Γράφει ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΔΕΛΗΓΙΩΡΓΗΣ
Οταν στις αρχές του 2000 ο Νίκος Μπίστης αποχωρούσε από τον ΣΥΝ για να στηρίξει το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα του Κώστα Σημίτη, ο οποίος στην πορεία τον αντάμειψε με τη μια θέση υφυπουργού στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ουδείς περίμενε πως 22 χρόνια μετά θα έδινε αγώνα για λογαριασμό του κόμματος που είχε εγκαταλείψει στο παρελθόν.
Τότε ήταν το πρόσωπο-σύμβολο στην περίφημη στρατηγική του Κ. Σημίτη για διεύρυνση του ΠΑΣΟΚ στον χώρο της κεντροαριστεράς. Βέβαια, οι ριζοσπαστικές δυνάμεις της Κουμουνδούρου το αποκαλούσαν σχέδιο «διεμβολισμού» του κόμματος και ο Ν. Μπίστης δεχόταν σφοδρές επιθέσεις, καθώς με την απόφασή του να στηρίξει τον Κ. Σημίτη είχε χαρακτηριστεί «δούρειος ίππος» του ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΝ.
«Σταλινισμός»
«Με πίκραναν τα σχόλια εναντίον μου, αλλά δεν με εξέπληξαν. Αναδείχτηκε ο σταλινισμός της Αριστεράς, που δεν αρκείται στη διαφωνία, αλλά θέλει να ποδοπατήσει τον άλλον» ήταν η απάντηση που έδινε μόλις έγινε υφυπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Σημίτη. Με την είσοδό του στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπό τον Κ. Σημίτη είχε να αντιμετωπίσει και την εχθρική διάθεση προς το πρόσωπό του κάποιων κορυφαίων στελεχών του πάλαι ποτέ κραταιού κινήματος. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος ήταν αυτός που είχε αξιολογήσει αρνητικά τη διεύρυνση του Κ. Σημίτη, λέγοντας το 2001 πως «μαζεύουμε τα ρετάλια της Αριστεράς». Σε αυτήν την κατηγορία ανήκε και ο Ν. Μπίστης.
Αν το 2000 ο Ν. Μπίστης έδινε μάχη για να πάει ο ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ σήμερα πράττει το ακριβώς αντίθετο. Προσπαθεί να πείσει το ΠΑΣΟΚ να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο επέστρεψε τα τελευταία χρόνια και ας θεωρούσε κάποτε τον Αλέξη Τσίπρα ακατάλληλο για αρχηγό ή πρωθυπουργό. Ασφαλώς δεν είναι ο πρώτος στην πολιτική ζωή της χώρας που, κατά τον θυμόσοφο ελληνικό λαό, «εκθειάζει εκεί που έβριζε», καθώς την προσχώρησή του στον ΣΥΡΙΖΑ την προετοίμασε μεθοδικά, ώστε να μην εκληφθεί ως «κεραυνός εν αιθρία» η «μεταγραφή» του στην Κουμουνδούρου.
Ο Ν. Μπίστης την τελευταία εικοσαετία έχει διακριθεί για το ταλέντο του να «υμνεί» και να «αποδοκιμάζει» όλους σχεδόν τους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ, αλλά και τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα, τον οποίο μέχρι τώρα στηρίζει πιστά.
Εχει αλλάξει απόψεις για πρόσωπα με μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτές που βρίσκονται στο κιβώτιο του αυτοκινήτου του. Το γεγονός αυτό μπορεί να γεννά ένα θέμα αξιοπιστίας ως προς την ευθυκρισία του ανδρός, αλλά στον μαγικό κόσμο της Αριστεράς υπάρχει μια φράση που δικαιολογεί τις «μετατοπίσεις» ή τις «κυβιστήσεις»: «Ο,τι δεν αλλάζει είναι καταδικασμένο να πεθάνει». Με αυτό το μότο ο Ν. Μπίστης δικαιολογεί τις «οβιδιακές» μεταμορφώσεις του και έτσι «δεν τρέχει κάστανο», καταπώς λέμε στην καθομιλουμένη.
Κάπως έτσι έφτασε σήμερα να είναι από υφυπουργός του Κ. Σημίτη φανατικός υποστηρικτής του Ευάγγελου Βενιζέλου με το εγχείρημα της «Ελιάς», υπέρμαχος της υποψηφιότητας του Γιώργου Παπανδρέου για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, θετικός για μια περίοδο απέναντι στη Φώφη Γεννηματά, σε «δεξί χέρι» του Αλ. Τσίπρα ως συντονιστής του Πολιτικού Σχεδιασμού του ΣΥΡΙΖΑ, δίνοντας αγώνα συμπόρευσης των δύο κομμάτων.
«Ιδού η Ρόδος…»
Ενδεικτική είναι η τελευταία παρέμβασή του στο Facebook, όπου απευθυνόμενος στο ΠΑΣΟΚ έγραψε: «Ιδού η Ρόδος, αγαπητοί σύντροφοι του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Και κάθε σας δισταγμός θα έχει κόστος, λιγότερο για εμάς, περισσότερο για εσάς. Το ξέρει η ΝΔ και γι’ αυτό σας πιέζει ώστε να πείτε “Απεταξάμην τον ΣΥΡΙΖΑ” και να επιλέξετε την ακινησία των ίσων αποστάσεων που σε αυτήν τη φάση αντικειμενικά εξυπηρετεί την ίδια. Εμείς δεν έχουμε λόγο να αλλάξουμε σε τίποτε την πολιτική μας. Δεν υπάρχει καμία αμφισημία σε αυτήν, είναι πεντακάθαρη. Νίκη με μια ψήφο και αμέσως συγκρότηση προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας. Τα πράγματα για εμάς έχουν πάρει τον δρόμο τους. Για εμάς η Ρόδος δεν είναι τόσο μακριά όπως την εποχή του Αισώπου και δεν κομπάζουμε γιατί αποδεδειγμένα το “έχουμε” το πήδημα».
