Σπαρτιάτες (οι) 1. αυτοί που κατάγονται από τη Σπάρτη «τι Σπαρτιάτες, μωρέ, που άμα τους ζητήσεις να σου δείξουν τη Σπάρτη στον χάρτη, θα σου δείξουν την Καρδίτσα» 2. κομμάτια υφάσματος που χρησιμεύουν για να κρύβουν το πρόσωπο, φερετζέδες «δεν τους έχω ακούσει να αρνούνται ότι στην πραγματικότητα είναι οι Σπαρτιάτες του Κασιδιάρη» 3. αυτοί που διαφημίζουν με υπερβολή τον πατριωτισμό τους, μπαντριώτες «στην πραγματικότητα οι Σπαρτιάτες αγαπούν την πατρίδα, όπως οι οργανωμένοι οπαδοί την ομάδα τους: ως πεδίο εκτόνωσης των απωθημένων τους».
Οποιος θυμάται τι συνέβη με τη Χρυσή την Αυγή μπορεί εύκολα να καταλάβει ότι μόνο σε ένα πράγμα μπορεί να οδηγήσει η παρουσίαση των Σπαρτιατών ως ενός δράκου που θα κάνει μια χαψιά την ανυπεράσπιστη δημοκρατία: στην ενίσχυση του αγαπημένου κόμματος του κατάδικου Κασιδιάρη. Οι άνθρωποι που ψηφίζουν τέτοια κόμματα όχι μόνο δεν είναι παρασυρμένοι, αλλά τα ψηφίζουν ακριβώς επειδή δεν τους πολυαρέσει η Δημοκρατία. Και κάθε φορά που το κόμμα τους εμφανίζεται ως μια τρομερή απειλή, όχι μόνο δεν μετανιώνουν αλλά αισθάνονται δικαιωμένοι. Η καλύτερη αντιμετώπιση αυτού του είδους των σχηματισμών είναι η επισήμανση της γραφικότητάς τους και της πλήρους αδυναμίας τους να καταλάβουν πώς λειτουργεί ο κόσμος. Αρκεί βέβαια κανείς να θέλει να τους αποδυναμώσει στ’ αλήθεια και όχι να τους εμφανίσει περισσότερο τρομακτικούς από όσο είναι ώστε και ο ίδιος να φανεί περισσότερο ηρωικός από όσο είναι.
Με φόβο… Ζωής
Οταν ο Γιώργης ο Παπαδάκης είπε «σας φοβούνται όμως» στη Ζωή την Κωνσταντοπούλου την ώρα που εκείνη περιέγραφε πώς θα μετατρέψει σε εκπομπή της Πάνια τις συνεδριάσεις της Βουλής, εκείνη του απάντησε «κάτι ξέρουν» και πολύ σωστά: λίγοι άνθρωποι δεν έχουν δει τη «Λάμψη» (του Κιούμπρικ, όχι του Φώσκολου).
Δεν γίνονται έτσι οι υπουργοί
Το να λες ότι η Σοφία η Ζαχαράκη δεν έπρεπε να γίνει υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας επειδή δεν είναι μητέρα είναι τόσο ανόητο όσο το να λες ότι απαιτείται να είσαι εφοπλιστής ή ναυτικός για να γίνεις υπουργός Ναυτιλίας, μετανάστης ή πρόσφυγας για να γίνεις υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής και τουρίστας ή έστω ξενοδόχος για να γίνεις υπουργός Τουρισμού.
Κάτι για τη μέση
«Αν θέλεις να προσεγγίσεις το κέντρο πρέπει να προσφέρεις αριστερές λύσεις» τόνισε με σιγουριά ο σύντροφος Δημήτρης Βίτσας χωρίς, δυστυχώς, να προσθέσει -με ανάλογη δόση σιγουριάς- «κι αν θέλεις να σου πέσει η χοληστερίνη πρέπει να πλακωθείς στα κοψίδια και τα τυριά». Φαντάζομαι όμως θα το πιστεύει κι αυτό.
