Ο Διαμαντής Καραναστάσης ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τη Βουλή. Με μια ανάρτηση φορτισμένη, με προσωπικό τόνο και με μια φράση που ήθελε να ακουστεί σαν σύνθημα: «Εγώ, όπως με έβαλα στη Βουλή, έτσι και με βγάζω. Με την ίδια δύναμη και στα δυο». Ηχηρό. Αυτοπεποίθηση στην υπερθερμία. Μόνο που δεν ταιριάζει με την πραγματικότητα.
Γιατί ο κ. Καραναστάσης δεν μπήκε στη Βουλή επειδή πάλεψε στις κάλπες. Δεν εκλέχθηκε. Δεν έκοψε νήμα. Τοποθετήθηκε στη λίστα της εκλογικής αναμέτρησης του Ιουνίου του 2023. Ακριβώς όπως και η Έλλη Ρούσσου, που παίρνει τώρα την έδρα του. Και οι δύο έμειναν εκτός της διαδικασίας του Μαΐου. Η διαδρομή τους ήταν προϊόν κομματικού σχεδιασμού, όχι προσωπικής δύναμης. Η τοποθέτηση του ήταν αποκλειστική απόφαση της συντρόφου του, της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Ένα απλό, καθαρό δεδομένο που δεν χωρά στην αφήγηση της «αυτοεισόδου».
Παρόλα αυτά, η ανάρτηση προσπαθεί να ντύσει την παραίτηση με το ύφος ενός μοναχικού μαχητή. Ο κ. Καραναστάσης μιλά για «βρομιά», τοξικότητα και ανάγκη για καθαρό αέρα. Σίγουρα η πολιτική δεν είναι χώρος αρωμάτων. Κανείς δεν εκπλήσσεται. Όμως η εικόνα του ανθρώπου που μπαίνει μόνος, φεύγει μόνος και δεν λογοδοτεί σε κανέναν θυμίζει περισσότερο πρόβα παρά περιγραφή.
Η κ. Ελλη Ρούσσου θα πάρει τη θέση του χωρίς φανφάρες. Όπως κι εκείνος, μπαίνει από τη λίστα. Ίσως αυτό, ειρωνικά, να είναι και το στοιχείο που αποκαθιστά την ισορροπία: η ίδια πόρτα που άνοιξε για τον έναν, ανοίγει τώρα και για την άλλη.
Στο τέλος, η «ηρωική» αποχώρηση δεν είναι ηρωική. Είναι απλώς μια έξοδος. Και όχι από την πόρτα που υπονοεί ο ίδιος. Από το παράθυρο που ανοίγει και κλείνει το κόμμα. Αυτό που δεν χρειάζεται καμία δύναμη. Μόνο μια σειρά στη λίστα.
