μεταρρύθμιση (η) 1. αυτό που είναι απαραίτητο, σημαντικό «για αρχή το να έρχεσαι στην ώρα σου στη δουλειά είναι μεταρρύθμιση» 2. αυτό που φοβίζει, τρομακτικό «συντρόφισσα δεν υπάρχει λόγος να ουρλιάζεις λες και είδες μπροστά σου κάποια μεταρρύθμιση» 3. αυτό στο οποίο αντιστέκεται το συνητηριτικό κομμάτι μιας κοινωνίας «ως γνήσιοι αριστεροί οφείλουμε να αντισταθούμε ακόμα και σε μια υποψία μεταρρύθμισης»
Είναι τα αυτονόητα που τους χαλάνε την κομματική σούπα
Η μεταρρύθμιση της Νίκης της Κεραμέως στον τρόπο με τον οποίο επιλέγονται οι διοικήσεις των φορέων του Δημοσίου είναι απολύτως απαραίτητη και βάζει τέλος σε μια καθαρή (αλλά πολύ βολική) τρέλα, σύμφωνα με την οποία ο οποιοσδήποτε μπορούσε να διορισθεί διοικητής οπουδήποτε ανεξαρτήτως σχέσης με το αντικείμενο ή ικανοτήτων ή διάθεσης για δουλειά. Τώρα, το σχετικό πτυχίο και η εμπειρία γίνονται απαραίτητα, της πρόσληψης θα προηγείται τεστ δεξιοτήτων και κάθε χρόνο θα υπάρχει αξιολόγηση, η οποία μπορεί να οδηγεί σε μπόνους ή σε κούνημα του μαντιλιού. Ολα αυτά είναι τόσο αυτονόητα που είναι βέβαιο ότι θα βρουν απέναντί τους όχι μόνο την αντιπολίτευση αλλά και κάποιους (ελπίζω λίγους) κυβερνητικούς που βλέπουν να χαλάει η σούπα της κομματικής αποκατάστασης πολιτευτών και λοιπών στρατιωτών του κόμματος ή απλώς φίλων που, ως γνωστόν, είναι χρυσός.
Αποδοχές
Οταν φτάσουμε στο σημείο οι διοικήσεις στους φορείς του Δημοσίου να επιλέγονται με κριτήρια σοβαρότερα των κομματικών αγώνων θα χρειάζεται μεγάλη αύξηση αποδοχών. Για να προσελκυθούν σοβαρά στελέχη και να μπει ένα τέλος στο οξύμωρο (και επικίνδυνο από κάθε άποψη) της διαχείρισης δισεκατομμυρίων από ανθρώπους που αμείβονται με 2 και 3 χιλιάρικα.
Μου λύθηκαν όλες οι απορίες
Προχτές απορούσα για την απόφαση του υποψηφίου του ΠΑΣΟΚ για την δημαρχία της Αθήνας, Χάρη Δούκα, να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον υποψήφιό του Κώστα Ζαχαριάδη. Μετά το debate, έχοντας ακούσει τις απαντήσεις του (και ακόμα περισσότερο, μη έχοντας ακούσει σαφείς απαντήσεις σε πολλά από τα ερωτήματα που δέχτηκε) δεν απορώ πλέον.
Καλύτερο
Το debate (κατά γενική ομολογία όσων το είδαν) ήταν το καλύτερο που έχει γίνει και νομίζω ότι οι βασικοί λόγοι ήταν δύο: ο αριθμός των συνομιλητών ήταν ο ιδανικός για μια συζήτηση και οι δημοσιογράφοι καταλάβαιναν (νομίζω για πρώτη φορά σε debate) ότι δεν ήταν εκείνοι οι πρωταγωνιστές της συζήτησης.
