Η υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου αναδιατάσσει σε κάθε περίπτωση τους συσχετισμούς μεταξύ των υποψηφίων στο ΠΑΣΟΚ. Για την ίδια, η απόφασή της να ανοίξει τον κύκλο που, σημειωτέον, η ίδια είχε πει πως έκλεισε για το ΠΑΣΟΚ, αποτελεί ρίσκο. Προφανώς είναι τόσο ΠΑΣΟΚ όσο όλοι μαζί οι συνυποψήφιοί της, οπότε τα... «φιλικά» λακτίσματα που δέχθηκε μόλις κατέθεσε την υποψηφιότητά της έχουν τη σημασία τους για το στενό κομματικό ακροατήριο.
Όση σημασία έχουν για ένα κόμμα που εδώ και χρόνια έχει απολέσει τον παραταξιακό χαρακτήρα του προκειμένου να διατηρήσει τη σοσιαλιστική του ταυτότητα. Αυτό κατέδειξε το αποτέλεσμα της εκλογής του ΝίκουΑνδρουλάκη στην προηγούμενη εσωκομματική αναμέτρηση. Με δεδομένο μάλιστα ότι η Αννα Διαμαντοπούλου έχει... χάσει «επεισόδια» από τα εσωκομματικά δρώμενα, σε συνδυασμό με το ότι οι μεταρρυθμιστικές απόψεις της δεν είναι δημοφιλείς στον νέο ριζοσπαστισμό όπως αυτός εκφράζεται από την παρούσα ηγεσία, έπρεπε να τη βάλει σε σκέψεις. Διότι μπορεί η ίδια να επιδιώκει τον εκσυγχρονισμό του ΠΑΣΟΚ στα πρότυπα του Κώστα Σημίτη, αλλά το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη είναι μονοθεματικό και δεν δείχνει διατεθειμένο να αλλάξει. Είναι εδώ και σοσιαλιστικό, αλλά το πολιτικό Κέντρο είναι αλλού...
