«Η χώρα μας, για πρώτη φορά στην ιστορία της, απέκτησε AOZ», δήλωσε σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ΕΡΤ1 ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, αναφερόμενος στη συμφωνία Ελλάδας-Ιταλίας, η οποία υπεγράφη στην Αθήνα την Τρίτη 9 Ιουνίου.
Ο κ. Βαρβιτσιώτης σημείωσε πως «τίποτα δεν παραχωρήθηκε», «καμία υποχώρηση δεν σημειώθηκε, σε κανένα πεδίο, από την ελληνική πλευρά» και ότι αυτό που αποφασίστηκε είναι ό,τι είχε συμφωνηθεί το 1977 επί Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Σχετικά με το σχόλιο του πρώην πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, ότι είχε συμφωνήσει με την Ιταλία για την ΑΟΖ και δεν προχώρησε επειδή διαφωνούσε ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, τόνισε: «Αν δεν τον “άφηνε” o υπουργός του, ο ίδιος έχει την ευθύνη για την επιλογή του. Αν διαφωνούσε ας του ζητούσε να αποχωρήσει από την κυβέρνηση. Δεν έκανε τίποτα από όλα αυτά, άρα αναλαμβάνει ο ίδιος την ευθύνη και δεν μπορεί να πετάει το μπαλάκι στον κ. Κοτζιά. Αν όμως ισχύει αυτό το οποίο λέει ο κ. Κοτζιάς, ότι αυτή η συμφωνία περιορίζει την κυριαρχία, ας έρθει ο κ. Τσίπρας να μας το πει. Αν όμως ισχυρίζεται ότι είναι παρόμοια με εκείνη που είχε συμφωνήσει με τον κ. Τζεντιλόνι έχει τεράστια ευθύνη ότι δεν την κύρωσε νωρίτερα».
- Προς ένα ριζικά νέο πολιτικό σκηνικό
- ΑΟΖ: Μετά την Ιταλία σειρά παίρνει η Αίγυπτος – Το μεγάλο αγκάθι
- Δημοσκόπηση: Η χρυσή δεκάδα των υπουργών
- Ζωντανές οι μνήμες από τη Σφαγή του Διστόμου
- Τουρκία: Η αντιπολίτευση τρολάρει τον Ερντογάν για την Αγιά Σοφιά
Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών πρόσθεσε ότι από το 2018 η Ελλάδα είχε διακόψει τις πολιτικές σχέσεις της με την Ιταλία, λόγω «εσωτερικών πολιτικών ελιγμών του κ. Τσίπρα, επειδή δεν ήθελε να φωτογραφηθεί με τον κ. Σαλβίνι».
Ερωτηθείς για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, απάντησε πως σήμερα βρισκόμαστε στο στάδιο των διαπραγματεύσεων, συμπληρώνοντας ότι η κυβέρνηση δεν κάνει μυστική διπλωματία και δεν διαπραγματεύεται κρυφά.
Τέλος, ο κ. Βαρβιτσιώτης επισήμανε πως σήμερα έχουμε να αντιμετωπίσουμε την τουρκική προκλητικότητα και οφείλουμε να έχουμε ένα εθνικό μέτωπο και μία κοινή κατανόηση των κανόνων του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς διπλωματίας.
