Από το 1995 μέχρι σήμερα, συνήθως μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων, υπάρχουν τα μπλόκα των αγροτών. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και θεσμός, δεδομένου ότι έχει δημιουργηθεί και Συντονιστικό Όργανο Μπλόκων –με προεδρείο μάλιστα– υποστηρίζοντας πως δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα.
Υπάρχουν προβλήματα στον πρωτογενή τομέα; Υπάρχουν και είναι και σοβαρά, αν υπολογίσει κανείς το κόστος παραγωγής αλλά και την τιμή που λαμβάνουν για τα προϊόντα τους, σε σχέση πάντα με την τελική τιμή που αυτά φτάνουν να πωλούνται στα ράφια.
Αυτήν τη φορά οι κινητοποιήσεις των αγροτών έχουν πατήσει πάνω στις καθυστερήσεις ως προς την καταβολή των επιδοτήσεων και των ενισχύσεων με την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ να ρίχνει βαριά τη σκιά πάνω στον αγροτοκτηνοτροφικό κόσμο. Η διαμαρτυρία τους είναι και δικαιολογημένη.
Όμως κάπου εδώ εισέρχονται και άλλοι παράγοντες. Ο… τσαμπουκάς με τον οποίο επιχειρούν να επιβάλλουν το κλείσιμο των εθνικών οδών και το κλείσιμο των τελωνείων εκφεύγει της διαμαρτυρίας και της αντίδρασης για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Το να δηλώνουν στα Μέσα Ενημέρωσης ότι θέλουν να τους πάρουν τη γη και να τη δώσουν στα συμφέροντα δύσκολα μπορεί να ληφθεί σοβαρά υπόψη.
Όπως και για μια σειρά άλλων καταγγελιών που επανέρχονται κάθε φορά στις… θεσμικές κινητοποιήσεις του χειμώνα. Διότι δύσκολα μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι δεν έχουν ληφθεί και δεν λαμβάνονται μέτρα στήριξης. Περίπου 3,7 δισ. ευρώ θα έχουν διατεθεί μέχρι το τέλος του έτους στους αγροτοκτηνοτρόφους. Δεν το λες και λίγο, όπως δεν λες και μικρή την αύξηση κατά 600 εκατ. ευρώ στα ποσά που θα διατεθούν.
Ούτε απεριόριστα χρήματα υπάρχουν ούτε είναι ο μόνος κλάδος που αντιμετωπίζει προβλήματα και έχει και δίκαια αιτήματα.
Πάμε όμως στο προκείμενο: μπορούν οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι να κλείνουν δρόμους – πλέον και τελωνεία; Κάποιοι εξ αυτών εμφανίσθηκαν να μιλούν για συνταγματικό δικαίωμα, μπερδεύοντας ίσως το δικαίωμα της διαμαρτυρίας με την απόφασή τους να επιχειρούν να κλείσουν τη χώρα.
Μπορούν να αποκλείσουν το εμπόριο, να διακόψουν τη διακίνηση προϊόντων και τη μετακίνηση ανθρώπων; Να δημιουργήσουν προβλήματα σε άλλες παραγωγικές τάξεις και σε άλλους εργαζόμενους; Τι ακριβώς αντίδραση είναι αυτή που στο τέλος της ημέρας πλήττει τη χώρα, την εύρυθμη λειτουργία της και την οικονομία της; Διεκδικούν χρήματα από ένα κράτος το οποίο επιχειρούν να το βάλουν στον πάγο και μάλιστα εν όψει εορτών.
Αυτό που έκανε εντύπωση είναι κάποιοι αγροτοσυνδικαλιστές που δηλώνουν ότι δεν τους ενδιαφέρει ο διάλογος, ότι δεν έχουν κάτι να συζητήσουν και απλά απαιτούν να ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματά τους που, σημειωτέον, δεν είναι τα ίδια για όλες τις περιοχές.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτό που καταγγέλλουν, δηλαδή ότι η κυβέρνηση επενδύει στον κοινωνικό αυτοματισμό, θα το πετύχουν στο τέλος μόνοι τους, ενώ η πολιτική στήριξη που λαμβάνουν από κόμματα της αντιπολίτευσης –ακόμη και από το ΠΑΣΟΚ, που αποφεύγει να πάρει θέση για το κλείσιμο των δρόμων αν και κλείνει το μάτι– δεν συνδέεται με τα αιτήματά τους αλλά με την απέλπιδα προσπάθειά τους να προκαλέσουν ρωγμές στην κυβέρνηση.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο».
