Η απόφαση του Νίκου Ανδρουλάκη για επίσπευση των εσωκομματικών διεργασιών στο ΠΑΣΟΚ για την ανάδειξη νέας ηγεσίας προήλθε από το man to man των εσωκομματικών του αντιπάλων και από το κύμα αμφισβήτησης στο πρόσωπό του μετά τις ευρωεκλογές. Η καθαρή αλήθεια, σύμφωνα με πληροφορίες, είναι ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης και το επιτελείο του επιθυμούσαν να φρενάρουν τις διαδικασίες ή να τις μετακυλήσουν για την επόμενη χρονιά, αλλά κρίθηκε και αποφασίστηκε ότι εξαιτίας των έντονων εσωκομματικών φωνών αμφισβήτησης της ηγεσίας, το εσωκομματικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών αποτελεί πλέον μονόδρομο.
Γράφει ο Κώστας Κορέλλης
Συνεπώς, ο Νίκος Ανδρουλάκης σύρθηκε στη διαδικασία επιβεβαίωσης ή μη της ηγεσίας του στο κόμμα, όταν οι φωνές αμφισβήτησης πλήθαιναν, μετά και το αποτυχημένο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών για το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ. Ειδικά, μάλιστα, όπως επισημαίνουν πολλά στελέχη του Κινήματος, έπαιξαν σημαντικό ρόλο οι ατυχείς υπεραισιόδοξες προεκλογικές δηλώσεις του Νίκου Ανδρουλάκη ότι το ΠΑΣΟΚ θα αναδειχθεί δεύτερο κόμμα, ανεβάζοντας ψηλά τον εκλογικό πήχη, αλλά και τις προσδοκίες στελεχών και ψηφοφόρων της παράταξης στο… ζενίθ.
Οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι καραδοκούσαν και φυσικό και επόμενο ήταν, μετά τα αποκαρδιωτικά εκλογικά αποτελέσματα, να περάσουν στην αντεπίθεση. Οπως φυσικό και επόμενο ήταν, μετά από αυτές τις εξελίξεις, να χτυπήσουν «καμπανάκια» πολιτικής ετοιμότητας για τους επίδοξους μνηστήρες, κινούμενοι όλοι στη λογική ενός ΠΑΣΟΚ που θα μετατραπεί ξανά σε κόμμα εξουσίας, με διεύρυνσή του στον κεντροαριστερό χώρο, κάτι που άλλωστε προτάσσει και ο Χάρης Δούκας, προβάλλοντας το μοντέλο που κατάφερε να του φέρει τη νίκη στον Δήμο Αθηναίων απέναντι στον Κώστα Μπακογιάννη.
Ο «αχάριστος»
Εάν ψάξει κάποιος πίσω από τις γραμμές, βάσει των δηλώσεων, ανακαλύπτει και την πραγματική διάσταση των πραγμάτων. Από το επιτελείο του Νίκου Ανδρουλάκη, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι «ο Χάρης Δούκας είναι… αχάριστος για την ευκαιρία που του έδωσε ο Νίκος Ανδρουλάκης να διεκδικήσει τον μεγαλύτερο δήμο της χώρας, για την αμέριστη στήριξη του κόμματος στο πρόσωπό του, αλλά και γιατί ενώ δεν πρόλαβε να κλείσει τους 6 μήνες θητείας στον δημαρχιακό θώκο, ξεδιπλώνει τις προσωπικές του φιλοδοξίες».
Ωστόσο, τα γεγονότα φαίνεται, για άλλη μια φορά, να διαψεύδουν τον κ. Ανδρουλάκη και τους ισχυρισμούς του επιτελείου του: Ο Χάρης Δούκας κατάφερε να κερδίσει τον μεγαλύτερο δήμο ως το απόλυτο αουτσάιντερ απέναντι στον Μπακογιάννη και δούλεψε με απόλυτη σαφήνεια και στρατηγικά αυτό που λέμε συνένωση πολιτικών δυνάμεων απέναντι στον εκλεκτό της ΝΔ. Είναι μετριοπαθής και κατάφερε να κερδίσει κόσμο χωρίς να μπαίνει στη λογική των υπέρμετρων δηλώσεων, ενώ ως στέλεχος του ΠΑΣΟΚ είπε τα πράγματα με το όνομά τους, όπως θα έκανε το κάθε στέλεχος που επιθυμεί να δει το κόμμα του ακόμη πιο ψηλά και κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις και όχι λόγια του αέρα και εμμονές που μέχρι σήμερα δεν είχαν φέρει κανένα αποτέλεσμα, με πρόσφατο παράδειγμα την εκλογική επίδοση των ευρωεκλογών, στις οποίες η ψήφος είναι χαλαρή. Και εδώ το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: «Υπάρχει κάποιος από τους επίδοξους μνηστήρες που δεν θέλει να πάει ακόμη πιο μπροστά το κόμμα και να μπει σε τροχιά εξουσίας;». Αμφιβάλλω…
Αλλωστε, ο Χάρης Δούκας το έχει πει καθαρά στις δηλώσεις του, άσχετα εάν αυτό δεν αρέσει στη δοκιμασμένη ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, τονίζοντας ότι όραμά του είναι ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα που μπορεί να αντιπαρατεθεί στον Κυριάκο Μητσοτάκη και κατ’ επέκταση να ξαναγίνει κόμμα εξουσίας, φέρνοντας ως παράδειγμα το εγχείρημα που πέτυχε στον δήμο Αθηναίων.
Το ίδιο άλλωστε είπε και ο Παύλος Γερουλάνος, που επίσης διεκδικεί με αξιώσεις την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, προτάσσοντας το τρίπτυχο: «Σχέδιο, για την κοινωνία. Κόμμα που ακούει την κοινωνία. Ενότητα με προοπτική, για την επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ». Τονίζει μάλιστα ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί και θέλει να κερδίσει τις εκλογές και με βάση αυτό θα πρέπει να αναδείξει τον νέο του ηγέτη.
Όλα για όλα
Τα στοιχεία δείχνουν περίτρανα ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης σύρθηκε σε εσωκομματικές εκλογές εγκλωβισμένος από τη δική του πολιτική, τις άστοχες δηλώσεις του και τη σιγουριά του ότι ελέγχει απόλυτα τον κομματικό μηχανισμό. Σύρθηκε γιατί έδωσε έδαφος σε στελέχη του Κινήματος να τον αμφισβητήσουν, να πουν τα πράγματα με το όνομά τους και να διατυπώσουν ελεύθερα τις απόψεις τους. Από πότε η ελευθερία του λόγου και η κριτική με επιχειρήματα είναι κατακριτέα; Εξάλλου δεν υπάρχουν πλέον ισόβιοι ηγέτες υπεράνω κριτικής. Αυτά είναι που έγιναν αντιληπτά από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, που μπροστά στη γενική εσωκομματική κατακραυγή και εν όψει των όποιων εξελίξεων στον ΣΥΡΙΖΑ, διαπίστωσε τελικά ότι έπρεπε αναγκαστικά να πάει σε εσωκομματικές διεργασίες, προκειμένου είτε να επιβεβαιώσει ο Νίκος Ανδρουλάκης τη θέση του στην ηγεσία του Κινήματος είτε να αναδειχθεί νέος ηγέτης.
