Δεν είναι περίεργο που ο σύντροφος Κατρούγκαλος κυριεύτηκε από το γνωστό πάθος των συντρόφων για φορολογία και μάλιστα λίγες μέρες πριν από τις εκλογές. Τα στελέχη των κομμάτων που έχουν χάσει κάθε ελπίδα νίκης στις κάλπες συνηθίζεται να είναι απρόσεκτα, να προσπαθούν να σώσουν το τομάρι τους από το ναυάγιο που βλέπουν να έρχεται και να ταμπουρώνονται εν όψει της εσωκομματικής μάχης που θα ακολουθήσει. Κάποιοι άλλοι μάλιστα, βλέποντας την επερχόμενη ήττα, μπορεί να προσπαθούν ακόμα και να την κάνουν όσο πιο βαριά γίνεται, ώστε το ξεκαθάρισμα της επόμενης μέρας να είναι λιγότερο δύσκολο για όλους. Δεν ξέρω τι από τα παραπάνω ταιριάζει στην περίπτωση του συντρόφου Κατρούγκαλου, αλλά ξέρω ότι οι απανωτές «γκάφες» και οι «προσωπικές γραμμές» των συντρόφων δεν μαρτυρούν καμία αισιοδοξία για το αποτέλεσμα της ερχόμενης Κυριακής. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να τον ευχαριστήσουμε γιατί (και αυτός) φροντίζει ο λαός να μην ξεχνά τι σημαίνει Αριστερά.
κατρούγκαλος (ο) 1. αυτός που δεν μπορεί να κρατήσει μυστικό, μαρτυριάρης, «αν θέλεις να μάθεις τι σχεδιάζει ο γενικός διευθυντής, πιάσε κουβέντα με την καινούργια γραμματέα που είναι κατρούγκαλος και θα στα ξεράσει όλα», 2. απρόσεκτος, γκαφατζής, «μα πώς να σε αφήσω να κουβαλήσεις εσύ τα γυαλικά, ρε Γιώργο, τέτοιος κατρούγκαλος που είσαι;», 3. μικρός, «από κατρούγκαλο κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια».
Δεν έπιασε…
Σχετικά με την προσπάθεια του μαρτυριάρη συντρόφου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την αποκάλυψη της συριζαϊκής αγάπης για την υπερφορολόγηση με το επιχείρημα ότι είναι «προσωπικές του απόψεις», ομολογώ ότι δεν την καταλαβαίνω. Από πότε δεν έχουν σημασία και δεν είναι καθοριστικές για την πολιτική ενός κόμματος οι «προσωπικές απόψεις» των μεγαλοστελεχών του;
Μια ζεστή, συντροφική αγκαλιά
Δεν υπάρχει τίποτα πιο λογικό από το να ανοίγει ο μπρόεδρος Τσίπρας τη ζεστή αγκαλιά του στους χρυσαυγίτες ψηφοφόρους. Ποιος άλλωστε μπορεί να τους εκφράσει καλύτερα από το κόμμα που άφησε να καθυστερεί η δίκη της Χρυσής Αυγής και αρνήθηκε να ψηφίσει το νόμο που εμποδίζει την κάθοδο Κασιδιάρη; Πού μπορούν να αισθανθούν πιο οικεία αν όχι στο κόμμα του συντρόφου Πολάκη;
Ο «απαράδεκτος»
Η πεισματική άρνηση Ανδρουλάκη να ζήσει στον 21ο (άρνηση την οποία προδίδει η εμμονή του με τη «Δεξιά» που ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει) δεν περιορίζεται στην πολιτική. Σε συνέντευξή του αποκάλυψε ότι το τελευταίο σίριαλ που είδε ήταν οι «Απαράδεκτοι», επιβεβαιώνοντας την αδυναμία κατανόησης του σήμερα ως στάση ζωής.
