«Επτά, έξι… ποιος; Ποιος; Βάλ' το αγόρι μου». Αυτή είναι η πιο διάσημη στιγμή περιγραφής σε αγώνα μπάσκετ στην Ελλάδα. Η επική ατάκα του Βασίλη Σκουντή στον ημιτελικό του EuroBasket 2005 κόντρα στη Γαλλία έχει γράψει βαθιά στην καρδιά μας.
Η κραυγή-προσευχή του Σκουντή δεν είναι προσωπική, ήταν η προτροπή όλη της χώρας στον Δημήτρη Διαμαντίδη που σηκώθηκε και με ένα απίθανο τρίποντο άφησε «ξερούς» τους Γάλλους και χάρισε στην Εθνική μας ομάδα μια θέση στον τελικό.
Η ανατροπή της «επίσημης αγαπημένης» που κάλυψε διαφορά επτά πόντων στα τελευταία 42 δευτερόλεπτα εκείνου του σημαδιακού ημιτελικού ολοκληρώθηκε με το τρίποντο του αρχηγού του Παναθηναϊκού. Αφού φυσικά πρώτα ο Θοδωρής Παπαλουκάς σε ένα από τα σπουδαιότερα ματς της καριέρας του έβαλε τρίποντα σαν από θαύμα.
Η νίκη εκείνη επί της Γαλλίας ήταν για πολλούς πιο σημαντική ακόμα και από τον ίδιο τον τελικό. Για αυτό και πριν ακριβώς 20 χρόνια όταν ήρθε η ώρα να παίξουμε απέναντι στην πάνοπλη Γερμανία τα προγνωστικά ήταν διφορούμενα. Κάποιοι πίστευαν ότι είχαμε ότι είχαμε κόντρα στην Γαλλία και η Γερμανία, σταθερά ανίκητη στο παρκέ δεν θα μας άφηνε περιθώρια. Αλλά κάποιοι άλλοι ήταν ήδη σίγουροι για τη νίκη.
Το 78-62 δεν άφησε όμως περιθώρια για αμφισβήτηση. Η Ελλάδα στέφτηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης για δεύτερη φορά στην ιστορία της και ο Παναγιώτης Γιαννάκης έγινε ο πρώτος παίκτης που κατακτά το χρυσό μετάλλιο ως παίκτης και ως προπονητής.
Ο «δράκος», ο οποίος ως αρχηγός της «χρυσής» ομάδας του ΄87 οδήγησε την Ελλάδα στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, απέναντι στην ΕΣΣΔ, επέστρεψε ως προπονητής της Εθνικής και μεταλαμπαδεύοντας το ταλέντο, το πάθος και τη δίψα για διάκριση, στα πνευματικά του παιδιά, έγινε ο πρώτος τεχνικός που κατακτά το χρυσό μετάλλιο τόσο ως παίκτης, όσο και ως ομοσπονδιακός τεχνικός.
Από τότε και μετά εκτός από το 1987, έχουμε να θυμόμαστε και το 2005 και φυσικά και το 2025!
