Η ακόρεστος πείνα για εξουσία έχει οδηγήσει πολλά από τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης να πλειοδοτούν σε αγριάδες και αγοραίες εκφράσεις.
«Δώσανε τη δικαιοδοσία σε μια κλειστή ομάδα δικαστών να αποφασίζει ποιος μπορεί να κατέβει και ποιος όχι» απεφάνθη ο Αλέξης Τσίπρας, για την απόφαση του Αρείου Πάγου να κόψει τον δρόμο προς τις εκλογές στον Κασιδιάρη και τους ομοίους του. Αφόρητα άγρια η δήλωσή του, φέρει καίριο πλήγμα στον πυρήνα των δημοκρατικών ιδεωδών – φυσική λειτουργία όμως για τον πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος χρησιμοποιεί όλες τις λέξεις του απύρηνες, αλλά με πόζα πύρινου ρήτορα βγαλμένου από τις κιτρινισμένες σελίδες των εφημερίδων του περασμένου αιώνα.
«Τον δήμον αεί προσποιού υπογλυκαίνων ρηματίοις μαγειρικοίς» [να έχεις πάντα τον δήμο με το μέρος σου καλοπιάνοντάς τον με μαγειρεμένα λόγια] έγραψε ο Αριστοφάνης και μάλλον ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί ότι μπορεί να διαπρέψει ως σεφ, την ώρα που ο Κώστας Ζουράρις με ένα σάλτο περνά από την αρχαιοπρεπή καθαρεύουσα στη μαλλιαρή, παρότι εκείνη η προεδρική δήλωση περί των αρίστων που μετακόμισαν στη φιλόξενη στέγη της Επικρατείας Κουμουνδούρου άναψε μια σπίθα αισιοδοξίας. Φευ, η «ρετσινιά» της αριστείας μένει στις γραβάτες του κινήματος «Μένουμε Ευρώπη» – οι λεκέδες που φαίνονται στα πέτα του ΣΥΡΙΖΑ είναι από τη λαιμαργία για εξουσία…
Χυδαιότητες
Η αήθης επίθεση του υποψήφιου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστα Ζουράρι, στους χιλιάδες νέους που σπουδάζουν σε ιδιωτικά πανεπιστήμια με τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό «κ@λόπαιδα» δεν έπεσαν ως κεραυνός εν αιθρία και απλώς επιβεβαίωσαν ότι οι αρχές του πολακισμού έχουν εμποτίσει τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύονται τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης
Μπορεί πριν από λίγο καιρό ο Αλέξης Τσίπρας να φλέρταρε με την ιδέα της αποπομπής του Παύλου Πολάκη από τα ψηφοδέλτια του κόμματος, αλλά συνειδητοποίησε πολύ γρήγορα ότι ο πολακισμός είναι βαθιά χαραγμένος στο DNA της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτήν τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να διεκδικήσει την εξουσία με άλλον τρόπο.
Πλέον, το στιλ, η φθηνή αγριάδα και οι αγοραίες εκφράσεις του Παύλου Πολάκη έχουν κάνει μετάσταση σε μεγάλο μέρος του σώματος του ΣΥΡΙΖΑ. Το απέδειξε χθες ο υποψήφιος βουλευτής του κόμματος, και πρώην υφυπουργός Παιδείας την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, Κώστας Ζουράρις, όταν κλήθηκε να απαντήσει σε ερώτηση που αφορούσε το πάλαι ποτέ χαρτοφυλάκιό του.
Αφού χαρακτήρισε «τερατούργημα» τον νόμο του υπουργείου Παιδείας για την ελάχιστη βάση εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αποκάλεσε «κ@λόπαιδα» τους νέους που φοιτούν σε ιδιωτικά πανεπιστήμια. Οχι επειδή έκαναν κάτι που θα δικαιολογούσε αυτόν τον χαρακτηρισμό, αλλά διότι οι γονείς τους έκαναν το λάθος να είναι ευκατάστατοι. Και όταν ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Ιάσων Φωτήλας, επιχείρησε με κόσμιο τρόπο να τον επαναφέρει στην τάξη, έστω την τηλεοπτική, υπενθυμίζοντάς του ότι είναι πανεπιστημιακός δάσκαλος, ο Κώστας Ζουράρις έκανε ένα σεξιστικό λογοπαίγνιο, το οποίο δεν μπορεί να μεταφερθεί στο χαρτί.
