Πασοκοστάση (η) 1. η άρνηση για σαφή θέση σε ζητήματα που διχάζουν «είστε και οι δύο φίλοι μου οπότε τώρα που χωρίζετε, εγώ για να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη θα κρατήσω πασοκοστάση»

2. η στάση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης «με την πασοκοστάση υπάρχει πάντα ο κίνδυνος αντί να τους ευχαριστήσεις όλους, να τους δυσαρεστήσεις όλους»

Από τις πιο απολαυστικές στιγμές των πάνελ στα οποία «συζητιούνται» οι κινητοποιήσεις των αγροτών (σε εισαγωγικά γιατί προκαλείται για παράλληλους μονολόγους ή καβγάδες) ήταν αυτή που είδαμε στην ΕΡΤ όταν ο δημοσιογράφος Παπαχλιμίντζος ρώτησε τη συντρόφισσα Αποστολάκη αν είναι υπέρ ή κατά των μπλόκων. Η ερώτηση είναι εξαιρετικά απλή και το ίδιο και η απάντησή της.

Εκτός φυσικά αν είσαι ΠΑΣΟΚ. Γιατί αν είσαι ΠΑΣΟΚ, θέλεις ταυτοχρόνως να παραστήσεις και τον υπέρμαχο της νομιμότητας και τον υπέρμαχο των διεκδικήσεων κάθε κλάδου. Μπροστά σ’ αυτό το αδιέξοδο, η συντρόφισσα Μιλένα, παίρνοντας το γνώριμο παλαιοπασοκικό ύφος (το ύφος αυτού που μας χρωστάει αλλά θέλει να μας πάρει και το βόδι), δήλωσε με σθένος ότι δεν αποδέχεται την ερώτηση. Και ορθώς. Κανονικά –και επειδή είναι παλιά καραβάνα– θα έπρεπε να τη ρωτήσουν ποια είναι η καλύτερη μέθοδος για να ξεφουσκώσουν τα λάστιχα των τρακτέρ.

Για πέταμα

Έβλεπα τους αγρότες να διαμαρτύρονται χύνοντας γάλα και παρότι δεν καταλαβαίνω τι είδους διαμαρτυρία είναι αυτή, σκεφτόμουν ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να επιδοτείται ένα προϊόν το οποίο, σύμφωνα ακόμα και με τους ίδιους τους παραγωγούς του, είναι για πέταμα.

Γιατί όχι και ο Λαφαζάνης πρωθυπουργός;

Όταν ο σύντροφος Λαφαζάνης ρωτήθηκε για το ποιον ανάμεσα σε Μητσοτάκη και Τσίπρα προτιμά για πρωθυπουργό, απάντησε «κανέναν» και αμέσως πρότεινε τον εαυτό του. «Γιατί όχι;» αναρωτήθηκε και πολύ σωστά. Εδώ φιλοδοξεί να γίνει πρωθυπουργός ο σύντροφος Ανδρουλάκης, γιατί όχι και ο Λαφαζάνης που στο κάτω κάτω έχει κάνει και υπουργός.

Υπέρ του Ερντογάν

Οι 450 από τις 1.700 διαδηλώσεις που έγιναν το 2025 στην Αθήνα ήταν για την Παλαιστίνη. Λογικό. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που έχοντας λύσει τα προβλήματά τους (προφανώς δεν εννοώ τα ψυχολογικά) πασχίζουν να βοηθήσουν τους άλλους ξεκινώντας από τους γείτονές τους. Εν προκειμένω, τον πρόεδρο Ερντογάν.

script async src="https://static.adman.gr/adman.js">