Εδώ και πολλούς μήνες ο Γιώργος Φλωρίδης είναι «κόκκινο πανί» για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά, τουλάχιστον προς το παρόν και μέχρι ο Αλέξης Τσίπρας να επαναφέρει στις… οργανικές θέσεις τους τον Σωκράτη Φάμελλο, τον Αλέξη Χαρίτση, τον Νάσο Ηλιόπουλο και τα «συμπαρομαρτούντα» μιας κατακερματισμένης συλλογικότητας.
Γιατί, όμως, ενοχλούνται οι «Ερυθροί Χμερ» –δηλαδή το παρακλάδι του ΣΥΡΙΖΑ, εν προκειμένω η Νέα Αριστερά– με τις απόψεις που εξέφρασε ο υπουργός Δικαιοσύνης για τον ρόλο που διαδραματίζουν στις… αυθόρμητες κινητοποιήσεις σε βάρος των Ισραηλινών τουριστών;
Γιατί, πολύ απλά, έχουν το «ελεύθερο» εδώ και δεκαετίες να λένε και να κάνουν ό,τι θέλουν ανενόχλητοι στο όνομα ενός φαντασιακού «προοδευτισμού».
Και γιατί άλλο; Γιατί ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν μάσησε –όπως τους έχουν καλομάθει οι έχοντες ενοχικά σύνδρομα– τα λόγια του και απάντησε στις αριστεροαμπελοσοφίες τους.
Και γιατί θίχτηκαν τα εθνικά τους αντανακλαστικά; Μήπως γιατί όταν συμμετέχουν στο μποϊκοτάζ των κρουαζιερόπλοιων επιτελούν το εθνικό τους καθήκον;
Προφανώς ο κόσμος αντιλαμβάνεται τι κάνουν στα λιμάνια, αλλά και οι ίδιοι γιατί το κάνουν. Οχι, βέβαια, για τον Νετανιάχου, αλλά κατά της κυβέρνησης και του εκλεγμένου πρωθυπουργού, δηλαδή κατά της χώρας.
Και μια απάντηση στον Νάσο Ηλιόπουλο: Ο Νετανιάχου δεν χρειάζεται εκπροσώπηση, οι χαμαδαίοι τρομοκράτες τη χρειάζονται…
