Εγινε αυτό που έγινε στη Νέα Φιλαδέλφεια και προφανώς η Ελληνική Αστυνομία απέτυχε χωρίς ελαφρυντικά. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Και η πιο θλιβερή διαπίστωση είναι πως όποιες αποφάσεις και αν ληφθούν, όσα «κεφάλια» κι αν πέσουν, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, ο φίλαθλος της ΑΕΚ που έχασε τη ζωή του δεν θα γυρίσει πίσω.
Και ενώ η πολιτεία και η κοινωνία καλούνται να διαχειριστούν αυτήν την ήττα –γιατί δεν μπορεί να εξηγηθεί με κανέναν τρόπο η απώλεια ανθρώπινης ζωής– κάποιοι επιχειρούν με κραυγές να εγείρουν το λαϊκό αίσθημα.
Αναφέρομαι στα κόμματα της αντιπολίτευσης τα οποία το μόνο που ουσιαστικά ζητούν είναι το «κεφάλι» του αρμόδιου υπουργού Προστασίας του Πολίτη Γιάννη Οικονόμου. Ναι, οι υπουργοί έχουν τη γενική πολιτική ευθύνη όταν κάτι συμβαίνει στον τομέα ευθύνης τους.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αδυνατώ να αντιληφθώ ποια ευθύνη έχει για την επιχειρησιακή ανεπάρκεια και αρρυθμία της ΕΛ.ΑΣ. ο υπουργός που ανέλαβε τα καθήκοντά του μόλις δέκα ημέρες πριν. Μπορεί να είμαι χαζός ή κάποιος να ισχυριστεί ότι μεροληπτώ, αλλά ας δούμε τι έκανε ο κ. Οικονόμου για να κρίνουμε μετά αν έχει ή όχι ευθύνες και αν θα έπρεπε πρώτα απ’ όλους αυτός να χάσει την καρέκλα του.
«Εφαγε» αμέσως επτά αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. και διέταξε ΕΔΕ, η οποία φαίνεται πως θα οδηγήσει και σε άλλες καρατομήσεις, ίσως και σε υψηλά κλιμάκια. Θα λυθεί το πρόβλημα μόνο έτσι; Οχι, φυσικά. Χρειάζονται κι άλλα και ίσως η σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό με τον επικεφαλής της UEFA και τους μεγαλοπαράγοντες του ποδοσφαίρου να ανοίξει τον δρόμο.
Ο συγκεκριμένος υπουργός όμως άμεσα έλαβε ουσιαστικές αποφάσεις ενώ ουδείς μπορεί βάσιμα να αμφισβητήσει ότι δεν γνώριζε όσα ήξερε η Αστυνομία για τη μετακίνηση των οπαδών από την Κροατία πριν από τα επεισόδια. Εμφανές είναι ότι κάποιοι, χαλαροί εν μέσω θέρους, υποτίμησαν τη σοβαρότητα της κατάστασης και όταν κλήθηκαν να την αντιμετωπίσουν ήταν αργά...
Αυτοί πρέπει να πληρώσουν και ο σκοπός της ΕΔΕ είναι ακριβώς αυτός. Ας υποθέσουμε ότι ο υπουργός –όπως ζητεί η αντιπολίτευση– είχε παραιτηθεί ή είχε καρατομηθεί. Βάσιμα μπορώ να εικάσω ότι δεν θα είχε συμβεί τίποτα ή έστω αρκετά από όσα ουσιαστικά γίνονται για να αποδοθούν οι ευθύνες που αποδεδειγμένα βαρύνουν αυτούς που επιχειρησιακά απέτυχαν παταγωδώς.
Η αντιπολίτευση φυσικά θα είχε καταγράψει μία πρόσκαιρη μικροκομματική νίκη καθώς ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη στην αφετηρία της δεύτερης τετραετίας Μητσοτάκη θα είχε αλλάξει δύο φορές μέσα σε έναν μήνα, αλλά ουσιαστικά αυτό δεν θα είχε καμία σημασία. Είναι απογοητευτικό απέναντι σε μία κυβέρνηση που κέρδισε μόλις πριν από ενάμιση μήνα εκλογές με 23 μονάδες διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ και σχεδόν 30 από το ΠΑΣΟΚ, να μη στέκεται μια υπεύθυνη και πειστική αντιπολίτευση. Οι παραιτήσεις και οι καρατομήσεις των υπουργών δεν έχουν νόημα πάντα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δε, ούτε καν συμβολισμό θα είχε.
Κι επειδή θα σπεύσουν κάποιοι να ισχυριστούν ότι το ίδιο έκανε και η ΝΔ ως αντιπολίτευση για το Μάτι, υπάρχει μια τεράστια διαφορά: τότε ο αρμόδιος υπουργός αναρωτιόταν αν υπάρχει ή έγινε κάπου λάθος, ο τότε πρωθυπουργός έπαιζε θέατρο σε εθνική μετάδοση παριστάνοντας ότι δεν γνωρίζει καν για τις ανθρώπινες απώλειες και η τότε περιφερειάρχης τα έβαζε με την κακή τύχη που όλα συνέβησαν στη βάρδιά της.
