Η κατάσταση που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ είναι απελπιστική. Αλλά για την Αριστερά, που πάντα αγνοούσε την πραγματικότητα ή είχε μεγάλες δυσκολίες να τη διαβάσει, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Και άντε να την αντιληφθούν, έτσι που κατάντησαν εαυτούς στην Κουμουνδούρου. Αλλά, ακόμα και αν καταλάβουν το μέγεθος του διασυρμού τους στο –μέχρι στιγμής– κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, λίγα είναι πλέον τα περιθώρια εκεί που έφτασαν. «Η πραγματικότητα δεν παίρνει διόρθωση, μας αρέσει δε μας αρέσει», έγραψε ο Ρένος Αποστολίδης προλογίζοντας το περίφημο βιβλίο του «Πυραμίδα 67» (Εστία, Αθήνα 2010).
Δεν υπάρχει κάτι πλέον που να έχει αξία για τους αριστεριστές και να τους προσδιορίζει. Οι εικόνες που δημιουργούν, ανήμποροι να αναστρέψουν την κατάσταση σήψης τους, θα τους καταδιώκουν επί μακρόν. Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά. Έχουν μακρά ιστορία πολιτικού «κανιβαλισμού». Ακόμα και στην ΕΣΣΔ όπου βρέθηκαν κάποτε, χτυπούσαν ο ένας τον άλλον. Τα γεγονότα της Τασκένδης το 1955 είναι χαρακτηριστικά. Και είναι απορίας άξιον γιατί κάποιοι στην Κουμουνδούρου επιμένουν να απευθύνονται ο ένας στον άλλον χρησιμοποιώντας τη λέξη «σύντροφε». Πού είναι η «συντροφικότητα»; Η ειρωνεία πάντως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πάει σύννεφο. Επόμενο είναι με όλα αυτά. Όμως, υπάρχει και ο σκεπτικισμός για την αδυναμία των αριστεριστών να ασκήσουν τα αντιπολιτευτικά τους καθήκοντα. Το κενό εδώ είναι ευδιάκριτο και πρωτοφανές.
Είναι πάντως απίστευτο το πόσο εχθρεύονται ο ένας τον άλλον στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι λούμπεν συμπεριφορές και ο δόλος είναι εκεί μέσα τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά. Είναι απίστευτο το ως πού μπορούν να φτάσουν για να «ματώσουν», να εκμηδενίσουν ή και να εξοντώσουν πολιτικά ο ένας τον άλλον. Σαν το Μπούλκες ένα πράγμα. Αλλά ας μη θυμίζουμε στους αριστεριστές τα –δυστυχώς πολλά– αιματοβαμμένα μονοπάτια τους που θα τους στοιχειώνουν εσαεί. Ας το πάμε αλλιώς. «Μόνο οι δειλοί σφαλνούν την πόρτα στον εχθρό τους. Οι γενναίοι ανοίγουν διάπλατες αγκάλες και δέχονται άφοβα τον αντίπαλο… δειλία είν’ η αδυναμία συνείδησης μπρος στις αντινομίες». Ρένος Αποστολίδης πάλι.
Στον ΣΥΡΙΖΑ αδιαφορούν για τα τεκταινόμενα στη χώρα. Είναι προφανές. Έχουν εγκαταλείψει το κοινοβουλευτικό έργο και εδώ και καιρό διατηρούν στραμμένη την προσοχή τους στο αριστερίστικο αντι-έπος, το οποίο συνιστά και την πολιτική καταδίκη τους. Διότι όλα αυτά στην Κουμουνδούρου γίνονται σε κοινή θέα και τον κόσμο τον πιάνει σύγκρυο, όταν αναλογίζεται ότι αυτοί οι «εναλλακτικοί» τύποι –που σήμερα αυτοκαταστρέφονται– κυβερνούσαν. Οι μνήμες είναι νωπές. Τι έχουμε ζήσει!
