Ο Αλέξης Τσίπρας, λίγο πριν επιβιβαστεί στο αεροπλάνο για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου θα παραδώσει μια σειρά διαλέξεων σε αμερικανικά πανεπιστήμια, αποφάσισε να μας αφήσει παρακαταθήκη ένα ακόμη μνημειώδες υπόμνημα.
Σύμφωνα με πληροφορίες που αφήνει έντεχνα να διαρρεύσουν θα μιλάει με στόμφο και αγωνία για την «κατάσταση της χώρας», ο πρώην πρωθυπουργός επιτίθεται στην κυβέρνηση, κάνοντας λόγο για ένα «κρίσιμο σταυροδρόμι», στο οποίο -φυσικά- η Ελλάδα βρέθηκε λόγω της «καταστροφικής διακυβέρνησης» των τελευταίων πεντέμισι ετών.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: αν η Ελλάδα βρίσκεται σε σταυροδρόμι, τότε ποιος την έβαλε σε αυτό; Γιατί το 2019 η χώρα δεν ήταν σε σταυροδρόμι, αλλά σε αδιέξοδο, με capital controls, με αναιμικούς ρυθμούς ανάπτυξης και μια διεθνή αξιοπιστία υπό κατάρρευση. Η σημερινή κυβέρνηση μπορεί να έχει δεχθεί κριτική για πολλά, αλλά η οικονομία αναπτύχθηκε, η ανεργία μειώθηκε, και οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης αναβάθμισαν τη χώρα.
Ο Τσίπρας κάνει λόγο για «οικονομικούς και γεωπολιτικούς κινδύνους», λες και όταν κυβερνούσε εκείνος η Ελλάδα ήταν φάρος σταθερότητας. Μιλάει για επικίνδυνους χειρισμούς στο ουκρανικό, όταν ο ίδιος φωτογραφιζόταν χαμογελαστός δίπλα στον Πούτιν, επαιτώντας επενδύσεις που δεν ήρθαν ποτέ. Κατηγορεί την κυβέρνηση για απομόνωση, ενώ ο ίδιος έχει μείνει στην ιστορία για τη «δημιουργική ασάφεια» και το δημοψήφισμα-παρωδία που μας έφτασε ένα βήμα πριν την έξοδο από το ευρώ.
Και φυσικά, καταλήγει στο μόνιμο αίτημα των τελευταίων ετών: «η χώρα χρειάζεται εκλογές». Μα φυσικά, γιατί όταν μια κυβέρνηση δεν αρέσει στον κ. Τσίπρα, πρέπει να γίνουν εκλογές. Κάτι σαν το 2015, όταν έριξε την κυβέρνηση Σαμαρά και μετά πανηγύριζε για τη «δεύτερη φορά Αριστερά», που γρήγορα κατέληξε σε υπογραφή μνημονίων και αλλεπάλληλα ψέματα. Το να ζητάει εκλογές από τον Μητσοτάκη ο τύπος που έχασε έξι φορές σερί από τον Μητσοτάκη είναι ανέκδοτο. Μάλλον ξέχασε ποιος τον έστειλε στην πρόωρη συνταξιοδότηση πριν ενάμισι χρόνο ρίχνοντας του 20 μονάδες στο κεφάλι.
Η ειρωνεία, βέβαια, είναι ότι όλα αυτά τα καταγγέλλει λίγο πριν φύγει για μια περίοδο διαλέξεων στις ΗΠΑ. Γιατί όταν ένας ηγέτης πιστεύει ότι η χώρα του είναι σε κίνδυνο, δεν την εγκαταλείπει για πανεπιστημιακές εμφανίσεις. Εκτός αν η πραγματική του ανησυχία δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η δική του εικόνα στο εξωτερικό. Άλλωστε, η φιλοδοξία του να πλασαριστεί ως «ευρωπαίος διανοούμενος της Αριστεράς» είναι γνωστή.
Τελικά, το υπόμνημα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ακόμη προεκλογικό non-paper ενός πολιτικού που αναζητά ρόλο. Η χώρα όμως έχει προχωρήσει. Και οι πολίτες, όσο κι αν διαφωνούν με την παρούσα κυβέρνηση, δύσκολα θα εμπιστευτούν ξανά εκείνον που τους υποσχέθηκε ότι θα σκίσει τα μνημόνια και τελικά έφερε ένα τρίτο. Η Ελλάδα δεν ξεχνά τι σημαίνει συμφορά.
