Ο φιλελεύθερος Μακρόν νίκησε ξανά την εθνικολαϊκίστρια Μαρίν Λεπέν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Ωστόσο, η νίκη- ανακούφιση δεν έχει τα χαρακτηριστικά του 2017 καθώς τα πράγματα στην Ευρώπη είναι περίπλοκα. Ο Μακρόν δεν είναι πλέον το «επαναστατημένο» κέντρο, δεν έχει τη δυναμική της πολιτικής αλλαγής, ενώ τα παραδοσιακά κόμματα δεν παίζουν ρόλο σεεθνικό επίπεδο.
Του Χάρη Παυλίδη
Ο πρόεδρος Μακρόν αντιπροσωπεύει το status quo και είναι πλέον το προπύργιο της δημοκρατικής Γαλλίας, το ανάχωμα στο συνδυασμένο κύμα δύο ισχυρών λαϊκιστικών κινημάτων στα ιδεολογικά άκρα. Και τα δύο αυξάνουν τα ποσοστά τους, και απεργάζονται τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης αξιοποιώντας τις αδυναμίες της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Η Μαρίν Λεπέν απ΄ την πλευρά της, με μια «έξυπνη» προεκλογική εκστρατεία απολύτως προσαρμοσμένης στις αστικές ανησυχίες κατάφερε να εμφανιστεί ωςήρεμη δύναμη, δείχνοντας το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η ευρωπαϊκήακροδεξιά.
Όσο για τον Μελανσόν που έσπευσε να μιλήσει για «τρίτο γύρο» (βλ.tomanifesto.gr 24/04/2022) αμέσως μετά από την επανεκλογή του Προέδρου, έχει την ευκαιρία να θέσει υπό ομηρία τον Μακρόν, κινητοποιώντας τους ψηφοφόρους του, που απείχαν στον δεύτερο γύρο και να διεκδικήσει την
πρωθυπουργία.
Τα οικονομικά δεδομένα της Γαλλίας, σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, συνέβαλαν στην αναχαίτιση του λαϊκισμού, αλλά στη δεύτερη θητεία του ο Μακρόν θα χρειαστεί περισσότερα από καλή διαχείριση και τεχνοκρατικές μεταρρυθμίσεις για να ανακόψει τη ροή κυρίως νέων ψηφοφόρων που ταυτίζονται με ριζοσπαστικά πολιτικά σχέδια.
Ο Μακρόν έχει την ευκαιρία να διορθώσει τα λάθη του και να εδραιώσει μια ευρεία συμπαράταξη φιλελευθέρων και σοσιαλδημοκρατών. Και για να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση πρωτίστως οφείλει να αποφύγει ένα μοντέλο διακυβέρνησης το οποίο δεν θα ακούει και δεν θα συμπάσχει με τα εκατομμύρια των πολιτών που απαιτούν ένα καλύτερο μέλλον.
Όταν μάλιστα ο πόλεμος στην Ουκρανία απαιτεί μια Ευρωπαϊκή Ένωση ισχυρή να αντιμετωπίσει γεωπολιτικά προβλήματα και τον Μακρόν να συμμετέχει με τον Καγκελάριο Όλαφ Σολτς σε αυτή την προσπάθεια. Το μάθημα που οφείλουν όλοι να διδαχθούν, είναι ότι η απειλή των ελευθεριών δεν προέρχεται μόνο από ρεβανσιστικές δυνάμεις και λαϊκιστές των άκρων, αλλά στην προκειμένη περίπτωση από μεγάλο μέρος Γάλλων πολιτών.
