Η Νέα Δημοκρατία γιορτάζει φέτος τα 50 χρόνια της ευρισκόμενη στην, ασφαλώς ευχάριστη και ισχυρή, θέση να επιβεβαιώσει ότι για όλο αυτό το διάστημα βρέθηκε στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας». Ότι δηλαδή για όλο αυτό το διάστημα υποστήριξε πολιτικές ωφέλιμες, αν όχι σωτήριες, για τη χώρα. Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας κατά τη μεταδικτατορική εποχή, η είσοδός μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, η προσήλωση στην ιδιωτική οικονομία, και το, πρόσφατο, στιβαρό «Μένουμε Ευρώπη» κράτησαν τη χώρα όρθια σε περιόδους που θα μπορούσαν να είχαν αποδειχτεί καταστροφικές γι’ αυτήν. Κανένα άλλο κόμμα στην Ελλάδα δεν μπορεί να ισχυριστεί το ίδιο. Το ΠΑΣΟΚ του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», ο ΣΥΡΙΖΑ του λαϊκισμού και των καταστροφικών οικονομικών πειραματισμών, το ΚΚΕ της επιμονής σε έναν σταλινικό κομμουνισμό μοναδικό στον κόσμο (εκτός ίσως από τη Βόρεια Κορέα), είναι όλα κόμματα που, τη μια ή την άλλη χρονική στιγμή, έκαναν λάθος και, αν τους δινόταν η ευκαιρία, θα είχαν ρίξει τη χώρα στα βράχια.
Υπάρχει όμως και ένα πρόβλημα με την παραπάνω θετική (για τη Νέα Δημοκρατία, τουλάχιστον) διαπίστωση: Κρίνεται αναδρομικά, αφού έχουν περάσει χρόνια. Δηλαδή, σήμερα είμαστε σε θέση να κρίνουμε ότι, για παράδειγμα, σωστά είχε επιμείνει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και, «καίγοντας» και προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο, μπήκε η χώρα στην ΕΟΚ. Απέναντί του τότε είχε ένα ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου (όμως, και των λοιπών ύστερων «εκσυγχρονιστών»...) που, λαϊκίζοντας για το «ίδιο συνδικάτο», κέρδισε τις εκλογές και μάλιστα με συντριπτική διαφορά. Το ίδιο, περίπου, συνέβη και το 2015: η Νέα Δημοκρατία επέμεινε στην αταλάντευτη ευρωπαϊκή μας πορεία ενώ το 60% των ψήφων θα μπορούσε να είχε βάλει τη χώρα σε, τριτοκοσμικές, περιπέτειες. Με άλλα λόγια, οι σωστές αποφάσεις συχνά είναι δύσκολες και καθόλου προφανείς σε όλους.
Πώς μεταφράζεται αυτό σήμερα; Και πάλι με δύσκολες, όμως σωστές, επιλογές: για παράδειγμα υπέρ της Ουκρανίας και κατά της Ρωσίας. Υπέρ του Ισραήλ και κατά της Χαμάς. Παρότι τα ποσοστά στήριξης και των δύο (Ρωσίας και Χαμάς) στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα. Μια ακόμα φορά, δηλαδή, η Νέα Δημοκρατία αναλώνει πολιτικό κεφάλαιο για να στηρίξει αυτό που η ίδια θεωρεί σωστό για τη χώρα, σε αντίθεση με την άποψη πολλών ψηφοφόρων – ακόμα και δικών της. Συνεχίζει δηλαδή να εργάζεται στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας», ώστε και στην επόμενη επέτειό της, των 100 ετών, να είναι σε θέση να ισχυριστεί ό,τι και σήμερα.
