Ο Αλέξης Τσίπρας, συνεχίζοντας τη διαφημιστική εκστρατεία για το βιβλίο του, βγάζει διάφορα αποσπάσματα. Στο σημερινό εμφανίζεται να περιγράφει πως το έγραψε λέγοντας σε ένα σημείο ότι όταν έφτασε στο 2015 σταμάτησε διότι είχε μια έντονη απώθηση να ασχοληθεί με εκείνες τις ημέρες.
«Μπορώ να πω ότι είχα μια έντονη απώθηση να ασχοληθώ με εκείνες τις ημέρες και να ξαναπιάσω το νήμα, διότι ήταν μια τραυματική εμπειρία» αναφέρει. Όμως αν για τον Αλέξη Τσίπρα ήταν το πρώτο εξάμηνο του 2015 μια… τραυματική εμπειρία, τι να πουν και οι πολίτες. Όχι μόνο αυτοί που χόρευαν στις πλατείες και πανηγύριζαν ακόμη και για το δραματικό δημοψήφισμα και έπεσαν μετά από τα σύννεφα, αλλά για το σύνολο των πολιτών που έφαγαν στο κεφάλι ένα τρίτο μνημόνιο που στοίχισε 100 δισ. ευρώ επιπλέον.
Αν ο Αλέξης Τσίπρας μιλά για τραυματική εμπειρία το 2015, οι πολίτες βιώνουν ακόμη τα όσα έκανε παρέα με τον Γιάνη Βαρουφάκη οδηγώντας στο κλείσιμο των τραπεζών, στις ουρές στα ΑΤΜ και φυσικά στα capital controls. Αλλά και όσα ακολούθησαν του τρίτου μνημονίου δεν ήταν λιγότερα. Φορολογική επιδρομή και αφαίμαξη της μεσαίας τάξης, μπρος-πίσω στη λογική της αριστερίστικης ιδεοληψίας και μια χώρα έρμαιο των δανειστών.
Παρακάτω όμως γίνεται ακόμη καλύτερο αφού ο Αλέξης Τσίπρας λέει ότι «Ήταν μια τραυματική εμπειρία σύγκρουσης, ηρωισμού, αλλά και μιας αναγκαίας, ενός αναγκαίου συμβιβασμού για τη σωτηρία της χώρας, η οποία ερχόταν σε αντίθεση με το πολιτικό παρόν και μέλλον το δικό μου εκείνη την περίοδο».
Μιλά για το πολιτικό παρόν και μέλλον το δικό του. Ναι, την ώρα που έπαιζε τη χώρα στα ζάρια ασχολιόταν με το πολιτικό του μέλλον ο Αλέξης Τσίπρας. Εκτός αν θέλει να πει κάτι άλλο. Ως προς τα περί ηρωισμού, αν πιστεύει πως ήταν ηρωικό αυτό που έκανε ακόμη και σήμερα τότε μάλλον δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς έγινε και τι υπέστησαν οι πολίτες της χώρας.
Σε κάθε περίπτωση, έχει ενδιαφέρον o τρόπος που ορίζει την Kolotoumpa που την έκανε και διεθνή όρο. Θεωρεί πως είναι κάτι μεταξύ ηρωισμού και συμβιβασμού.
Καλά θα πάει και αυτό...
