Την ώρα που η βουλευτής Ευαγγελία Λιακούλη χρησιμοποιούσε ακραίες εκφράσεις για την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας κάνοντας λόγο για «χούντα», το ΠΑΣΟΚ που απέφυγε να πάρει θέση και να την εγκαλέσει, εμφανιζόταν στην Ολομέλεια της Βουλής και ψήφιζε «παρών» στην πρόταση άρσης ασυλίας κατόπιν μήνυσης της Μαρίας Καρυστιανού κατά 14 βουλευτών για… εσχάτη προδοσία.

Με απλά λόγια, το ΠΑΣΟΚ διά της κ. Λιακούλη μιλά για «χούντα» ενώ την ίδια στιγμή, ως κόμμα που θέλει να λέγεται κόμμα εξουσίας, δηλώνει παρών, δεν έχει δηλαδή άποψη, ή μάλλον αρνείται να την καταθέσει, για το αν οι βουλευτές έχουν δικαίωμα να ψηφίζουν χωρίς να φοβούνται. Αρνείται δηλαδή το δικαίωμα της ελεύθερης ψήφου για τους βουλεύτες

Διότι αυτό κάνει με το «παρών». Μπορεί να μη λέει ναι στην άρση ασυλίας για εσχάτη προδοσία, αλλά δημιουργεί το έδαφος. Κλείνει το μάτι σε όλους όσοι μιλούν για εσχάτη προδοσία αρνούμενο το δικαίωμα της ψήφου για τους βουλευτές και ταυτόχρονα εμφανίζεται και αμέτοχο ως κόμμα για να κλείσει το άλλο μάτι σε κάποιους κεντρογενείς ψηφοφόρους.

Μόνο που έτσι και τις δύο πλευρές χάνει και μένει ανεπανόρθωτα εκτεθειμένο αφού μετά τα περί «χούντας» συντηρεί και τις θεωρίες συνωμοσίας όπως αυτές εκφράζονται από κόμματα των άκρων.

Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει χάσει τον δρόμο του. Απλά δεν έχει… δρόμο. Δεν έχει, υπό τις οδηγίες του «ούτε, ούτε» πυξίδα και πρόγραμμα και βολεύεται με την τοξικότητα, τον λαϊκισμό και τις ύβρεις. 

Γι' αυτό άλλωστε και δεν πείθει κανέναν. Γι' αυτό οι πολίτες γυρνούν την πλάτη όπως καταγράφεται στο σύνολο των δημοσκοπήσεων.