Αποβολές και διαγραφές των ομαδαρχών και αναχρονιστών φραξιονιστών του παρελθόντος ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μια Σύγχρονη Αριστερά επιθυμεί ο Νίκος Καρανίκας όπως ο ίδιος γράφει σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τους κατηγορεί για την τέχνη των διασπάσεων, την υπονόμευση των προέδρων και τη σμίκρυνση της Αριστεράς «δίχως ντροπή».
«Ας αποδεχτούν οι ίδιοι και οι ίδιες, όπως αποδείχθηκε δημόσια, ότι είναι πολύ ανίκανοι και άχρηστοι ως στελέχη και φράξιες να ηγηθούν και να κρατήσουν ένα κόμμα και το έχασαν από έναν άπειρο στην κομματική ζωή» συμπληρώνει.
Ολόκληση η ανάρτηση:
Ομαδάρχες ανίκανοι και πανικόβλητοι.
(σε 2’)
Χθες ακούσαμε και είδαμε τους ομαδάρχες με τον σημαιοφόρο τους να σφυρίζουν στα υπάκουα και συντεταγμένα μέλη τους την αποχώρηση από την συνεδρίαση της #ΚΕ.
Αστική αυτοπεποίθηση και περηφάνια.
Είναι κατανοητό και μη αμφισβητήσιμο ότι η αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ έχει να κάνει με μια αναχρονιστική φραξιονιστική αντικομματική συσπείρωση της μειοψηφίας. Το έχουμε ξαναπεί.
Φραξιωνιστών με παρελθόν στην τέχνη των διασπάσεων, της υπονόμευσης των προέδρων (παλαιότερα των Γενικων Γραμματέων) και σμίκρυνσης της Αριστεράς. Δίχως ντροπή
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αν δεν αποβληθούν από το κόμμα δεν θα έχουμε ποτέ μα ποτέ μια δημοκρατική υγιή λειτουργία ενός κομματικού πολιτικού οργανισμού που συγκροτήθηκε για να αλλάξει προς το καλύτερο τον κόσμο και να υπερασπιστεί την εργασία, τους εργαζόμενους, την κοινωνία, το κοινό καλό, ή όπως λέγαμε παλαιότερα τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία.
Χθες είδαμε την πολυσυσσωρευμένη κακία ως αποκορύφωμα της απολίτικης έκφρασης τους εναντίον του προέδρου Στέφανος Κασσελάκης - Stefanos Kasselakis.
Συναισθηματισμοί αντί πολιτικής και υστερίες με ουρλιαχτά που ταιριάζουν σε φανατικούς πανικόβλητους. Απελπισία. Είδαμε το αναχρονιστικό μένος να μας καλεί με αστεία κείμενα του ποδαριού που μιλάνε γενικόλογα για κάτι αόριστο που δεν γίνεται διακριτό καθώς τίποτα δεν είναι διακριτό όταν είναι αποτέλεσμα της θολούρας που δημιουργεί η εμπάθεια και τα ποταπά κίνητρα.
Στην τελική, ας αποδεχτούν οι ίδιοι και οι ίδιες, όπως αποδείχθηκε δημόσια, ότι είναι πολύ ανίκανοι και άχρηστοι ως στελέχη και φράξιες να ηγηθούν και να «κρατήσουν» ένα κόμμα και το έχασαν από εναν άπειρο στην κομματική ζωή.
Ας αποδεχθούν ότι είναι πολιτικά πολύ μικροί και λίγοι και γι αυτό έχασαν από έναν νεόφερτο τριανταπεντάρη που δεν έχει τα ένσημα της γραφειοκρατίας και την μακροχρόνια εμπειρία τους.
Ας αποδεχθούν ότι τους έμειναν στο χέρι κάτι αοριστίες ως αναλύσεις των στελεχών τους και κάτι ακαδημαϊκών του σαλονιού τους που περιφέρονται σαν ιερές αγελάδες, και μιλάνε για μια άλλη εποχή που πέρασε ανεπιστρεπτί καλώντας μας να γυρίσουμε στις παραδόσεις γυρνώντας την πλάτη μας στο παρόν και το μέλλον ως αριστεροί φονταμενταλιστές που ουρλιάζουν στα αμφιθέατρα.
Δεν έχουν καμία θέση στην Σύγχρονη Αριστερά».
