι προοδευτικοί τηλεσχολιαστές μιλούν με πάθος για γενοκτονία χωρίς να έχουν διασταυρώσει ούτε μία πηγή. Στη Βρετανία, το BBC αποσιωπά τα εγκλήματα της Χαμάς και ασχολείται με το αν το Ισραήλ είναι αντιδρά αναλογικά. Το ίδιο το βρετανικό κανάλι έχει παραδεχθεί τις αποτυχίες του στην κάλυψη του πολέμου Ισραήλ Χαμάς. Και στις ΗΠΑ, το CNN διακόπτει συνεντεύξεις κάθε φορά που ένας καλεσμένος παρεκκλίνει από τη γραμμή.
Η πολιτική ορθότητα έγινε το άλλοθι της ψευτιάς. Οι woke δημοσιογράφοι, που κατηγορούν τους άλλους για ρητορική μίσους, είναι συχνά οι ίδιοι που διαδίδουν προπαγάνδα στο όνομα του ανθρωπισμού. Δεν υπηρετούν την αλήθεια, υπηρετούν το αφήγημά τους, χρησιμοποιώντας όμως την προηγούμενη φήμη τους περί αμερόληπτης δημοσιογραφίας και εγκυρότητας.
Στις ΗΠΑ, 7στους 10 πολίτες δηλώνουν ότι δεν εμπιστεύονται τα ΜΜΕ. Στη Γαλλία, η δυσπιστία απέναντι στον Τύπο έχει γίνει σχεδόν κανόνας. Και στην Ελλάδα, σύμφωνα με το Reuters Institute, είμαστε τελευταίοι στην Ευρώπη σε αξιοπιστία ενημέρωσης.
Η κρίση του BBC είναι καθρέφτης μιας Δύσης που έχασε την πυξίδα της δημοσιογραφικής της δεοντολογίας. Όταν η αλήθεια δεν ταιριάζει στο αφήγημα, απλώς κόβεται στο μοντάζ. Και έτσι, οι προοδευτικοί της ενημέρωσης καταλήγουν να είναι οι πιο επιδέξιοι ψεύτες της εποχής μας.
