Κάθε μέρα βλέπω εκατοντάδες φωτογραφίες, είναι μέρος της δουλειάς μου να επιλέγω ποια θα χρησιμοποιηθεί στα θέματα της εφημερίδας, χθες πέρασε μπροστά από τα μάτια μου μία με τον κύριο Τσίπρα που σπρώχνει ένα αμαξίδιο, την κοίταξα με συμπτώματα που στην αρχή απέδωσα σε επερχόμενο εγκεφαλικό, ναυτία, ζάλη, ταχυπαλμία – ήταν σφοδρή ενόχληση από την υποκρισία που ξεχείλιζε κι από τις τέσσερις γωνίες αυτής της εικόνας.
Ένας πολιτικός με πλατύ χαμόγελο υποδύεται έναν ρόλο που δεν έχει δουλέψει και το αποτέλεσμα είναι μία ακόμη φορά γελοίο και ταυτοχρόνως θλιβερό. Θα μπορούσε όμως να μην είναι, αλλά αυτό θα προϋπέθετε ο κύριος πρώην πρωθυπουργός να είχε ψηφίσει το νομοσχέδιο για την ίση μεταχείριση των ΑμεΑ, το νομοσχέδιο για τον Προσωπικό Βοηθό, να μην είχε πάει στην τουαλέτα όταν ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για την αύξηση των επιδομάτων των ΑμεΑ κατά 8% και να μη χαρακτήριζε... τσιμέντωμα της Ακρόπολης το γεγονός ότι για πρώτη φορά, μέσω του ανελκυστήρα, έχουν πρόσβαση ΑμεΑ στο μνημείο.
Επειδή όμως όλα τα παραπάνω δεν συνέβησαν, καλό είναι να συνεχίσει να αγωνίζεται για τη δευτερότριτη θέση πρωταγωνιστής στην παράσταση της Εύθυμης Χήρας, καθότι δεν αφήνει νεκρό να τον κλάψουν οι συγγενείς του – οδύρεται πρώτος: στις εκλογές του Μαΐου ήταν των Τεμπών, τώρα είναι της Κω και της Νέας Μάκρης.
Στην προσπάθειά του να κάνει την «κηδεία» του Μητσοτάκη λησμόνησε ποιος ήταν. Ευτυχώς που οι πολίτες δεν είναι λωτοφάγοι – είναι βέβαια κατά την πρόχειρη διάγνωσή του «ψυχασθενείς», αλλά υψηλής λειτουργικότητας κρίνοντας εκ του αποτελέσματος…
