Στέλιος Καζαντζίδης: Θηρίο ανήμερο, είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του Θανάση Λάλα που κυκλοφόρησε στις 11 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Αρμός.
«Για πρώτη φορά μιλάει για τη φήμη, το χρήμα, το αναγκαίο της ζωής, τα δώρα του Θεού, για τον πολλαπλασιαστή της αντοχής του βασανισμένου ανθρώπου, για την καταγωγή του θυμού του, για το κόστος της ειλικρίνειας, τα λάθη, τις εμμονές, τα κουσούρια, για τους ανθρώπους που αδίκησε και γι’ αυτούς που τον αδίκησαν, για τα κοροϊδιλίκια των ανθρώπων της νύχτας, για τους ανθρώπους που χτίζουν θεόρατα σπίτια για να ζήσει μέσα ο «κύριος Κανένας», για τον εθισμό της συνήθειας, για τη μεγάλη φωνή που έχει ανάγκη την ψυχή, για τον μετρονόμο της ευτυχίας, τη Ζωή, τη σεναριογράφο της ζωής, για την πείνα, το «ξύλο χωρίς όρια», τα ναρκωτικά, τον τζόγο. Κλείνει τη διαμάχη με τον Χρήστο Νικολόπουλο και ο Χρήστος δίνει στη δημοσιότητα για πρώτη φορά ένα από τα γράμματα που του έστελνε ο Στέλιος από την Αμερική.
Μιλούν για τον Στέλιο: Α. Πάνου, Μαρινέλλα, Μ. Χατζιδάκις, Σ. Μάλαμας, Γ. Νταλάρας, Γ. Μπιθικώτσης, Ε. Βιτάλη, Δ. Σαββόπουλος, Στ. Κουγιουμτζής, Χ. Αλεξίου, Β. Καζαντζίδη, Σ. Χανούμ, Χρ. Νικολόπουλος και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος» διαβάζουμε στην παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.
«Έχουν περάσει τριάντα χρόνια από τότε που ο Στέλιος Καζαντζίδης ήρθε με την κυρία Βάσω, τη γυναίκα του, και τον Χρύσανθο στα στούντιο της παλιάς Columbia για τα γυρίσματα της εκπομπής στη «Φάρμα των ανθρώπων», που προβαλλόταν κάθε βδομάδα στο νεοσύστατο τότε SKY TV! Κι όμως μέσα μου παραμένει σαν χθες αυτή η συνάντηση. Ζωντανή. Σαν να μην έχει κυλήσει ο χρόνος. Υπάρχουν στιγμές αήττητες από τον χρόνο, σαν βράχοι χαράς, που ενώ θαλασσοδέρνονται από τα συνεχή κύματα των γεγονότων της καθημερινής ζωής, αυτές οι στιγμές στέκουν πάντα πάνω απ’ όλα, σαν γλυπτά μνημεία του «ανεπανάληπτου». Η ένταση εκείνων των τεσσάρων ωρών έχει καθίσει σαν αστεράκι μόνιμο στον έναστρο ουρανό της μνήμης μου, αλλά και της μνήμης όλων όσων έχουν χαρεί, κλάψει, γιορτάσει με την φωνή αυτού του μύθου του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού. Όχι, αυτό που γράφω δεν είναι υπερβολή.
Ένας λόγος που σκέφτηκα να προσθέσω ένα ακόμα βιβλίο με αυτοβιογραφικούς διαλόγους από την κοινή ζωή μας με τον Στέλιο Καζαντζίδη, είναι το απίστευτο που έζησα και ζω από εκείνη την συνάντηση μέχρι σήμερα που γράφω αυτό το σημείωμα. Από την ημέρα προβολής αυτής της τετράωρης εκπομπής, δεν υπάρχει ημέρα, τα τριάντα αυτά χρόνια που πέρασαν, που να μη με έχει σταματήσει τυχαία κάποιος άγνωστος στον δρόμο, ζητώντας μου το CD αυτής της μοναδικής εκπομπής! Απίστευτο, αλλά είναι όπως σας το λέω, κυριολεκτώ. Ακόμα και σήμερα απορείς πώς υπάρχουν άνθρωποι τόσο φανατικοί φίλοι αυτού του λαϊκού μύθου που άκουγε στο όνομα Στέλιος Καζαντζίδης. Τολμώ να γράψω ότι έχω πια πειστεί πως ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι για το ελληνικό λαϊκό τραγούδι ό,τι η Ουμ Καλσούμ, το «Άστρο της Αvατολής», για τον αραβικό κόσμο και η Μαρία Κάλλας για τον κόσμο του λυρικού τραγουδιού!» εξηγεί ο ίδιος ο συγγραφέας.
