Το τσεκούρι που έριξε η Ζωή Κωνσταντοπούλου σε υποψηφίους που κατέκτησαν υψηλά σκορ στις 21 Μαΐου με τη διαδικασία της σταυροδοσίας για να βάλει σε εκλόγιμες θέσεις έμπιστους και αυλικούς σήκωσε θύελλα αντιδράσεων.
ΚΩΣΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΣ
Τέσσερις αποχωρήσεις μέχρι το βράδυ του Σαββάτου, σχόλια για «εκκαθαρίσεις» τύπου Στάλιν και βαθιά προσβολή του δημοκρατικού αποτελέσματος και της λαϊκής ετυμηγορίας.
Αυτή, δυστυχώς, για τη νέα πολιτικό είναι η επιφανειακή εκδοχή των προθέσεών της. Η πολιτική εξήγηση της συμπεριφοράς και της στάσης της Ζωής Κωνσταντοπούλου, είτε βρίσκεται στο επίκεντρο των θεσμών (Βουλή) ή στην πλατεία και την… πελατεία των Αγανακτισμένων και των διαρκώς αγανακτούντων, έχει συγκεκριμένα επίπεδα στα οποία μπορεί να κινηθεί. Ενας ιδιότυπος σταλινικός αυταρχισμός εμπλουτισμένος με την εμφανέστατη δυσφορία και δυσανεξία έναντι σε κάθε τι που θυμίζει δυτική Δημοκρατία, σαν να φορά κάποιος εσώρουχο τρία νούμερα μικρότερο από το κανονικό του. Ηταν εμφανές ακόμα και στις γκριμάτσες του προσώπου της όταν καθόταν στην έδρα του προέδρου του ελληνικού Κοινοβουλίου. Τώρα και μετά από τα σκαμπανεβάσματα των τελευταίων ετών, η Ζωή Κωνσταντοπούλου ίσως και να φανέρωσε τι ήταν αυτό που είχε στο μυαλό της.
Αγνόησε περήφανα τη λαϊκή ετυμηγορία της 21ης Μαΐου όσον αφορά το κόμμα της και τώρα που οι δημοσκοπήσεις κλείνουν το μάτι στην «Πλεύση»... ψέκασε, σκούπισε και τέλειωσε τους υποψηφίους που είχαν πάει καλά και είχαν ελπίδες να μπουν στη Βουλή, αντικαθιστώντας τους με πρόσωπα που εκ του ρόλου τους ή εκ των σχέσεων μαζί της εξασφαλίζουν τους αιώνιους ύμνους στην αρχηγό.
Τα πρόσωπα
Που σημαίνει: στην Α΄ Αθηνών τοποθετήθηκε δεύτερος στη λίστα, κάτω από την ίδια την Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο σύντροφός της Διαμαντής Καραναστάσης, ο οποίος μάλιστα στις εκλογές της 21ης Μαΐου δεν ήταν καν υποψήφιος. Ο σύντροφος, γενικώς, πήρε τη θέση της Ελένης Δημοπούλου, η οποία είχε έρθει δεύτερη σε σταυρούς και εν μια νυκτί βρέθηκε στην τέταρτη θέση. Παρόμοια πορεία είχε και στον Νότιο Τομέα της Αθήνας η Ολγα Δάλλα, η οποία είχε έρθει πρώτη με 6.168 σταυρούς. Βρέθηκε στην τρίτη θέση και στη δική της πρώτη θέση τοποθετήθηκε ο ηθοποιός Σπύρος Μπιμπίλας, ο οποίος, όμως, είχε κατέβει στην Α΄ Αθηνών και ήρθε τρίτος με 2.577 ψήφους. Η κ. Δάλλα μίλησε για εκκαθαρίσεις και αποχώρησε από τις λίστες. Μέχρι το βράδυ του περασμένου Σαββάτου είχαν γίνει γνωστές τέσσερις αποχωρήσεις υποψήφιων βουλευτών. Ολες τους άφησαν υπονοούμενα ή κατήγγειλαν