Η εικόνα Βαβέλ που εμφάνισε η Βουλή στις ψηφοφορίες επί του νομοσχεδίου για την ψήφο των αποδήμων και για τα μέτρα του υπουργείου Οικονομικών επιβεβαίωσε με τον πιο γλαφυρό τρόπο τις εκτιμήσεις που διατυπώθηκαν από το πρώτο κιόλας βράδυ που έκλεισαν οι κάλπες τον Ιούνιο. Η σύγχυση στην οποία βρίσκεται η αντιπολίτευση συνολικά, καθώς κάθε κόμμα χωριστά έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες, ασφαλώς και δεν βοηθάει αφενός την κυβέρνηση στις νομοθετικές πρωτοβουλίες της και τη συναίνεση που αυτές συχνά χρειάζονται. Αφετέρου η εικόνα της έντονης ανομοιογένειας προκαλεί αντίστοιχα σύγχυση και στο κοινό που παρακολουθεί τις εργασίες της Βουλής.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Οξύμωρο μεν, αλλά χαρακτηριστικό ότι ενώ το νομοσχέδιο για την ψήφο των αποδήμων που απαιτούσε λόγω συνταγματικής επιταγής ευρύτατη πλειοψηφία 2/3 της Βουλής, εν τέλει ψηφίστηκε με 208 ψήφους, αλλά αυτοί που καταψήφισαν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ! Το «ναι» είπαν δηλαδή εκτός από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, η Νίκη και η Πλεύση Ελευθερίας, καθώς Ελληνική Λύση και Σπαρτιάτες δήλωσαν παρών. Με άλλα λόγια, η πλειοψηφία που εξασφαλίστηκε από τη μία πλευρά ήταν απρόσμενη –πλην βέβαια της υπερψήφισης από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι ωστόσο δεν συγκέντρωναν τον αριθμό των 200 βουλευτών– από την άλλη ήταν εντελώς ετερόκλητη από τη στιγμή που συντάχθηκαν με το «ναι» Νίκη και Πλεύση Ελευθερίας.
Ακόμη χειρότερα έγιναν τα πράγματα στην ψηφοφορία του νομοσχεδίου για τα μέτρα του υπουργείου Οικονομικών. Ο ΣΥΡΙΖΑ αμφιταλαντεύτηκε και υπήρξαν αντιφατικές τοποθετήσεις από το βήμα της Βουλής, καταψηφίζοντας πάντως την κρίσιμη στιγμή ακόμη και επί της αρχής το νομοσχέδιο. Κράτησε ωστόσο εντελώς διαφορετική στάση στην ψηφοφορία επί των άρθρων, όπου σε συγκεκριμένα εξ αυτών είπε «ναι», παρά το γεγονός ότι οι εισηγητές και οι εκπρόσωποί του είχαν κατακρίνει την κυβέρνηση για τη στάση της και βέβαια είχε καταψηφίσει το ίδιο νομοσχέδιο επί της αρχής!
Το ίδιο συνέβη βέβαια και με άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένου του ΠΑΣΟΚ, του οποίου οι εκπρόσωποι και εισηγητές επίσης υπέπεσαν σε αντίστοιχες αντιφάσεις. Κατηγόρησαν από τη μία πλευρά την κυβέρνηση για την επιλογή της να προχωρήσει σε «επιδοματική πολιτική», αλλά, από την άλλη πλευρά, στήριξαν π.χ. τις αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους και τα ειδικά επιδόματα, θεωρώντας τις αναπροσαρμογές αυτές δίκαιες. Ανάλογο ήταν το σκεπτικό και των άλλων κομμάτων που είπαν «ναι» σε συγκεκριμένα άρθρα του νομοσχεδίου, συμπεριλαμβανομένης εδώ και της Πλεύσης Ελευθερίας, η οποία επί της αρχής δήλωσε παρών και επέλεξε έτσι μια μέση λύση ανάμεσα στο «ναι» και το «όχι». Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι να χρειάζεται κάποιος… εγχειρίδιο για να μπορέσει να αποκρυπτογραφήσει την ακριβή στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Κακό παρελθόν
Η τελευταία φορά που η Βουλή ήταν οκτακομματική όπως σήμερα ήταν μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015. Ακόμη και τότε, πάντως, οι ρόλοι ήταν διακριτοί και η αποκρυπτογράφηση της ψήφου ευκολότερη, δεδομένου ότι από τη μία πλευρά υπήρχε η κοινοβουλευτική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και από την άλλη, στην αντιπολίτευση, το μέτωπο της λογικής που συγκροτούσαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, το συνεπές προς τις αρχές του ΚΚΕ, η μετριοπαθής Ενωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη και βέβαια η Χρυσή Αυγή, η οποία για προφανείς λόγους απομονώθηκε και μετά τις εξελίξεις στο δικαστικό πεδίο ουσιαστικά «απενεργοποιήθηκε». Τα πρώτα μηνύματα λοιπόν από δύο κρίσιμα και κομβικά νομοσχέδια που έφερε κατ’ απόλυτη προτεραιότητα προς ψήφιση η κυβέρνηση ήταν απογοητευτικά και η συνέχεια σίγουρα θα είναι εξίσου δύσκολη. Οχι μόνο για την κυβέρνηση που δεν διαθέτει την ευρεία πλειοψηφία που θα ήθελε να διαθέτει μετά και τη σαρωτική επικράτηση της ΝΔ στις εκλογές προκειμένου να προχωρήσει σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις, αλλά και γιατί η ίδια η λειτουργία του Κοινοβουλίου κατ’ αυτόν τον τρόπο καθίσταται εξαιρετικά προβληματική.
