Το Μεταναστευτικό είναι διαχρονικά τις τελευταίες δεκαετίες ένα… ευρωπαϊκό αγκάθι στο μαλακό υπογάστριο της Ελλάδας. Ένα ζήτημα στα ευρωπαϊκά σύνορα, που ορίζει κυρίως η θάλασσα της Ελλάδας. Ένα ζήτημα που διογκώθηκε από την πολιτική των Βρυξελλών και του Βερολίνου και του ευρωπαϊκού Βορρά σε βάρος του Νότου, όπως ακριβώς συνέβη με την οικονομική πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας. Σε αυτό το πολιτικό ευρωπαϊκό περιβάλλον έδρασαν και εθνικές πολιτικές με καταστροφικές συνέπειες, στο όνομα της υπεράσπισης των ανθρώπινων αξιών. Μόρια και Ειδομένη ήταν δύο βαθιά τραύματα στην ελληνική κοινωνία.
Από τις αρχές του 2015 ως τις 21 Δεκεμβρίου 2015 είχαν καταμετρηθεί στα σημεία εισόδου της χώρας 804.465 μετανάστες. Από αυτούς 457.149 προέρχονταν, κατά δήλωσή τους, από την εμπόλεμη Συρία. Σε ελέγχους του Λιμενικού, ωστόσο, είχαν εντοπιστεί συνολικά 77 εθνικότητες. Επρόκειτο για 347.316 άτομα που προέρχονταν από αραβικές και αφρικανικές χώρες. Αφγανιστάν, Σομαλία, Γκάνα, Μαρόκο, Σουδάν, Νιγηρία, Καμερούν, Ερυθραία, Αλγερία, Πακιστάν, Κονγκό, Παλαιστίνη, Ιράκ, Ρουάντα, Ιράν, Λιβύη, Λίβανο και Μπαγκλαντές. Ο… εύκολος δρόμος για τους μετανάστες ήταν να δηλώσουν πρόσφυγες, από εμπόλεμη περιοχή, κυρίως τη Συρία, αφού με αυτόν τον τρόπο θα έπαιρναν άσυλο.
Τον Απρίλιο του 2015 η Τασία Χριστοδουλοπούλου, υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής είχε αφοπλίσει κάθε ορθολογική προσέγγιση του θέματος με μία δήλωση που πέρασε στην ιστορία: «Δεν υπάρχουν πλέον μετανάστες, όλοι όσοι μπαίνουν στη χώρα μας είναι πρόσφυγες. Και κανένας δεν είναι άστεγος, ούτε κοιμάται στον δρόμο, αλλά όσοι βλέπουμε τα πρωινά στις πλατείες βρίσκονται εκεί επειδή λιάζονται». Μία τέτοια πλατεία ήταν και η Ομόνοια, που βούλιαζε καθημερινά από δυστυχία, απόγνωση και φόβο…
Στη Λέσβο έφθαναν 2.000 με 2.500 πρόσφυγες και μετανάστες την ημέρα. Τον Δεκέμβριο σε όλα τα διεθνή ΜΜΕ «πρωταγωνιστούσε» το αίσχος της Ειδομένης. Ο μέσος όρος των αιτημάτων παροχής ασύλου του 2015 σε σχέση με το 2014, παρουσίασε αύξηση της τάξης του 45%. Το ποσοστό αναγνώρισης το 2013 ήταν 15% και το 2015 άγγιξε το 50%.
Στις 28 Δεκεμβρίου είχε προγραμματιστεί η επιχείρηση ταχείας επέμβασης Poseidon Rapid Intervention, με μεικτές περιπολίες στο Αιγαίο από σκάφη της Frontex και ελληνικά μέσα επιτήρησης με 375 μεταφραστές και ειδικευμένο τεχνικό προσωπικό. Στη συνέχεια προστέθηκαν και δυνάμεις του ΝΑΤΟ.
Οι υπουργοί και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλαν την παρουσία της Frontex, του ΝΑΤΟ και των θαλάσσιων επιχειρήσεων επιτήρησης και αποτροπής.
Τον Μάρτιο του 2016 η κοινή δήλωση ΕΕ-Τουρκίας δημιούργησε προσδοκίες εκτόνωσης της κατάστασης, οι οποίες ωστόσο σύντομα διαψεύστηκαν.
