«Δεν χρειαζόταν μετρό η Θεσσαλονίκη, παιδιά» είπε χθες ο Κυριάκος Βελόπουλος στις «Συνδέσεις» στην ΕΡΤ, και ένα δάκρυ κύλησε στο άκουσμα αυτής του της δηλωσάρας.
Και γιατί, αγαπητέ κύριε Βελόπουλε, σχεδόν σαράντα χρόνια που φτιαχνόταν το μετρό α λα γεφύρι της Άρτας, δεν το είπατε, να σταματήσει το έργο, να γλιτώσουν και οι Θεσσαλονικείς τις λαμαρίνες και την ταλαιπωρία, και να συνεχίσουν να ζουν σε μια πόλη που το μοναδικό μέσο μαζικής μεταφοράς θα είναι το αστικό λεωφορείο;
Πέραν της πλάκας όμως, είναι ασύλληπτος ο πόλεμος και η συντονισμένη προσπάθεια υποβιβασμού ενός έργου πνοής για εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους της συμπρωτεύουσας από τα στελέχη του ευρέος φάσματος της αντιπολίτευσης.
Ήδη στη Θεσσαλονίκη πλήθος κόσμου εντάσσει τις καθημερινές μετακινήσεις του στο νέο μέσο, με αποτέλεσμα να εξοικονομούνται κιόλας ανυπολόγιστες εργατοώρες, ενώ παράλληλα αποσυμφορείται το ιστορικό κέντρο από δεκάδες χιλιάδες αυτοκίνητα, καθιστώντας έτσι και τις μετακινήσεις με ΙΧ ή αστικό λεωφορείο αισθητά συντομότερες από ό,τι πριν τη λειτουργία των συρμών.
Μπορεί το έργο να μην καλύπτει αρχικά όλες τις περιοχές, όμως του χρόνου παραδίδεται η γραμμή της Καλαμαριάς, γραμμή που θα εκτινάξει την πληθυσμιακή κάλυψη στο ανατολικό κομμάτι, και στα μελλοντικά σχέδια εξετάζεται η επέκτασή του στο δυτικό κομμάτι του πολεοδομικού συγκροτήματος, όπως και η διασύνδεσή του με το αεροδρόμιο
Μακεδονία.
Στα εγκαίνια του Σαββάτου ακούσαμε εν ολίγοις πως τα έργα δεν έχουν πολιτικό χρώμα, κρίνοντας όμως από τις δηλώσεις της αντιπολίτευσης, μπορεί τα έργα να μην έχουν πολιτικό χρώμα, αλλά εμπεριέχουν πολιτική άκομψη δυσφορία, προερχόμενη από όλους όσοι θα ήθελαν διακαώς να βρεθούν στη θέση του Μητσοτάκη την ώρα που πατούσε το πολυπόθητο κουμπί.
Να το κλείσουμε το μετρό, κύριε Βελόπουλε, να το κλείσουμε και να υλοποιήσουμε τις προτάσεις σας, να επεκτείνουμε την παραλία και να κάνουμε σταθμούς πάρκινγκ, γιατί ως γνωστόν αν παρκάρεις το αυτοκίνητό σου, η Τσιμισκή και η Εγνατία αδειάζουν αστραπιαία, και επίσης μειώνονται θεαματικά και οι εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα.
Να το κλείσουμε, λοιπόν.
