Μισός αιώνας πέρασε από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και οι τέσσερις γενιές που γαλουχήθηκαν με το μήνυμά του και τα ιδανικά των αγώνων των νέων φαίνεται να αντιλαμβάνονται διαφορετικά τη σημασία της επετείου. Οι boomers, η πρώτη μεταπολεμική γενιά που αμφισβήτησε τα κατεστημένα, αγωνίστηκε για τον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας και την επέκταση των δικαιωμάτων. Μια γενιά που πολιτικοποιήθηκε μέσα στη Χούντα, παράλληλα με τους αγώνες στη γαλλική κοινωνία και τον Μάη του ’68.
Σ’ αυτήν τη γενιά ανήκουν οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου, που με ανιδιοτέλεια και αγνότητα πάλεψαν και πολλοί θυσίασαν τη ζωή τους για την ελευθερία, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Είναι αυτή η γενιά που στερέωσε τη δημοκρατία και δημιούργησε μια ισχυρή μεσαία τάξη. Πλάι σε αυτήν, στάθηκε η επόμενη, η γενιά Χ (1965-1980), το μεγαλύτερο τμήμα της οποίας βίωσε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου από τα θρανία του σχολείου με δέος απέναντι στο ακηδεμόνευτο κίνημα των φοιτητών. Είναι αυτές οι δύο γενιές που τροφοδότησαν τις επόμενες με τα ιδανικά για έναν καλύτερο κόσμο, για μια κοινωνία που μάχεται κατά των ανισοτήτων και θέτει ως επίκεντρο τον άνθρωπο.
Για τις επόμενες δύο γενιές, τους millennials και τη γενιά Ζ, το Πολυτεχνείο δεν είναι ένα «συλλογικό βίωμα», αλλά πολλές μικρές και μεγάλες αφηγήσεις, με διαφορετικά χαρακτηριστικά και πολιτικές ταυτίσεις από τους γονείς τους, τις γιαγιάδες και τους παππούδες τους. Αφηγήσεις, ωστόσο, που ως κεντρικό άξονα είχαν την αντίσταση των νέων ανθρώπων απέναντι στην καταπίεση και τον αγώνα τους για τη ζωή και την ελευθερία. Ενα μεγάλο τμήμα των millennials έκανε «δικό του» το Πολυτεχνείο. Φώναξαν ως φοιτητές τα συνθήματά του, πίστεψαν και αγωνίστηκαν για συλλογικές διεκδικήσεις. Είναι η γενιά που από την ενηλικίωσή της έως σήμερα βιώνει διαδοχικές κρίσεις και ματαιώσεις και δίνει τη σκυτάλη των αγώνων στις επόμενες γενιές που γεννήθηκαν και ζουν σε ένα εντελώς διαφοροποιημένο περιβάλλον. Σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον ταχύτητας, ατελειών, ελευθεριών και ανελευθεριών ταυτόχρονα και πολλαπλών μηνυμάτων.
Εχει λοιπόν, αξία, να δούμε και να μελετήσουμε πώς αντιλαμβάνεται αυτή η νεότερη γενιά (Ζ) το Πολυτεχνείο και το μήνυμά του. Εχει αξία να δούμε πώς θα δοθούν οι νέοι αγώνες για μεγάλα κοινωνικά ζητήματα, όπως η κλιματική κρίση, η φτώχεια και οι ανισότητες.
* Διευθυντής Prorata