Στις 23 Φεβρουαρίου 2017 στα νησιά υπήρχαν 14.485 πρόσφυγες και μετανάστες και συνολικά στη χώρα 62.326.
Βία και ανομία…
Τα επεισόδια και οι αιματηρές συμπλοκές μεταξύ των μεταναστών ήταν καθημερινά από τις 17 Μαρτίου 2016 ως τις 29 Ιουνίου 2019. Μαχαιρώματα, κλοπές, βιασμοί και καταλήψεις πλατειών, λιμανιών και σιδηροδρομικών γραμμών. Οι τραυματίες ξεψυχούσαν στα νοσοκομεία, τα σοκάκια στα νησιά «βάφονταν» με αίμα, η μυρωδιά αλκοόλ κυριαρχούσε παντού και οι κάτοικοι ασφυκτιούσαν.
Δεν μπορούσαν να ζήσουν στον τόπο τους. Η Πλατεία Σαπφούς στη Μυτιλήνη είχε χάσει τη ζωή της και είχε μετατραπεί σε χώρο κατασκήνωσης των μεταναστών. Φωτιές και ταραχές στις προσωρινές δομές φιλοξενίας, τα μικρά παιδιά στοιβάζονταν, μέσα στη βροχή, στις λάσπες και στην παγωνιά, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, με άθλιο και λιγοστό φαγητό, απελπισμένοι μετανάστες σκαρφάλωναν στις κολόνες της ΔΕΗ απειλώντας να πυρποληθούν. Αστυνομικοί και στρατιώτες τραυματίζονταν σε συμπλοκές με τους μετανάστες, ευρεία χρήση χημικών, μολότοφ και χειροβομβίδων κρότου λάμψης, ενώ στη Μόρια τα λύματα που έρρεαν αποτελούσαν υγειονομική βόμβα για όλον τον πληθυσμό της Λέσβου. Απάνθρωπες και «άγριες» ημέρες και νύχτες» στη Λέσβο, τη Χίο και τη Σάμο.
Από το 2015 έως το 2019 καταγράφηκαν περισσότερα από 40 ναυάγια με πάνω από 300 νεκρούς. Ανάμεσά τους δεκάδες παιδιά και βρέφη. Το Φαρμοκονήσι γίνεται εφιάλτης και μετρά 4 πολύνεκρα ναυάγια.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 2015 έχασαν τη ζωή τους 34 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων 4 βρέφη και 11 μικρά παιδιά. Στις 9 Δεκεμβρίου 2015 έχασαν τη ζωή τους 16 άνθρωποι, ανάμεσά τους και έξι παιδιά και ένα βρέφος. Στις 23 Δεκεμβρίου 2015 13 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και 7 παιδιά, και στις 22 Ιανουαρίου 2016 έχασαν τη ζωή τους 6 παιδιά και 2 γυναίκες.
Στις 28 Οκτωβρίου 2015 συνέβη ένα από τα μεγαλύτερα ναυάγια στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Ανοικτά της Εφταλούς, πολύ κοντά στη Μόλυβο, στη Βόρεια Λέσβο χάθηκαν πάνω από 40 άνθρωποι, ανάμεσά τους περισσότερα από δέκα βρέφη και παιδιά μέχρι 6 ετών.
Υποκριτική ανθρωπιάς
Με λάβαρο την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες ο ΣΥΡΙΖΑ διαχειρίστηκε… την τύχη τους, την περίοδο που κυβέρνησε τη χώρα. Με Μόριες και Ειδομένες και τους κατοίκους των περιοχών να είναι σε απόγνωση. Στις παρούσες συνθήκες ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πιο εύκολη αποστολή.
Στην αντιπολίτευση και με εξαιρετικά περιορισμένη εμβέλεια διείσδυσης των θέσεών του στην κοινωνία υπηρετεί και πάλι τον καταγγελτικό λόγο και τα εύκολα συνθήματα. «Είμαστε απόλυτα αντίθετοι με μία κλειστή, μεγάλη δομή-φυλακή που θέλει να κάνει εδώ στην Κρήτη ο Κ. Μητσοτάκης, ανταποκρινόμενος σε αυτό που συμφώνησε με την ακροδεξιά της Ευρώπης, να είμαστε η φυλακή της Ευρώπης. Όχι!» αναφώνησε ο πρόεδρος του κόμματος. Μόνο που το Όχι για το Όχι πλέον δεν πείθει σχεδόν κανέναν!
