Η επανεμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ, με την ομιλία του στο Συνέδριο του Economist στη Θεσσαλονίκη, επιβεβαιώνει ότι ο πρώην πρωθυπουργός ενδιαφέρεται περισσότερο για προσωπική προβολή παρά για ουσιαστική πολιτική δράση. Κάθε δημόσια εμφάνιση συνοδεύεται από μεγαλοστομίες για έναν «νέο πατριωτισμό» και επικρίσεις προς την ελληνική οικονομία, χωρίς όμως καμία αναφορά σε εφαρμόσιμα σχέδια ή μετρήσιμα αποτελέσματα.
Η στρατηγική του Τσίπρα μοιάζει να είναι αποκλειστικά επικοινωνιακή: φωτογραφίες, social media και εντυπωσιακά λόγια. Η χώρα, όμως, χρειάζεται πράξεις και υπευθυνότητα, όχι θεατρικά σόου. Η επιστροφή του πρώην πρωθυπουργού προκαλεί περισσότερο αναστάτωση και σύγχυση στο προοδευτικό στρατόπεδο, παρά να προσφέρει έτοιμες λύσεις στα πραγματικά προβλήματα των πολιτών.
Η επανεμφάνιση του Τσίπρα δεν είναι απλώς ένα γεγονός επικοινωνιακής φύσης· αποκαλύπτει την ίδια στιγμή την στρατηγική του, που βασίζεται σε θέαμα και προσωπική προβολή, αντί σε συγκεκριμένα πολιτικά μέτρα. Από τις επιλεγμένες αναφορές σε «νέο πατριωτισμό» έως τη συνεχή προβολή του στα social media, όλα υποδηλώνουν μια επιστροφή που περισσότερο εξυπηρετεί το προσωπικό του προφίλ παρά την ουσιαστική πρόοδο της χώρας. Οι εντυπώσεις που δημιουργούνται, η μονοπώληση της προσοχής των μέσων και οι ασαφείς προτάσεις για την οικονομία και την κοινωνία αποτελούν το πλαίσιο για την πλήρη αποδόμηση της πολιτικής του, όπως θα αναλυθεί στις επόμενες ενότητες.
Το σόου της πολιτικής κενότητας
Από την πρώτη στιγμή μετά τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας έχει επιλέξει μια στρατηγική που βασίζεται στην εικόνα και στην εντυπωσιακή παρουσίαση, αντί στην ουσία και τα έργα. Η καθημερινή του παρουσία στα social media, οι επαναλαμβανόμενες αναφορές σε ολιγαρχίες και κλεπτοκρατίες και οι επιλεγμένες δημόσιες εμφανίσεις μοιάζουν περισσότερο με πολιτικό σόου παρά με σοβαρή στρατηγική. Αντί να οικοδομήσει συλλογική πολιτική πρόταση, μονοπωλεί την προσοχή, δημιουργώντας εικόνα δραστηριότητας χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα.
Οικονομία: Λόγια χωρίς σχέδιο
Η επικριτική στάση του απέναντι στην ελληνική οικονομία θυμίζει μονοπρόσωπη θεατρική παράσταση. Η αναφορά του σε «οδικό χάρτη ανάκαμψης έως το 2030» δεν συνοδεύεται από συγκεκριμένα μέτρα ή ρεαλιστικές προτάσεις. Η χώρα χρειάζεται στρατηγική με συγκεκριμένα βήματα, όχι γενικόλογες διακηρύξεις που σκοπό έχουν μόνο να εντυπωσιάσουν. Η επανεμφάνιση του Τσίπρα ενισχύει την εικόνα του ως «αντιπολιτευόμενου ηγέτη», αλλά όχι ως υπεύθυνου διαχειριστή της οικονομίας.
Προσωπικός εγωισμός και εσωκομματικές τριβές
Η απουσία του Σωκράτη Φάμελλου από την ίδια εκδήλωση είναι χαρακτηριστική: αποκαλύπτει εσωτερική σύγχυση και αμηχανία στο κόμμα του. Αντί να προάγει συλλογικότητα και ενότητα, ο Τσίπρας επικεντρώνεται στην προσωπική του προβολή, δημιουργώντας εσωτερικές αντιθέσεις και αποδυναμώνοντας τη συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα είναι να φαίνεται ότι η επανεμφάνισή του υπηρετεί αποκλειστικά τα δικά του συμφέροντα και όχι το συλλογικό καλό.
Επικοινωνία πάνω από τα έργα
Η στρατηγική του Τσίπρα βασίζεται σε εντυπώσεις, όχι σε αποτελέσματα. Η καθημερινή παρουσία στα social media, η ανακύκλωση παλιών ομιλιών και οι συνεχείς δημόσιες εμφανίσεις δημιουργούν την ψευδαίσθηση δράσης. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα χρειάζεται σταθερές πολιτικές και υλοποιήσιμα μέτρα, όχι μια σειρά από σόου που περιορίζονται στην προβολή προσώπου και όχι στην προώθηση ουσιαστικών λύσεων.
Επιστροφή - θεατρικό σόου
Η επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα δεν σηματοδοτεί πολιτική ανανέωση, αλλά επαναφορά μιας «πολιτικής κενότητας» που βασίζεται στην εικόνα και όχι στην ουσία. Οι πολίτες δεν χρειάζονται κούφιες διακηρύξεις και επικοινωνιακά πυροτεχνήματα· χρειάζονται σοβαρή διακυβέρνηση και υπευθυνότητα. Όσο ο Τσίπρας επιμένει να επενδύει στην προσωπική του προβολή, η «επιστροφή» του παραμένει ένα θεατρικό σόου χωρίς θετικό αντίκτυπο για τη χώρα.
