Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε συνταγματικό τον νόμο για τα μη κρατικά πανεπιστήμια δεν ήταν απλώς νομική δικαίωση. Ήταν πολιτική αποκάλυψη. Μια ιστορική απόφαση που όχι μόνο νομιμοποιεί τη μεταρρύθμιση στην ανώτατη εκπαίδευση, αλλά και εκθέτει ανεπανόρθωτα όσους επένδυσαν στον φόβο, την άρνηση και τη δημαγωγία. Πρώτο ανάμεσά τους το ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ, που θήτευσε επί δεκαετίες ως ο κατ’ εξοχήν υπεύθυνος για την απαξίωση της ανώτατης εκπαίδευσης, ήταν το πρώτο που έσπευσε να φωνάξει για «αντισυνταγματικότητα».
Ένα κόμμα που μοίρασε πτυχία σε ΤΕΙ χωρίς προσωπικό, που ενίσχυσε τις φοιτητικές παρατάξεις ως εργαλεία ελέγχου και που μετέτρεψε τα πανεπιστήμια σε χώρους κομματικής συναλλαγής, εμφανίζεται τώρα ως υπερασπιστής της ποιότητας. Αν δεν ήταν επικίνδυνο, θα ήταν απλώς γελοίο.
Το κόμμα που για δεκαετίες διαμόρφωσε το μοντέλο της πανεπιστημιακής παρακμής, βρήκε ξανά καταφύγιο στη γνωστή του τακτική: καταγγελία, πόλωση, τρομοκρατία του δημόσιου λόγου. Μίλησε για κατάργηση του άρθρου 16, για εμπορευματοποίηση της Παιδείας, για δήθεν αντισυνταγματικότητα. Και τώρα, αφού το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της χώρας έβαλε τέλος σε αυτό το παραμύθι, σιωπά αμήχανα — αν όχι ενοχικά.
Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει το ηθικό ή πολιτικό ανάστημα να υποστηρίξει τη μεταρρύθμιση. Όχι γιατί δεν την καταλαβαίνει, αλλά γιατί την έχει ανάγκη ένα εκπαιδευτικό σύστημα που το ίδιο διέλυσε. Το κόμμα που ίδρυε ΤΕΙ-σφραγίδες σε κάθε περιφέρεια, που έκανε τη φοιτητοπατερική κουλτούρα κανονικότητα, που έβλεπε τα πανεπιστήμια ως προθάλαμο προσλήψεων, δεν δικαιούται να εμφανίζεται ως υπερασπιστής του δημόσιου συμφέροντος. Δικαιούται μόνο να απολογηθεί.
Η κοινωνία βλέπει την αλήθεια. Γνωρίζει ότι τα μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια δεν είναι απειλή για τη δημόσια εκπαίδευση. Είναι ανάσα. Είναι επιλογή για χιλιάδες φοιτητές που μέχρι τώρα αναγκάζονταν να ξενιτευτούν. Είναι βήμα προς έναν ευρωπαϊκό εκπαιδευτικό χάρτη που το ΠΑΣΟΚ δεν τόλμησε ούτε να κοιτάξει, πόσο μάλλον να χαρτογραφήσει.
Η απόφαση του ΣτΕ δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση. Η Ελλάδα αλλάζει. Η Παιδεία της αλλάζει. Κι εκείνοι που επιμένουν να κοιτούν πίσω, δεν είναι απλώς ξεπερασμένοι. Είναι εκτεθειμένοι.