ανοιχτά τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Τελευταία ήταν η Νίκη Μπουραζάνη, υποψήφια στις εκλογές του Μαΐου στη Β΄ Θεσσαλονίκης και η οποία είχε έρθει πρώτη σε ψήφους στην εκλογική της περιφέρεια. Ωστόσο, ανακοίνωσε την αποχώρησή της από τα ψηφοδέλτια, αλλά και από το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου. «Είχα την εντύπωση ότι υποστήριζα μια γυναίκα με αξίες και ηθική, η οποία όμως πράττει ακριβώς με τον αντίθετο τρόπο, όπως φαίνεται. Παραβλέποντας εντελώς τη σταυροδοσία των εκλογών της 21ης Μαΐου, εξέδωσε τις λίστες για τις επόμενες εκλογές, στην ουσία, “διορίζοντας ημέτερους”», αναφέρει σε ανάρτησή της στο facebook η κ. Μπουραζάνη και προσθέτει: «Αυτές οι πράξεις δεν συνάδουν με αυτά που προασπίζεται η διακήρυξη της Πλεύσης Ελευθερίας, περί δημοκρατίας, αξιοκρατίας, ήθους και δικαιοσύνης». Η πρώτη που ανακοίνωσε την παραίτησή της από τις λίστες ήταν η πρώτη σε ψήφους στη Β΄ Πειραιά και πρώην αντιδήμαρχος Περάματος, Μαργαρίτα Καζάκου. Η ίδια έκανε λόγο για «φυτευτούς» υποψηφίους στις κάλπες του Ιουνίου. Την περασμένη Παρασκευή είχε ανακοινώσει την αποχώρησή της από το κόμμα και η κ. Χρύσα Διαμαντοπούλου.
Η ίδια η Ζωή Κωνσταντόπουλου, επιχειρώντας να δικαιολογήσει τη στάση της, σε τηλεοπτική της συνέντευξη είπε ότι «ο αρχηγός είναι ο προπονητής της ομάδας, μπορεί κάποιους να τους αφήσει στον πάγκο, αλίμονο αν αυτοί επαναστατούσαν». Τώρα λοιπόν που δεν ισχύει η σταυροδοσία, η Ζωή πήγε παρακάτω και, σύμφωνα με όλα όσα έχουν ειπωθεί και καταγγελθεί μέχρι τώρα, έβαλε… Πλεύση προς έναν πιο κλειστό σχηματισμό, οικογενειακή και φιλική υπόθεση, συμφεροντολογικό και απολύτως κομματικά ελεγχόμενο. Μην ξεχνάμε ότι όποιος ωριμάζει ιδεολογικοπολιτικά σε ένα αριστερίστικο καλειδοσκόπιο φράξιας και καμαρίλας, χρειάζεται ένα θαύμα για να αλλάξει πίστα. Και τα θαύματα δεν γίνονται εύκολα.
Η σφιγμένη γροθιά της Ζωής
Η σφιγμένη γροθιά της Ζωής μπροστά στο πλήθος και τον όχλο των αγανακτισμένων με ύφος τσαντισμένου Τσε Γκεβάρα που μόλις του ’χαν καταστρέψει τα κουβανέζικα πούρα του προφανώς και έλεγε την αλήθεια. Την αλήθεια της πίστης στον ηγέτη και την αξία της «ψήφου του λαού». Που για ένα κομμάτι της είναι απλώς εργαλείο της σταλινικής διαλεκτικής που βοηθάει στην επίτευξη του στόχου, της «τελικής νίκης» που έλεγαν κάποτε. Και, όπως φαίνεται, ακόμα και από τη στάση τους έναντι στη ρωσική βαρβαρότητα στην Ουκρανία, είναι πολλοί που δακρύζουν ακόμα, εδώ στα μέρη μας, μπροστά στο εικόνισμα του «Ηλιου της Δικαιοσύνης», όπως αποκαλούσαν κάποτε τον Στάλιν…
