Στο ΠΑΣΟΚ τρέχουν αυτές τις ημέρες προς τα αγροτικά μπλόκα σαν να πρόκειται να προλάβουν το τελευταίο τρένο πριν από τις εκλογές. Μόνο που οι αγρότες δεν ψάχνουν ούτε για συντροφιά ούτε για εύκολες φωτογραφίες. Ψάχνουν για πολιτικές θέσεις – κάτι για το οποίο η Χαριλάου Τρικούπη δεν έχει καταφέρει να αρθρώσει ούτε με μισή καθαρή φράση.
Αντί για καθαρές κουβέντες, εμφανίζεται –ποια άλλη;– η Άννα Διαμαντοπούλου, η «παντός καιρού» τεχνοκράτισσα, που σκέφτηκε ότι μπορεί να ψαρέψει σε… θολά νερά. Η ίδια που έχει ταχθεί ανοιχτά υπέρ της εισόδου του ιδιωτικού τομέα στη διαχείριση του νερού, τώρα ανακάλυψε ξαφνικά την «αγωνία» για την αγροτική οικονομία της χώρας.
Μόνο που το νερό δεν είναι ούτε PowerPoint, ούτε ΕΣΠΑ, ούτε εργαλείο κοινωνικής μηχανικής. Είναι δημόσιο αγαθό. Κι όμως, φτάσαμε στο σημείο να ακούμε ότι μπορεί δήθεν η «ιδιωτικοποίηση» να σώσει τον αγροτικό κόσμο. Αν δεν ήταν επικίνδυνο, θα ήταν απλώς γελοίο.
Το χειρότερο; Το γεγονός και μόνο ότι κάποιοι αγροτοσυνδικαλιστές δέχτηκαν να συζητήσουν μαζί της τους κόστισε ήδη το 50% του δίκιου τους. Διότι η πρώτη ύλη του αγώνα είναι αξιοπιστία – και αυτή δεν αποκτάται συνομιλώντας με όσους αντιμετωπίζουν το νερό σαν χρηματιστηριακό προϊόν.
Το ΠΑΣΟΚ σε μόνιμη πολιτική σύγχυση
Την ίδια ώρα, το ΠΑΣΟΚ δείχνει ότι δεν έχει αποφασίσει ούτε τι θέλει, ούτε με ποιον είναι, ούτε πώς τοποθετείται για τους αποκλεισμένους δρόμους, ούτε αν στηρίζει ή αποδοκιμάζει τη σημερινή κινητοποίηση. Κενά μηνύματα, ασάφεια, διπλές αναγνώσεις, μια ηχηρή απουσία πολιτικής ραχοκοκαλιάς.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης προσπαθεί να τα έχει καλά με όλους: και με τους αγρότες, και με τις «αστικές ευαισθησίες», και με τους συνομιλητές της Αννούλας που βλέπουν το νερό ως asset management. Έτσι όμως πολιτική δεν γίνεται.
Με τέτοια ατολμία, ούτε ένα ψηφαλάκι δεν κερδίζεται. Το μόνο που φαίνεται να προσπαθούν είναι να βγάλουν μια φωτογραφία κοντά σε τρακτέρ μπας και δημιουργήσουν την εντύπωση ότι «είναι δίπλα στον κόσμο».
Αλλά οι αγρότες δεν τρώνε κουτόχορτο. Θέλουν καθαρές κουβέντες: τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ για το κόστος παραγωγής; Τι θα κάνει για το ρεύμα, το νερό, τα καύσιμα; Τι θα κάνει για το εισόδημά τους; Στηρίζει τα μπλόκα ή παίζει διπλό ταμπλό; Μέχρι σήμερα, η Χαριλάου Τρικούπη δεν έχει τολμήσει να απαντήσει σε τίποτα από αυτά.
Το νερό δεν είναι ιδιωτικό προϊόν – είναι πυλώνας εθνικής ασφάλειας
Όταν η συζήτηση φτάνει στο νερό, το ΠΑΣΟΚ σιωπά ακόμη πιο εκκωφαντικά. Πώς να μιλήσει άλλωστε ανοιχτά, όταν μέσα στους συμβούλους που συναναστρέφεται η ηγεσία υπάρχουν άνθρωποι που χρόνια τώρα πιέζουν υπέρ της ιδιωτικοποίησης;
Η στάση αυτή δεν είναι απλώς προβληματική – είναι επικίνδυνη. Σε μια χώρα με τόσο έντονη κλιματική πίεση, με λειψυδρία, με φράγματα που γερνούν και με χιλιάδες στρέμματα καλλιεργήσιμης γης να απειλούνται κάθε χρόνο, η διαχείριση του νερού είναι ζήτημα εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού. Το να παραδοθεί σε ιδιώτες για «αποτελεσματικότητα» ισοδυναμεί με πολιτική ανευθυνότητα πρώτου μεγέθους.
Πώς αλλάζουν οι καιροί…
Η κ. Άννα Διαμαντοπούλου, που σήμερα ποζάρει μπροστά στη φουφού στα μπλόκα των αγροτών σαν «υπερασπίστρια της υπαίθρου», είναι η ίδια πολιτικός που πριν από μερικά χρόνια συμμετείχε σε κυβερνήσεις που έβλεπαν τους αγρότες σαν εμπόδιο και όχι σαν παραγωγική ραχοκοκαλιά της χώρας. Τότε, η κυβέρνηση στην οποία μετείχε… τους έσκαγε τα λάστιχα στα μπλόκα για να ανοίξουν οι δρόμοι.
Σήμερα, η ίδια μιλά για «στήριξη της αγροτικής οικονομίας» και «διάλογο με τους παραγωγούς». Από τα δακρυγόνα στα θερμά λόγια. Από τα διαλυμένα οδοφράγματα στις φιλοφρονήσεις.
