Κατόπιν και της τελευταίας αποχώρησης βουλευτή από τον ΣΥΡΙΖΑ -εκείνη της Ράνιας Θρασκιά-, είναι εμφανές ότι το κόμμα αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα. Με την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να απαριθμεί πλέον τους 26 βουλευτές -από τους 47 που ξεκίνησε στη νέα Βουλη, δηλαδή έχοντας απολέσει σχεδόν τους μισούς βουλευτές του-, είναι ηλίου φαεινότερο ότι οδεύει με βήμα ταχύ προς το αυθεντικό του ποσοστό, εκείνο του 3%. Προκειμένου να ανακόψει την πορεία της φυγής, ο νέος πρόεδρος του κόμματος, Σωκράτης Φάμελλος, έδωσε τομείς ακόμη και σε «επίφοβους» προς αποχώρηση βουλευτές, όπως στον Βασίλη Κόκκαλη και τον Γιώργο Γαβρήλο. Στην πραγματικότητα, είναι αμφίβολο εάν αυτή η «αξιοποίηση» θα είναι αρκετή για να ανακόψει τις τάσεις φυγής των βουλευτών, που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως, διότι δεν είναι αυτή η αιτία της φυγής.
Η αιτία της φυγής
Είναι άραγε η αιτία της φυγής η πολιτική διαφωνία; Η έλλειψη δημοκρατικών διαδικασιών; Ή μήπως η μη-αξιοποίηση των βουλευτών; Η αλήθεια είναι ότι όσοι βουλευτές παραιτηθούν από εδώ και πέρα, θα το κάνουν διότι βλέπουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα σε αποδρομή. Επιπλέον, βλέπουν ότι ο Σωκράτης Φάμελλος δεν είναι ένα πρόσωπο, το οποίο θα καταφέρει να δώσει μια νέα ώθηση στον ΣΥΡΙΖΑ, διότι έχει πολύ μετριοπαθές προφίλ. Ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά και ο Στέφανος Κασσελάκης ως πρόεδροι, έκαναν διαρκώς προσωπικές επιθέσεις στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αποδίδοντάς του ό,τι μπορούσε να βάλει ο νους τους.
Πράγματι, η συγκεκριμένη τακτική των πρώην προέδρων του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν παραγωγική, υπό την έννοια ότι αδυνατούσε να φέρει νέους ψηφοφόρους στο κόμμα. Όμως, έτσι συσπειρώνονταν η πραγματική βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Και επειδή η πραγματική βάση του ΣΥΡΙΖΑ είναι εθισμένη στην τοξικότητα, ο κύριος Φάμελλος σε σύντομο χρονικό διάστημα θα αποδειχθεί ανεπαρκής στα μάτια τους - χωρίς εκείνος να φταίει πραγματικά για κάτι. Το μετριοπαθές προφίλ του, τον καθιστά ακατάλληλο για την ηγεσία του συγκεκριμένου κόμματος. Και τούτο, διότι η βάση του κόμματος είναι φανατικά εθισμένη στην τοξικότητα. Για αυτό -και εφόσον δεν αλλάξει άρδην το προφίλ του, προς το τοξικότερο-, δε θα καταφέρει να συσπειρώσει το κομματικό του ακροατήριο. Για αυτό, σύντροφε Φάμελλε, «ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε», που έλεγε και μια ψυχή, πέριξ του Σουνίου.
