Οι γνωρίζοντες πέριξ της Κουμουνδούρου και όχι μόνο, εδώ και καιρό, ήξεραν ότι επίκειται η αποφοίτηση της πρώτης τάξης της γνωστής σχολής Πολάκη εν όψει των εθνικών εκλογών.
Γράφει η ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΣΤΙΓΚΑ
Αν και κατά το παρελθόν οι συγκεκριμένοι που… φοιτούσαν στη σχολή και στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ελάχιστοι, τώρα μετά την επιβράβευση του «πολιτικού κεφαλαίου της Κρήτης» από τον Αλέξη Τσίπρα και την επιστροφή του στα ψηφοδέλτια του κόμματος, η σχολή απέκτησε μεγάλη αίγλη.
Λόγω των εκλογών τα μαθήματα ήταν ταχύρρυθμα και είχαμε και τις δύο πρώτες αποφοιτήσεις. Τον Απόστολο Γκλέτσο, υποψήφιο για την περιφέρεια στη Στερεά Ελλάδα, και τη Μαρία Απατζίδη από το ΜέΡΑ25.
Οι αποφοιτήσαντες στη σχολή Πολάκη, Γκλέτσος και Απατζίδη, έκαναν φιλότιμη προσπάθεια να ξεπεράσουν τον δάσκαλο, παρότι πολλοί υποστηρίζουν ότι δύσκολα θα μπορέσουν να τον ξεπεράσουν.
Ο Απόστολος Γκλέτσος προχώρησε σε απειλητικά σχόλια κατά του πρωθυπουργού, σχολιάζοντας ανάρτηση περιφερειακού συμβούλου στο facebook.
Με αφορμή την περιοδεία του κ. Μητσοτάκη στη Λαμία, ο περιφερειακός σύμβουλος Σπύρος Λάμπρου αναφέρθηκε σε εκείνους που θα δώσουν το «παρών» στην ομιλία του πρωθυπουργού στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας και ο Γκλέτσος απάντησε με αηδιαστική φρασεολογία Πολάκη…
Από την άλλη, η βουλευτής του ΜέΡΑ25 Μαρία Απατζίδη, που πριν από δύο εβδομάδες είχε αποκαλέσει την κυβέρνηση «δολοφόνο», ανέβηκε στο βήμα της Βουλής φορώντας μπλούζα που έγραφε «57 νεκροί, 156 υποκριτές».
Πράξη εκφασισμού
Αν αυτό δεν είναι μια επικίνδυνη, χυδαία και απαράδεκτη πράξη εκφασισμού, και μάλιστα μέσα στο Κοινοβούλιο, τότε τι είναι, αναρωτήθηκαν ψύχραιμα παλαιοί κοινοβουλευτικοί, ενθυμούμενοι απείρου κάλλους καταστάσεις στα τέλη της δεκαετίας του 1980, με την πρώτη βουλευτή των οικολόγων στην ελληνική Βουλή Μαρίνα Δίζη.
Ο «καθηγητής» Παύλος Πολάκης στην Αριστερά και ειδικότερα στην ΚΝΕ στρατεύτηκε από τα μαθητικά του χρόνια στην Κρήτη. Μετά βρέθηκε στην Ιατρική Αθηνών και ήταν από τους πιο μαχητικούς συνδικαλιστές της «Πανσπουδαστικής».
Μάλιστα, πρωτοστατούσε σε κινητοποιήσεις, συμπεριλαμβανομένης και μιας εξόχως «μη ήρεμης» παρέμβασης αριστερών παρατάξεων ενάντια σε μια συγκέντρωση για τη Βόρειο Ήπειρο.
Από την ΚΝΕ στο ΝΑΡ
Όταν το 1989 η ΚΝΕ θα διασπαστεί με αφορμή τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Τζαννετάκη, ο Πολάκης δεν θα διστάσει και θα ταχθεί με την «αριστερή διαφωνία» και το Νέο Αριστερό Ρεύμα.
Δεν μπορούσε να μείνει μακριά από τα κοινά και έτσι στράφηκε προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Έτσι βρέθηκε στα Σφακιά. Εκλέχτηκε για πρώτη φορά το 2010 με 60,9% έναντι 39% του αντιπάλου του και επανεξελέγη το 2014 από τον πρώτο γύρο, ως μοναδικός υποψήφιος.
Ως δήμαρχος Σφακίων υπήρξε δημοφιλής ανάμεσα στους συντοπίτες του. Βέβαια, οι διαχειριστικές μέθοδοί του ήταν κάπως… ανορθόδοξες.
Όπως έχει παραδεχτεί και ο ίδιος δημόσια: «Εγώ έκανα μία συνειδητή επιλογή… Εγώ εδώ και έναν χρόνο διατηρώ διπλό ταμείο. Ένα μαύρο και ένα άσπρο. Ακούστε με προσεκτικά. Δεν νιώθω ούτε είμαι παράνομος, είμαι ο πιο διαφανής που υπάρχει, οποιοσδήποτε θέλει μπορεί να έρθει και να το δει στο ταμείο, και τα έσοδά του και τα έξοδά του, και αυτός είναι ο λόγος που έχω κρατήσει μία κοινωνία όρθια».
Ο Παύλος Πολάκης μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2000 δεν εγκατέλειψε το χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, έστω και εάν σταδιακά απομακρυνόταν από τις διαδικασίες της.
Στάση… Καζάκης
Στην εποχή των Μνημονίων ο Παύλος Πολάκης δεν θα είναι αρχικά κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ.
Παρότι δεν το αναφέρει συχνά, για ένα διάστημα ήταν κοντά στο ΕΠΑΜ, τον πολιτικό σχηματισμό που ίδρυσε ο Δημήτρης Καζάκης με μια ιδεολογία που συνδύαζε την αντίθεση στα Μνημόνια με έντονα εθνικιστικές απόψεις. Ο Πολάκης θα τοποθετηθεί ανοιχτά υπέρ του ΕΠΑΜ στις εκλογές του Μαΐου 2012.
Όμως τον Ιούνιο του 2012 θα στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ και θα αρχίζει να τον προσεγγίζει και να συνεργάζεται μαζί του. Έτσι θα βρεθεί στα ψηφοδέλτια και θα εκλεγεί τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015.
Ο Αλέξης Τσίπρας συμπάθησε εξαρχής τον «καθηγητή» Πολάκη, κυρίως γιατί βρήκε σε αυτόν κάποιον που μπορούσε να τα «λέει έξω από τα δόντια», έναν ρόλο ανάλογο αυτού που είχε ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος στο ΠΑΣΟΚ. Μετά έγιναν οικογενειακοί φίλοι. Οι γιοι Τσιπρα ακούγονταν συχνά κατά το παρελθόν να λένε «θα πάμε βόλτα με τον Παύλο».
Τα τελευταία χρόνια ο Πολάκης έχει αναβαθμιστεί σε μια ιδιότυπη επικοινωνιακή «αιχμή του δόρατος» της τότε κυβέρνησης. Ήταν ο «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω». Εξαπέλυε αλλεπάλληλες επιθέσεις εναντίον πολιτικών αντιπάλων και ανακεφαλαίωνε διαρκώς επικοινωνιακά και γλαφυρά την κεντρική γραμμή, ιδίως για τις ανοιχτές δικαστικές υποθέσεις.
Η τακτική αυτή, συμπεριλαμβανομένης της αισθητικής της, ήταν γνωστή στην αρχή σαν τακτική Πολακη. Τώρα, δυστυχώς για την πολιτική ζωή της Ελλάδας, είναι γνωστή και σαν τακτική ΣΥΡΙΖΑ
