Νέα Αριστερά και ΣΥΡΙΖΑ άνοιξαν ομπρέλα –πολιτικής– προστασίας στους μπάχαλους που δηλώνουν ακτιβιστές για τα όσα κάνουν κατά των Ισραηλινών υποδαυλίζοντας τον αντισημιτισμό. Ζητούν και αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους. Μόνο που δεν λένε τίποτα για τη Χαμάς, ούτε για τους δολοφόνους της που μπορεί να βρίσκονται μεταξύ των καραβιών με τους μετανάστες.
Για την αυτοαπακολούμενη Αριστερά τα πράγματα είναι σαφή. Γνωρίζουν άλλωστε τη… μοναδική αλήθεια δεν θα γνωρίζουν ότι οι Ισραηλινοί τουρίστες είναι στρατιώτες που όπως υποστηρίζουν ανοιχτά μάλιστα δολοφονούν παιδιά; Έχουν μαζί τους και το γνωστό ηθικό πλεονέκτημα, άσχετα αν πλέον δεν το επικαλούνται.
Από την άλλη όμως ζητούν ανοιχτά σύνορα. Ζητούν να έρχονται οι μετανάστες και να κυκλοφορούν ελεύθερα παρότι δεν κουβαλούν μαζί τους χαρτιά για να μη γνωρίζουν οι αρχές από πού έρχονται και δηλώνουν ό,τι θέλουν. Ξέρουν άραγε οι αριστεροί σύντροφοι και οι δήθεν ακτιβιστές ποιοι είναι ανάμεσά τους; Γνωρίζουν αν είναι τρομοκράτες ή όχι κάποιοι από αυτούς. Ξέρουν αν υπάρχουν δολοφόνοι της Χαμάς;
Αν και λογικά για όλους αυτούς η Χαμάς δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση. Δεν ήταν αυτοί που έκαναν το μακελειό της 7ης Οκτωβρίου. Διότι αν πίστευαν κάτι τέτοιο θα ζητούσαν έστω αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους με την προϋπόθεση να καταθέσει τα όπλα η Χαμάς και να μην έχει εμπλοκή στην όποια κυβέρνηση.
Ειπώθηκε κάτι τέτοιο; Όχι. Μια δήθεν καταδίκη και το θέμα κλείνει εκεί. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ακτιβιστές κυκλοφορούν σε λιμάνια, πόλεις και χωριά και φωνάζουν το σύνθημα from the river to the sea, δείχνοντας με τον τρόπο αυτόν ότι λιγότερο τους απασχολεί η ανθρωπιστική κρίση, η εκεχειρία και η παύση του πολέμου και περισσότερο η αναφορά σε διάλυση του Ισραήλ.
Εκτός και αν δεν καταλαβαίνουν –που μάλλον καταλαβαίνουν– τι ακριβώς ζητούν. Σε κάθε περίπτωση, για τους δολοφόνους της Χαμάς δύσκολα ακούς να λένε κάτι…