Φυσικά, αν ανατρέξει κάποιος στο παρελθόν του κ. Ζουράρι, τόσο το κοινοβουλευτικό όσο και το τηλεοπτικό, θα διαπιστώσει ότι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, και πιο πριν των ΑΝΕΛ, δεν διακρινόταν πάντα για τον ευγενή λόγο του, ακόμα κι όταν προσπαθούσε να καλύψει τις λεκτικές ακρότητές του πίσω από τη συχνά ακατανόητη αρχαιοπρεπή φρασεολογία του. Κάποτε ανοίγαμε το λεξικό για να μάθουμε τι σημαίνει η λέξη «μέζεα». Πλέον, ο κ. Ζουράρις δεν αισθάνεται την ανάγκη να κρύβεται πίσω από το πλούσιο λεξιλόγιό του. Εκφράζεται ελεύθερα και χωρίς φίλτρα στην καθομιλουμένη. Είναι ο πολακισμός, η πιο ακραία έκφραση του λαϊκισμού στην ελληνική πολιτική ζωή, που του το έχει επιτρέψει.
Αλλο Χάρβαρντ, άλλο... Βαλκάνια
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποφασίσει να μετατρέψει σε πεδίο μάχης την τριτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς αναζητεί εκλογική σανίδα σωτηρίας τόσο στους 17χρονους που ετοιμάζονται να δώσουν πανελλαδικές εξετάσεις φέτος και του χρόνου όσο και σε εκείνες τις ομάδες των φοιτητών που αντιδρούν αντανακλαστικά στην ιδέα των ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, Οθων Ηλιόπουλος, δήλωσε αντίθετος στην αναθεώρηση του άρθρου 16 με την οποία θα επιτρέπεται η λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Είπε, επίσης, ότι δεν είναι υπέρ της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Αν και συνεπείς με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αυτές οι απόψεις είναι παράξενες όταν προέρχονται από έναν άνθρωπο ο οποίος διδάσκει ιατρική στο Χάρβαρντ, τη ναυαρχίδα των ιδιωτικών πανεπιστημίων σε παγκόσμιο επίπεδο και ένα ίδρυμα στις εγκαταστάσεις του οποίου λειτουργεί κανονικό αστυνομικό τμήμα το οποίο είναι στελεχωμένο με 25 ένστολους και έξι διοικητικούς υπαλλήλους. Πώς δικαιολόγησε ο κ. Ηλιόπουλος αυτήν την ανακολουθία; «Ο πρύτανης του Χάρβαρντ συμμετέχει στις πορείες των φοιτητών και δεν πέφτουν βόμβες μολότοφ», είπε.
Για τους νέους ψηφοφόρους που δεν έχουν περάσει ακόμα την πόρτα των ΑΕΙ αλλά ζουν με το άγχος των πανελλαδικών εξετάσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ρίξει στην προεκλογική μάχη το όπλο που ονομάζεται «κατάργηση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής». Η σχετική αφίσα έχει προκαλέσει ήδη αντιδράσεις όχι μόνο διότι υπόσχεται στους μαθητές την ανέφελη είσοδο στα πανεπιστήμια, αλλά και διότι τους αποπροσανατολίζει και εμποδίζει τη συγκέντρωσή τους σε μια περίοδο που κάνουν την τελευταία μεγάλη προσπάθεια για να προετοιμαστούν εν όψει των πανελλαδικών εξετάσεων, οι οποίες αρχίζουν σε λιγότερο από έναν μήνα.
Λαϊκισμός και σεξισμός
Η απόσταση από τον λαϊκισμό στον πολακισμό και τον χυδαίο λόγο είναι μικρή όταν μιλάμε για υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ. Ο γνωστός ράπερ Μιθριδάτης Χατζηχατζόγλου, ο οποίος είναι υποψήφιος στον Νότιο Τομέα Αθηνών, είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα. Τον γνωρίσαμε πριν από περίπου τριάντα χρόνια ως απολιτίκ διασκεδαστή μέχρι που το 2021 κυκλοφόρησε εν μέσω πανδημίας ένα βίντεο που έγινε viral και τον έκανε ιδιαίτερα δημοφιλή σε μια μερίδα του πληθυσμού που δεν τον γνώριζε αλλά ενθουσιάστηκε από τον «αντισυστημικό» λόγο του. Αυτή ήταν η πρώτη «πολιτική» δημόσια δήλωση της ζωής του και ο μοναδικός λόγος που βρέθηκε στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά δεν χρειάστηκε παρά λίγο ψάξιμο στα social media του υποψήφιου βουλευτή για να διαπιστώσει κάποιος ότι η σκέψη του ξεχείλιζε από σεξισμό και μισογυνισμό. Είχε ήδη κάνει το βήμα από τον λαϊκισμό στον ανεξέλεγκτο πολακισμό.
