Σίγουρα δεν περίμενε κανείς να ακούσει την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου να παραπονιέται για τις ώρες που συζητιέται ένα νομοσχέδιο - εν προκειμένω αυτό του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών - και να ζητάει, μάλιστα, να διακοπεί η συνεδρίαση και να συνεχιστεί την επόμενη μέρα. Όπως είπε «η κοινοβουλευτική μας ομάδα είναι ολόκληρη εδώ. Προτείνουμε να διακοπεί η συζήτηση για αύριο. Δεν μπορεί η Βουλή να συζητάει κατ΄αυτόν τον τρόπο, ούτε να νομοθετεί στις τρεις το πρωί».
Δίνοντας για ακόμα μία φορά το δικό της σόου, είπε: «Έχετε κατά νου να ξεκινήσει στις δέκα το πρωί αύριο άλλη νομοθετική διαδικασία. Δεν μπορεί τα πράγματα να γίνουν κατ΄αυτόν τον τρόπο. Η μέρα είναι βαριά και δύσκολη, υπάρχει πένθος βαρύ, υπάρχει αγωνία και εμείς αγωνιούμε και θέλουμε να ενημερωθούμε πληρέστερα, και την ίδια ώρα αντιλαμβανόμαστε το καθήκον να είμαστε στη Βουλή όταν είναι ανοιχτή».
Αργότερα, διέκοψε τη συζήτηση για να επαναλάβει το αίτημά της, επιμένοντας ότι «είναι βέβαιο ότι στις τρεις τα ξημερώματα, θα είναι πολύ λιγότεροι βουλευτές στην αίθουσα, από όσοι είναι αυτή τη στιγμή», για να λάβει πληρωμένη απάντηση από τον προεδρεύων Αθανάσιο Μπούρα: «Και στη Διάσκεψη των Προέδρων και στην Ολομέλεια συμφωνήθηκε ότι η συζήτηση και επί της αρχής και επί των άρθρων είναι ενιαία και θα ολοκληρωθεί σε μια συνεδρίαση. Δεν είναι η πρώτη φορά που θα πάμε ως τις τρεις η ώρα. Νομίζω και με τη δική σας προεδρία, πηγαίναμε τόσο αργά. Κάτι θυμάμαι και εγώ…». Ωστόσο, η μνήμη της Ζωής φαίνεται πως είναι κοντή, καθώς απάντησε ότι επί προεδρίας της «δεν έγινε τέτοιο πράγμα».
Για το φρεσκάρισμα της μνήμης
Ε, λοιπόν, το έκανε και αυτό η Ζωή και όσοι θυμούνται τις μέρες και τα έργα της ως πρόεδρος της Βουλής επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ κοίταξαν καλά-καλά ο ένας τον άλλον μόλις την άκουσαν για να είναι σίγουροι ότι όντως ξεστόμισε τα παραπάνω λόγια. Η Ζωή, βέβαια, μάλλον τις ξέχασε αυτές τις μέρες. Ίσως ξέχασε όταν η Βουλή συνεδρίαζε μερόνυχτα ολόκληρα, όταν το κοινοβουλευτικό σώμα συζητούσε και ψήφιζε νομοσχέδιο μετά τις 12 το βράδυ, όταν εξανάγκαζε με τις κωλυσιεργίες της να κρατάει τους υπαλλήλους της Βουλής μακρυά από τα σπίτια τους.
Μάλιστα, έφτασε στο σημείο να πει «ένα νομοσχέδιο που εισάγεται ως τόσο σημαντικό και σοβαρό, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως νομοσχέδιο που θα ψηφιστεί ξημερώματα σε άδεια Βουλή». Τώρα την έπιασε ο πόνος... Επικαλέστηκε μέχρι και τους υπαλλήλους που πρέπει «να ξεκουραστούν, γιατί είναι στο πόδι από το πρωί». Όταν, όμως, εκείνη ήταν πρόεδρος της Βουλής δεν τους σκεφτόταν. Η Ζωή μπορεί να ξέχασε το αμαρτωλό της παρελθόν, κάποιοι άλλοι, όμως, δεν το έχουν ξεχάσει.
