Ο Νίκος Ανδρουλάκης με το Συντονιστικό Πολιτικό Κέντρο και τη… σκιώδη κυβέρνηση που έφτιαξε –δίδοντας σε όλους και από έναν ρόλο– επιχειρεί να δημιουργήσει την εικόνα ότι διαθέτει ομάδα με προσόντα… κυβερνησιμότητας. Η προβολή της οποίας τυγχάνει όμως προκαλεί ερωτήματα αφού κέντρα που μέχρι τώρα στήριζαν ΣΥΡΙΖΑ –με Τσίπρα αλλά και με Κασσελάκη– στρέφουν το βλέμμα στη Χαριλάου Τρικούπη.
Η αναζήτηση αντίπαλου… δέους για τον Κυριάκο Μητσοτάκη κάνει κάποιους να… εκτίθενται. Πώς αλλιώς να εξηγηθούν τα περί «όλον ΠΑΣΟΚ» που επιστρέφει ή τα περί κυβερνησιμότητας που αναφέρονται και που επικεντρώνονται σε μια δήθεν ισχυρή ομάδα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την κυβέρνηση και τα πρόσωπα που τη στελεχώνουν;
Είναι δεδομένο πως υπάρχουν κέντρα που θέλουν να κοντύνουν πολιτικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και είναι τα ίδια –με μικρές παραλλαγές– που ποντάρουν και στις δύο πλευρές. Δηλαδή και αριστερά της Νέας Δημοκρατίας και δεξιά από αυτήν. Στην πρώτη περίπτωση επιδιώκουν να δείξουν ότι υπάρχει εναλλακτική και στη δεύτερη να αφαιρέσουν πόντους και… ψήφους από την κυβερνώσα παράταξη.
Αρκεί να σημειωθεί ότι δείχνουν να επιχειρούν να επενδύσουν στον Νίκο Ανδρουλάκη που μέχρι πρόσφατα τον είχαν ξεγραμμένο ρίχνοντας βάρος στα αφηγήματα περί Κεντροαριστεράς κρατώντας καβάντζα μια ενδεχόμενη επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα ως ηγέτη που θα την ενώσει. Τώρα βλέπουν στο πρόσωπό του τον νέο… ηγέτη που… ενώνει διότι δημιούργησε ένα πολιτικό κέντρο στο οποίο ενέταξε τους βασικούς αντιπάλους του στις εκλογές.
Βέβαια η πρώτη… διαρροή των πηγών του Χάρη Δούκα χάλασε κάπως τη σούπα ειδικά ως προς το σκέλος της ενότητας, αφού ανέδειξε το γεγονός ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης άφησε εκτός Συντονιστικού Πολιτικού Κέντρου τον Μιχάλη Κατρίνη και τη Νάντια Γιαννακοπούλου καθώς και το ενδεχόμενο η πολιτική… απεύθυνση του ΠΑΣΟΚ να είναι μονόπλευρη ελέω Άννας Διαμαντοπούλου.
Αν και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δύσκολα πείθει ο Νίκος Ανδρουλάκης –τσιμπώντας ελάχιστα ποσοστά παρότι το ΠΑΣΟΚ είναι στο προσκήνιο– κάποιοι ποντάρουν σε αυτό τη στιγμή που μόνο το 21% δηλώνει, για παράδειγμα, ότι μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική λύση έναντι της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Το πρόβλημα είναι ότι για να πετύχει κάτι πρέπει να αναιρέσει όλα όσα υποστήριζε μέχρι χθες στην κυριολεξία και να διαψεύσει τον εαυτό του. Μπορεί; Θα δείξει…
Παράλληλα δεν σταματά και η προσπάθεια πλαγιοκόπησης στα δεξιά της ΝΔ. Η στήριξη κομμάτων που κινούνται στην ακροδεξιά είναι ορατή. Κυρίως μέσω της προσπάθειας να τεθούν ζητήματα που αφορούν στις σχέσεις με την Τουρκία και το μεταναστευτικό. Η επιχείρηση να εμφανιστεί η κυβέρνηση αλλά και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως υποχωρητική έναντι των διεκδικήσεων της Τουρκίας ξεπερνά την κοινή λογική, αλλά συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό.
Οι δήθεν «υπερπατριώτες» κάνουν το παιχνίδι με fake news που αναπαράγονται σε ορισμένες περιπτώσεις και ως ρεπορτάζ που όμως δεν βασίζεται πουθενά. Άλλωστε η θέση της κυβέρνησης όπως και αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι σαφής και ξεκάθαρη ως προς τον διάλογο με την Τουρκία. Πιο σαφής δεν γίνεται, απλά δεν βολεύει το αφήγημα και τα σενάρια συνωμοσίας που εξυφαίνονται. Όπως και στην περίπτωση του μεταναστευτικού που κάποιοι επιχειρούν να εμφανίσουν τη χώρα ως το ξέφραγο αμπέλι του 2015.
