Ήταν πριν από επτά μήνες, Μάρτιο του 2025, όταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου κόμπαζε για το δημοσκοπικό ρεύμα που φούσκωνε τα πανιά της Πλεύσης Ελευθερίας. Το κόμμα της κ. Κωνσταντοπούλου, συνεπές στο κρεσέντο καταγγελιών και λαϊκιστικών κορονών, εκτοξεύτηκε στη δεύτερη θέση και είχε αρχίσει να φαντασιώνεται τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ήταν τότε που δεν θα τολμούσε να βγει από το λαγούμι του ο Αλέξης Τσίπρας.
Η τοξικότητα, ο λαϊκισμός και η εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου των συγγενών στη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών έπαψαν να διεγείρουν, έστω και στιγμιαία, τα κοινωνικά αντανακλαστικά. Δεν στοιχειοθετούν πλέον τον αυτοπροσδιορισμό του αντισυστημικού, κοινωνικά μάχιμου κομματικού σχηματισμού.
Οι εξαντλητικές ομιλίες της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη Βουλή μόνο εκνευρισμό προκαλούν και οι παραστάσεις συμπαράστασης και διαμαρτυρίας στον απεργό πείνας Πάνο Ρούτσι έλαβαν τέλος. Επιπρόσθετα, ο Τσίπρας μάλλον την παράκουσε και ξεπρόβαλε δειλά από το λαγούμι του…
Επτά μήνες μετά την εντυπωσιακή άνοδο των δημοσκοπικών ποσοστών της, η Πλεύση Ελευθερίας… χάνει ύψος και αρχίζει να διακρίνει πλέον το έδαφος. Φαίνεται ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν ανακάλεσε ποτέ στη σκέψη της τα λόγια του 16ου προέδρου της Αμερικής, του Αβραάμ Λίνκολν, το 1858: «Μπορείς να κοροϊδεύεις λίγους για πολύ καιρό, πολλούς για λίγο, αλλά όχι όλους για όλον τον καιρό».
Και τώρα, οι καρδούλες και τα πλατιά χαμόγελα πολιτικής ευαρέσκειας γίνονται εύκολα αμηχανία και εκνευρισμός. Ειδικά, μάλιστα, όταν δεν έχεις ένα πρόχειρο λαϊκίστικο αφήγημα για να συνεχίσεις την ίδια τακτική –τη μόνη που γνωρίζεις, ενδεχομένως, καλά– ενώ διαμορφώνονται νέες τάσεις στο πολιτικό σύστημα και πλασάρονται παίκτες που… δεν σε παίζουν.
Κάπως έτσι η Ζωή Κωνσταντοπούλου, καλεσμένη σε εκπομπή του ΣΚΑΪ, το περασμένο Σάββατο, αποχώρησε στην πρώτη ερώτηση που αφορούσε το όνομα του βιβλίου του Τσίπρα. Και όπως όλα δείχνουν θα περιορίσει τις μέχρι σήμερα πυκνές τηλεοπτικές εμφανίσεις της, δεδομένου ότι δεν μπορεί να μην ερωτηθεί για το rebranding Τσίπρα αφού η ίδια άνοιξε θέμα όταν απειλούσε ότι δεν θα τον αφήσει να βγει από το λαγούμι του.
Και αυτό ίσως είναι και το λιγότερο, με δεδομένο ότι ο πρόεδρος της Βουλής σχεδιάζει να ενεργοποιήσει τον «κόφτη ομιλιών», μήπως και εναρμονιστεί η… πρωταθλήτρια των υπερβάσεων. Όταν με βάση τον κανονισμό πρέπει να μιλήσει πέντε λεπτά, μιλάει είκοσι, ενώ σε μία από τις τελευταίες συνεδριάσεις μίλησε επί μία ώρα και είκοσι λεπτά καταπατώντας κάθε έννοια του κανονισμού αλλά και της… ανθρώπινης αντοχής σώματος και πνεύματος!
Μπροστά της, στο άμεσο μέλλον, η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν φαίνεται να έχει περίσσιο μπρίο και χαμόγελα. Η δίκη για την τραγωδία των Τεμπών ξεκινά στις 23 Μαρτίου και τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας που εξύφαναν αυτή και ο Κυριάκος Βελόπουλος τείνουν να μεταλλαχθούν σε… αιμοβόρους δράκους που απειλούν να κατασπαράξουν τον δημιουργό τους.
Η στενή συμμαχική σχέση με τη Μαρία Καρυστιανού μάλλον έσπασε όταν η πρόεδρος του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών αρνήθηκε τη θέση της αντιπροέδρου στην Πλεύση Ελευθερίας και οι φήμες, μάλιστα, τη θέλουν να ιδρύει δικό της κόμμα, το οποίο δημοσκοπικά απορροφά το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών που έχουν ενεργοποιηθεί κοινωνικά με τα Τέμπη.
Όταν τέλη Νοεμβρίου κυκλοφορήσει και το βιβλίο Τσίπρα με τα όσα θα αναφέρει για την επιλογή του να είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου πρόεδρος της Βουλής με τις καταγεγραμμένες εκκεντρικότητες και απολυτότητες και τα όσα ακολούθησαν μετά το δημοψήφισμα με τον ανοιχτό πόλεμο και την κακεντρέχεια προς το τότε κόμμα της (ΣΥΡΙΖΑ) και τον αρχηγό του, η Πλεύση της Ζωής θα δυσκολευτεί με όλα όσα ζωντανά και ημιθανή ξεμυτήσουν από το… λαγούμι.
Και τώρα δεν υπάρχει και η δυναμική του φερέλπιδος νέου από τις ΗΠΑ, του Στέφανου Κασσελάκη, να υποσχεθεί μία νέα μοντέρνα Αριστερά, για να μπορέσει η Ζωή Κωνσταντοπούλου να αυτοπροβληθεί ως το αντίπαλο δέος στο σύστημα και στα… ευτράπελά του.
Ο λαϊκισμός και η τοξικότητα ενός τμήματος της αντιπολίτευσης, ακόμη και με βάση τα διαφαινόμενα νέα πολιτικά σχήματα, δείχνουν ότι δύσκολα θα μπορέσουν να υπερβούν τα χαμηλά όρια της άφρονος αντιπολίτευσης για να αναλάβουν κομβικό ρόλο στα πολιτικά τεκταινόμενα της χώρας.
Ο αυταρχισμός της προσωπικότητας και των όσων πρεσβεύει η Ζωή Κωνσταντοπούλου κινδυνεύουν να γίνουν το διαβατήριό της για ένα σκηνικό απομόνωσης που δεν μπορεί ακόμη να προσδιοριστεί αν θα έχει τις ίδιες προδιαγραφές με το… λαγούμι του Τσίπρα.
