Οι θεωρίες της Αριστεράς δεν ήταν ποτέ εύκολη υπόθεση. Μαζώξεις, συνιστώσες, τάσεις, αναλύσεις, δοκίμια, ερμηνείες στο μίξερ, μήπως και βγει άκρη και αποφασίσουμε «τι να κάνουμε» (που έλεγε και ο σύντροφος Λένιν). Δύσκολα πράγματα και εν πολλοίς άσκοπα. Ισως γι’ αυτό ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τα χαρακτήρισε σάλτσες πουμαρό. Ενα δίκιο το ’χει. Αναλύσεις επί αναλύσεων και ασκήσεις επί χάρτου άνευ ουσίας και αποτελέσματος.
Πάρτε για παράδειγμα τα ινστιτούτα σκέψης της Κουμουνδούρου: Ηδη υπάρχει το «Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών - ΕΝΑ», στο οποίο ηγείται ο Γιάννης Δραγασάκης και το «Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς» στο οποίο ηγείται ο Κώστας Δουζίνας, αμφότεροι διαφωνούντες με τις «σάλτσες Κασσελάκη». Σε αυτά προσθέστε το ανεξάρτητο ερευνών «Ινστιτούτο Eteron», στο οποίο ηγείται ο Γαβριήλ Σακκελαρίδης, και το επερχόμενο «Ινστιτούτο Τσίπρα», το οποίο θα παράγει και αυτό τις κατά Κασσελάκη «πολιτικές σάλτσες».
