Στη ζωή και την πολιτική, υπάρχουν στιγμές για μεγάλες αποφάσεις. Για τα «ναι» και τα «όχι» που σημαδεύουν την πορεία του καθενός. Ενα από αυτά τα «ναι» και τα «όχι» τού σήμερα αφορούν τον Κώστα Αχ. Καραμανλή.
Ο πρώην υπουργός Υποδομών και Μεταφορών έχει την ευκαιρία να διορθώσει το λάθος που έκανε πριν από δύο χρόνια. Δικαστής δεν είμαι για να βγάλω ετυμηγορία.
Αλλά πριν από δύο χρόνια έγραφα ότι ο Κώστας Καραμανλής δεν έπρεπε να είναι υποψήφιος. Οχι γιατί φταίει για την τραγωδία των Τεμπών και για την περιβόητη σύμβαση 717. Αυτό δεν είμαι εγώ εκείνος που θα το κρίνει. Αλλά για να δείξει στην πράξη ότι η ΝΔ έχει το ηθικό –αν μη τι άλλο– πλεονέκτημα να αναλαμβάνει τις ευθύνες που της αναλογούν, όταν έχουν χαθεί 57 συνάνθρωποί μας και η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη. Δυστυχώς ο Κώστας Καραμανλής δεν άκουσε όσα πολλές λογικές και ψύχραιμες φωνές έλεγαν.
Οχυρώθηκε πίσω από το όνομα Καραμανλής και το πελατειακό κράτος που λειτουργεί στην πατρίδα μας και κατέβηκε και πάλι υποψήφιος. Το ότι εξελέγη και αυτό το ερμήνευσε ως ότι τα κάστρα δεν πέφτουν, με τα παλαμάκια των «γαλάζιων» βουλευτών, όχι μόνο δεν έδειξαν ενσυναίσθηση, αλλά προκάλεσαν ακόμη περισσότερο την κοινωνία.
Τώρα ο Κώστας Καραμανλής έχει μια δεύτερη ευκαιρία να διορθώσει το λάθος του. Ένα λάθος που πλέον το πληρώνει η παράταξη και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και γι’ αυτό οφείλει να βρει τρόπο να διορθώσει την προηγούμενη κάθοδό του. Θα ήταν μια μορφή κάθαρσης να παραδώσει την έδρα του και να ζητήσει να πάει στον φυσικό δικαστή του.
Μόνο έτσι θα δείξει από τη μία ότι δεν έχει να φοβηθεί από τη Δικαιοσύνη και από την άλλη ότι σέβεται την παράταξη την οποία ίδρυσε ο θείος του και την υπηρέτησε ως πρόεδρός της ο ξάδελφός του ο Κώστας Καραμανλής. Κυρίως όμως θα δείξει στην κοινωνία ότι πήρε το μήνυμα που έστειλαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που συγκεντρώθηκαν σε όλα τα σημεία της χώρας.
Αν μη τι άλλο, αυτή η κίνηση θα έδειχνε ότι έχει ενσυναίσθηση αλλά και ότι η πολιτική μπορεί να γίνεται και αλλιώς. Θα είναι προτιμότερη για την υστεροφημία του μια τέτοια κίνηση από το να πάει στις ερχόμενες κάλπες και να ηττηθεί. Η απόφαση είναι δική του.
Αλλά εμείς θα λέγαμε ότι αυτή είναι η δεύτερη ευκαιρία του. Εάν αθωωθεί, θα μπορεί τουλάχιστον να κοιτά στα μάτια τους συμπολίτες του και με τη βούλα της Δικαιοσύνης. Σε αντίθετη περίπτωση, το άγος των Τεμπών θα τον κυνηγά για πάντα...
