Μια κλειστή κοινωνία. Κλειστοί άνθρωποι. Ένα χωριό όπου όλοι γνωρίζουν τα πάντα— εκτός από αυτά που πρέπει να μείνουν κρυφά. Στο «Θέλημα Θεού», όλοι κουβαλούν το βάρος μιας παιδικής βίας που δεν ομολογήθηκε ποτέ, την καταπίεση που περνάει από γενιά σε γενιά, την ευτυχία που πνίγεται χωρίς να αφήνει ίχνη.
Κανείς δεν είναι αυτό που φαίνεται: η γυναίκα του παπά κρύβει μυστικά του σεβάσμιου πατέρα, ο σεβάσμιος πατέρας είναι σε αδιέξοδο, ο ήρωάς μας αναζητεί οξυγόνο για να μπορέσει να συνεχίσει. Η παράσταση ισορροπεί ανάμεσα στα παιδιάστικα αστεία, τα μαύρα υπονοούμενα , τα δάκρυα που δεν περίμενες, και μια ειλικρίνεια που πονάει.
Τρεις φίλοι, η Ελένη, ο Πέτρος και ο Παύλος είναι καλεσμένοι στη δεξίωση του Πρέσβη. Είναι τα γενέθλια του Πέτρου. Ο Πέτρος δεν περνά καλά μέσα στον κόσμο και βρίσκει αφορμή να «κρυφτεί» στις τουαλέτες. Εκεί θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον χειρότερο εφιάλτη του και θα πρέπει να επιλέξει: το δρόμο του Θεού ή το δρόμο του ανθρώπου. Μαζί του όμως θα κληθείς να διαλέξεις και εσύ, σε ένα έργο γεμάτο σασπένς και αποκαλύψεις που έχει χαρακτηριστεί ρεαλιστικό, σκληρό, ειρωνικό και σοκαριστικό.
Γιατί αυτό το θέμα τώρα;
«Γιατί εξακολουθούμε να σιωπούμε για την παιδική κακοποίηση; Γιατί οι κάθε είδους διαφορετικότητα να σημαίνει και απομόνωση; Κάποιος πρέπει να μιλήσει και γι αυτούς που διαθέτουν περισσότερα από τα βασικά συναισθήματα. Γιατί πρέπει ντε και καλά να έχουμε μόνο μια πλευρά, καλή ή κακή; Τα πράγματα σπάνια είναι άσπρο ή μαύρο, αλλά και αν είναι γρήγορα ξεθωριάζουν, γιατί το απόλυτο άσπρο και το απόλυτο μαύρο δεν είναι φυσικές καταστάσεις» εξηγεί στο Μανιφέστο ο Χάρης Λυμπερόπουλος.
Το «Θέλημα Θεού» δεν δίνει απαντήσεις, σημειώνει. «Σε βάζει μπροστά στον καθρέφτη. Είναι μια παράσταση για αυτούς που θέλουν κάτι διαφορετικό, για όσους έχουν κουραστεί από τα τυπικά, όσους αναζητούν θέατρο που τους αφορά, που τους προκαλεί, που τους αφήνει με κάτι να σκεφτούν μετά το τέλος» συμπληρώνει.
Γιατί ανεξάρτητη παραγωγή;
Το Θέλημα Θεού είναι ανεξάρτητη παραγωγή σε πείσμα των καιρών. «Χωρίς επιδοτήσεις, χωρίς θεσμικές ασφάλειες, χωρίς φίλτρα. Αυτό που βλέπετε στη σκηνή είναι ακριβώς αυτό που θέλαμε να πούμε, όχι μια «ασφαλής» εκδοχή του. Η ανεξάρτητη παραγωγή σημαίνει ελευθερία να πάμε εκεί που πρέπει, ακόμα κι αν είναι άβολο. Κάθε ένας μας στη δημιουργική ομάδα βάζει το λιθαράκι του και όλοι μαζί χτίζουμε το τελικό αποτέλεσμα» λέει ο Χάρης Λυμπερόπουλος.
«Κάθε ένας μας έχει παραπάνω από ένα ρόλους, είτε πάνω στη σκηνή είτε κάτω από αυτή. Είναι τόσο χαοτικό, κουραστικό και δύσκολο όσο ακούγεται αλλά είναι ταυτόχρονα κάτι που μας δίνει το αίσθημα της πληρότητας. Είμαστε ευλογημένοι, και η παράστασή μας έχει ήδη απήχηση, τα εισιτήριά μας φεύγουν γρήγορα από την προπώληση ακόμη. Για εμάς, κάθε εισιτήριο, κάθε θεατής μετράει. Γι’ αυτό δεν θα δεις κάτι που είναι «για όλους»: θα δεις κάτι για σένα» καταλήγει.
Στη σκηνή του Μικρού Κεραμεικού από 17 Οκτωβρίου και κάθε Παρασκευή στις 19.15, για 6 παραστάσεις
Για εισητήρια πατήστε ΕΔΩ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Χ Λυμπερόπουλος
Πρωτότυπη μουσική: Σωτήρης Αδαμόπουλος
Επιμέλεια: Ζωή Λυμπεροπούλου
Βοηθοί σκηνοθέτη: Μαργαρίτα Τρίφτη, Ζωή Λυμπεροπούλου
ΠΑΙΖΟΥΝ (αλφαβητικά): Κωνσταντίνος Πινότσης, Άντα Πουράνη, Άννα Τζανακάκη
